Weryzm (złac.verus – prawdziwy) – kierunek w twórczości artystycznej, głównie włoskiej, ostatniego ćwierćwiecza XIX w., będący odmianąnaturalizmu.
Głosił estetykę skrajniemimetyczną, postulował wierne odtwarzanie rzeczywistości, prawdę,realizm, interesował się współczesnymi problemami społecznymi, przede wszystkim życiem wsi, krytykował ówczesne stosunki społeczne i sztukęsymboliczną.
Najwybitniejszym przedstawicielem weryzmu jestGiovanni Verga, głównym teoretykiemLuigi Capuana.
Weryzm wpłynął na literaturę włoską XX w.
Mianem weryzmu określa się również kierunek we włoskiejmuzyce operowej przełomu XIX i XX w.Był reprezentowany m.in. przez kompozytorówPietro Mascagniego,Ruggiero Leoncavalla iGiaccomo Pucciniego. Za pierwszą operę werystyczną uznaje sięRycerskość wieśniaczą Mascagniego[1][2]. Także w Polsce,Stanisław Moniuszko w operachHalka iParia nawiązywał do tego samego nurtu. Opery werystyczne powstawały do realistycznychlibrett, charakteryzujących się wprowadzaniem na scenę zwykłych, współczesnych ludzi i w plastyce przedstawianiu życia prostego ludu.
