 | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Lokalizacja | |||
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych  | |||
| 42°20′13″N 76°55′38″W/42,336944 -76,927222 | |||
| |||
| Strona internetowa | |||
Watkins Glen International, w skrócieWatkins Glen – amerykański tor wyścigowy, położony w miejscowościWatkins Glen w stanieNowy Jork.
Watkins Glen jest najbardziej znane z goszczeniaGrand Prix Stanów Zjednoczonych Formuły 1 przez 20 lat z rzędu (1961-1980), ale oprócz tego rozgrywano tam wiele wyścigów amerykańskich serii wyścigowych.
Pierwsze wyścigi na Watkins Glen zostały zapoczątkowane przezCamerona Argentsingera, którego rodzina miała w okolicy domek letniskowy. Pierwsze GP Watkins Glen odbyło się w 1948 na lokalnych drogach publicznych. Trasa wyścigu była poprowadzona przez centrum miasta, ale po wypadku z 1952, kiedy zginął jeden z widzów, a kilku innych zostało rannych, wyścig został przeniesiony w okolice zalesionego wzniesienia położonego na południowy zachód od miasta.
Nowa trasa z 1953 również korzystała z dróg publicznych. W związku z tym utworzono Watkins Glen Grand Prix Corporation, które miało zająć się budową stałego, zamkniętego toru wyścigowego. W 1956 powstała pętla o długości 3,78 km. Została ona zaprojektowana przezBilla Millikena jako krótsza wersja trasy drogowej. Pierwszym poważnym wyścigiem rozegranym na nowym torze był wyścigNASCAR w 1957, a pierwszym wydarzeniem prawdziwie międzynarodowym były wyścigiFormuły Libre w latach 1958-1960, w których brali udział m.in.Jack Brabham,Phil Hill iStirling Moss.
Po dwóch rozczarowujących wyścigachFormuły 1 wStanach Zjednoczonych (w1959Sebring i w1960Riverside) promotorzy szukali nowego miejsca na wyścig. Watkins Glen przygotowywało się na kolejny wyścig Formuły Libre, jednak ostatecznie odbyła się eliminacja F1 (specjalnie na potrzeby tego wyścigu przebudowano boksy na styl europejski). Na starcie pojawiło się siedmiu Amerykanów, a jeden z nich,Dan Gurney, był drugi. Dla gospodarzy ogromnym rozczarowaniem było wycofanie się ze startu nowo koronowanego amerykańskiego mistrza F1Philla Hilla, którego zespół nie startował z powodu żałoby po tragicznej śmierciWolfganga von Tripsa w poprzednim grand prix.
GP USA na Watkins Glen szybko zapisało się na stałe w kalendarzu mistrzostw. Wyścigowi zawsze towarzyszyły tłumy kibiców. Zespoły były dodatkowo motywowane przez o wiele wyższe stawki startowe i nagrody niż w innych wyścigach. GPDA (związek zawodowy kierowców grand prix) uhonorował Watkins Glen w1965,1970 i1972 za najlepszą organizację wyścigu.
Przed wyścigiem w1971 tor przeszedł najbardziej znaczącą zmianę w okresie rozgrywania grand prix. Tor wydłużono z 3,78 km do 5,435 km poprzez dodanie nowej sekcji zwanej Boot (trzewik) lub Anvil (kowadło).
Pomimo ulepszeń tor nie był w stanie zapewnić bezpieczeństwa. Ciągły rozwój bolidów (szczególnieefekt przyziemienia stosowany od końca lat 70.) i awanturnicza część widzów zbrukały reputację wyścigu. Ostatecznie w maju1981FISA usunęła wyścig z kalendarza z powodu zaległości wypłat wobec zespołów w wysokości 800 000dolarów.
Tor nadal gościł wiele innych serii i tłumy kibiców, jednak po utracie wyścigu Formuły 1 walczył o przeżycie i ostatecznie został zamknięty w 1981.
Tor został odkupiony w 1983 i ponownie otwarty w 1984. W 1986 na Watkins Glen po bardzo długiej przerwie powróciłNASCAR.
