Movatterモバイル変換


[0]ホーム

URL:


Przejdź do zawartości
Wikipediawolna encyklopedia
Szukaj

Wang Yi (polityk)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ta osoba nosichińskie nazwiskoWang.
Wang Yi
Ilustracja
Wang Yi (2025)
Data i miejsce urodzenia

8 października 1953
Pekin

Minister spraw zagranicznych Chińskiej Republiki Ludowej
Okres

od 25 lipca 2023

Przynależność polityczna

Komunistyczna Partia Chin

Poprzednik

Qin Gang

Minister spraw zagranicznych Chińskiej Republiki Ludowej
Okres

od 16 marca 2013
do 30 grudnia 2022

Przynależność polityczna

Komunistyczna Partia Chin

Poprzednik

Yang Jiechi

Następca

Qin Gang[1]

podpis
Odznaczenia
Order „Danaker”
Multimedia w Wikimedia Commons

Wang Yi (chiń.王毅; ur.19 października1953 wPekinie) –chińskipolityk,dyplomata, działacz państwowy oraz partyjny. W latach 2001–2004 wiceminister spraw zagranicznych ChRL. W latach 2004–2007ambasador ChRL w Japonii. W latach 2013–2022 i od 2023minister spraw zagranicznych Chińskiej Republiki Ludowej. Od 2018 członekRady Państwa ChRL[2]. Od 2023 Dyrektor Biura Centralnej Komisji Spraw Zagranicznych ChRL[3].

Historia

[edytuj |edytuj kod]

Działalność dyplomatyczna i polityczna

[edytuj |edytuj kod]

Pochodzi zPekinu, należy do grupy etnicznejHan. Ukończył studia z zakresu stosunków międzynarodowych[4]. Specjalista w zakresie spraw japońskich, włada bieglejęzykiem japońskim[5]. W latach 1989–1994 był pracownikiem ambasady ChRL w Japonii. Po powrocie do kraju pracownik Ministerstwa Spraw Zagranicznych, pełnił w nim funkcję naczelnika Departamentu ds. Azjatyckich (1995-1998) i dyrektora Wydziału Studiów Politycznych (1998-2001)[4].

Wang Yi z ministrem spraw zagranicznychRadosławem Sikorskim, 17 lutego 2024
Wang Yi iprezydent BrazyliiJair Bolsonaro w 2019
Wang Yi iprezydent Federacji RosyjskiejWładimirem Putinem w 2018
Wang Yi podczas spotkania zsekretarzem stanuMikiem Pompeo w 2018

W latach 2001–2004 piastował urząd wiceministra spraw zagranicznych, następnie w latach 2004-2007 byłambasadorem ChRL w Japonii.

Od 2007 członek Komitetu Centralnego KPCh, w latach 2008-2013 był szefem Komitetu ds. Tajwanu wRadzie Państwa[4]. W marcu 2013 został mianowanyministrem spraw zagranicznych w rządzie premieraLi Keqianga[6]. Funkcję tę pełnił do 2022 r., a w 2023 r. został powołany na stanowisko Dyrektora Biura Centralnej Komisji Spraw Zagranicznych ChRL[3]. 25 lipca 2023 został z powrotem ministrem spraw zagranicznych po miesięcznej nieobecności ministraQin Ganga[7].

Minister spraw zagranicznych ChRL

[edytuj |edytuj kod]

Bliski Wschód

[edytuj |edytuj kod]

W grudniu 2013 odbył ważną wizytę naBliskim Wschodzie, podczas której odwiedziłIzrael iPalestynę. Rozmawiał z przywódcami obu państw o wadze porozumienia nuklearnego zIranem oraz o tym, jak ważne są dalsze rozmowy pokojowe[8].

W listopadzie 2017 ogłosił trzy punkty mające poprawić sytuacjęSyrii (przeciwdziałanie terroryzmowi, negocjacje i rekonstrukcja)[9].

Daleki Wschód

[edytuj |edytuj kod]

15 kwietnia 2018 złożył wizytę wJaponii, gdzie został przyjęty przez tamtejszego ministra spraw zagranicznychTarō Kōno[10].

Afryka

[edytuj |edytuj kod]

W czerwcu 2014, podczas szczytu chińsko-arabskiego wPekinie, spotkał się z somalijskim ministrem spraw zagranicznychAbdirahmanem Duale Beylem, aby omówić dwustronną współpracę Chińskiej Republiki Ludowej iSomalii. Spotkanie dotyczyło handlu, bezpieczeństwa i odbudowy. Wśród omawianych kwestii znalazły się różne chińskie projekty rozwojowe, które są w trakcie realizacji w Somalii. Wang Yi pochwalił somalijski rząd za wysiłki na rzecz budowania pokoju. Potwierdził również historycznie bliskie więzi dyplomatyczne między oboma państwami, przypominając uznanie przez ChRL w 1960 niepodległości Republiki Somalii[11].

Ameryka Południowa

[edytuj |edytuj kod]

W 2017 i 2018 udało mu się doprowadzić do uznania rządu ChRL przezDominikanę,Panamę orazSalwador (i jednoczesnego zerwania stosunków dyplomatycznych tych państw zTajwanem)[12][13][14].

Ordery i odznaczenia

[edytuj |edytuj kod]

Życie prywatne

[edytuj |edytuj kod]

Jest żonaty i ma córkę[19]. Posiada własnegomikrobloga na platformieSina Weibo[20].

Przypisy

[edytuj |edytuj kod]
  1. China promotes its U.S. envoy Qin Gang to foreign minister. reuters.com. [dostęp 2023-03-10]. (ang.).
  2. China’s foreign minister gains power in new post as state councillor [online], South China Morning Post, 19 marca 2018 [dostęp 2020-10-19] (ang.).
  3. abChina’s new team of diplomats set the agenda for 2023. thinkchina.sg. [dostęp 2023-03-10]. (ang.).
  4. abcChina Vitae : Biography of Wang Yi [online], www.chinavitae.com [dostęp 2020-10-19] .
  5. Melinda Liu: Wang Yi. thedailybeast.com, 2013-03-25. [dostęp 2013-05-08]. (ang.).
  6. China People's Congress approves new cabinet, „BBC News”, 16 marca 2013 [dostęp 2020-10-19] (ang.).
  7. China’s Foreign Minister Qin Gang removed from office [online] [dostęp 2025-06-03] [zarchiwizowane zadresu 2023-07-25] (ang.).
  8. China FM: Iran deal ‘first step’ toward settling nuclear issue [online], www.timesofisrael.com [dostęp 2020-10-19] (ang.).
  9. Wang Yi: Counter-terrorism, Dialogue and Reconstruction Are Three Key Points for Solving Syrian Issue at New Stage [online], www.china-embassy.org [dostęp 2020-10-19] .
  10. China foreign minister Wang Yi visits Japan for talks on North Korea, regional issues [online], The Straits Times, 15 kwietnia 2018 [dostęp 2020-10-19] (ang.).
  11. Foreign affairs minister meets his Chinese counterpart [online], web.archive.org, 7 czerwca 2014 [dostęp 2020-10-19] [zarchiwizowane zadresu 2014-06-07] .
  12. AustinA. Ramzy AustinA.,Taiwan’s Diplomatic Isolation Increases as Dominican Republic Recognizes China (Published 2018), „The New York Times”, 1 maja 2018,ISSN0362-4331 [dostęp 2020-10-19] (ang.).
  13. Jess MacyJ.M. Yu Jess MacyJ.M.,Taiwan angry as China snatches ally away [online], The Sydney Morning Herald, 1 maja 2018 [dostęp 2020-10-19] (ang.).
  14. LilyL. Kuo LilyL.,Taiwan vows to stand up to China after El Salvador cuts ties, „The Guardian”, 21 sierpnia 2018,ISSN0261-3077 [dostęp 2020-10-19] (ang.).
  15. Президент А.Атамбаев вручил главе МИД Китая Ван И орден «Данакер» [online], web.archive.org, 24 września 2016 [dostęp 2020-10-19] [zarchiwizowane zadresu 2016-09-24] .
  16. Указ Президент КР от 17 сентября 2015 года УП № 183 "О награждении государственными наградами Кыргызской Республики" [online], cbd.minjust.gov.kg [dostęp 2020-10-19] .
  17. President confers `Hilal-e-Pakistan' award on Chinese FM [online], president.gov.pk [dostęp 2020-10-19] [zarchiwizowane zadresu 2021-04-20] .
  18. President confers ‘Hilal-e-Pakistan’ on Chinese FM [online], Samaa TV [dostęp 2020-10-19] (ang.).
  19. 外交部12位部领导全部公布婚育状况 _国内 _光明网 [online], politics.gmw.cn [dostęp 2020-10-19] .
  20. People Are Super Thirsty Over This Diplomat And It's Kinda Weird [online], BuzzFeed News [dostęp 2020-10-19] (ang.).
Ministrowie spraw zagranicznych ChRL

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wang_Yi_(polityk)&oldid=77625577
Kategorie:
Ukryte kategorie:

[8]ページ先頭

©2009-2025 Movatter.jp