 generał major | |
| Data i miejsce urodzenia | 9 kwietnia1905 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1927–1954 |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska | dowódca 47 Gwardyjskiej Dywizji Piechoty |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
               | |
Wasilij Minajewicz Szugajew (ros. Василий Минаевич Шугаев, ur.27 marca?/9 kwietnia 1905 we wsi Pticznoje w rejonie stawropolskim w Kraju Azowsko-Czarnomorskim, zm.21 listopada1976 wKiszyniowie) –radziecki generał major,Bohater Związku Radzieckiego (1945).
Urodził się w rodzinie chłopskiej. Pracował jako robotnik rolny, później robotnik fabryczny, do 1938 skończył 7 klas w systemie przygotowywania dowódczego. Od 1927 służył wArmii Czerwonej, był pomocnikiem dowódcy plutonu w 29 pułku kawalerii, w 1929 został członkiemWKP(b), w 1932 ukończył Północnokaukaską Szkołę Kawalerii. Następnie był dowódcą plutonu w 76 pułku kawalerii w szkole kawalerii i dowódcą szwadronu w 29 pułku kawalerii, w 1939 ukończył fakultet pracowników sztabu przy Akademii Wojskowej im. Frunzego i otrzymał stopień kapitana, po czym został pomocnikiem szefa sztabu 26 pułku kawalerii i potem szefem sztabu 101 batalionu wKijowskim Specjalnym Okręgu Wojskowym oraz (od maja 1940) pomocnikiem szefa Oddziału 1 sztabu 187 Dywizji Piechoty w Charkowskim Okręgu Wojskowym[1].
Od lipca 1941 uczestniczył wwojnie z Niemcami jako pomocnik szefa wydziału sztabu dywizji piechoty, potem dowódca pułku piechoty oraz szef sztabu i dowódca dywizji piechoty. Walczył naFroncie Zachodnim,Południowo-Zachodnim,3 Ukraińskim i1 Białoruskim. Był dwukrotnie ranny w walkach. W 1941 brał udział w walkach obronnych w rejonie miastBychów iMohylewa, w obronieTuły, kontruderzeniu podMoskwą i wyzwalaniuKaługi, w 1942 w walkach w rejonie miastaSuchiniczi, na południe odBielowa, w kontruderzeniu na północ odStalingradu i walkach w rejonie miejscowości Surowikino, w 1943 w wyzwalaniu terytoriumobwodu rostowskiego, miastBiełaja Kalitwa iKrasnyj Sulin i potem w walkach oZaporoże, w 1944 w operacji krzyworoskiej, bieriezniegowato-snigiriowskiej i odeskiej,operacji brzesko-lubelskiej, w tym w wyzwalaniuŁukomla,Lublina iMagnuszewa, forsowaniuBugu iWisły oraz w walkach o uchwycenie, utrzymanie i rozszerzenie przyczółka magnuszewskiego, a w 1945 woperacji wiślańsko-odrzańskiej, w tym wyzwalaniuŁodzi iPoznania i forsowaniuOdry, oraz woperacji berlińskiej. 18 lipca 1944 jako dowódca 47 Gwardyjskiej Dywizji Piechoty8 Gwardyjskiej Armii1 Frontu Białoruskiego w stopniu pułkownika przełamał obronę przeciwnika w okolicyKowla, po czym opanowałLuboml i sforsował zachodni Bug, a 29 lipca 1944 na czele dywizji sforsował Wisłę i uchwycił przyczółek w rejonie Magnuszewa. Do października 1945 dowodził 47 Gwardyjską Dywizją Piechoty wGrupie Wojsk Radzieckich w Niemczech, w 1948 ukończył Wojskową Akademię Sztabu Generalnego i został dowódcą 180 Dywizji Piechoty, potem od 1951 do 1954 dowodził 36 Dywizją Piechoty Odeskiego Okręgu Wojskowego, w maju 1954 zakończył służbę w stopniu generała majora.
I inne.
