Movatterモバイル変換


[0]ホーム

URL:


Przejdź do zawartości
Wikipediawolna encyklopedia
Szukaj

Wanda Rutkiewicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wanda Rutkiewicz
Ilustracja
Wanda Rutkiewicz na Krzywej Turni w Sokolikach (lata 70.)
Data i miejsce urodzenia

4 lutego1943
Płungiany

Data i miejsce śmierci

13 maja1992
Kanczendzonga/Nepal

Zawód, zajęcie

elektronik,
himalaistka,
alpinistka

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
MasywKanczendzongi (główny szczyt 8586 m) widziany od strony zachodniej (nepalskiej) z obozu bazowego Pang Pema (5140 m),27°42′09″N 88°08′54″E/27,702500 88,148333
Gwiazda wAlei Gwiazd Sportu we Władysławowie
Kamień pamiątkowy przy wejściu doII LO we Wrocławiu
Tablica pamiątkowa w Warszawie

Wanda Halina Rutkiewicz (z domu Błaszkiewicz; ur.4 lutego1943 wPłungianach, zaginęła13 maja1992 na stokachKanczendzongi wHimalajach) – polskaalpinistka ihimalaistka, z zawoduelektronik, jedna z najwybitniejszych światowych himalaistek. Jako trzecia kobieta na świecie, pierwszaEuropejka i pierwsza osoba z Polski zdobyła szczytMount Everestu, najwyższy szczytZiemi. 23 czerwca 1986, jako pierwsza kobieta na świecie i pierwsza osoba z Polski, zdobyła szczytK2, drugi pod względem wysokości szczyt Ziemi.

Życiorys

[edytuj |edytuj kod]

Córka inżyniera Zbigniewa Błaszkiewicza i Marii z Pietkunów. Miała troje rodzeństwa: Jerzego, Michała i Janinę. PoII wojnie światowej z rodzicami i starszym bratem Jerzym, jakorepatriantka przyjechała doŁańcuta, gdzie mieszkali jej dziadkowie ze strony ojca, a potem doWrocławia[1].

Doświadczyła dwóch rodzinnych tragedii. Gdy miała 5 lat zginął jej starszy o dwa lata brat Jerzy, który rozpalił ognisko na znalezionym niewypale. Z kolei gdy miała 29 lat zamordowany został jej ojciec[potrzebny przypis].

Maturę zdała wII Liceum Ogólnokształcącym we Wrocławiu. Studiowała na Wydziale ŁącznościPolitechniki Wrocławskiej, który ukończyła w 1965 i uzyskała dyplom magistra inżyniera elektronika[2]. W latach 1964–1973 była zatrudniona jako pracownica naukowa w Instytucie Automatyki Systemów Energetycznych we Wrocławiu. W 1973 przeniosła się doWarszawy, gdzie podjęła pracę wInstytucie Maszyn Matematycznych[3].

Trenowała lekkoatletykę w klubie Parasol Wrocław[2]. W latach 1961–1965 była zawodniczką wsiatkówce[3], grała w klubie AZS Wrocław, a później do 1965 w Gwardii Wrocław[2]. Była kapitanem juniorskiej reprezentacji Polski[4][5].

Pierwsze kontakty zewspinaniem miała wRudawach Janowickich, na skałkach kołoJanowic Wielkich, w pobliżuJeleniej Góry. W 1962 roku ukończyła kurs taternicki naHali Gąsienicowej wTatrach. W Tatrach wspinała się na wielu klasycznych i bardzo trudnych drogach (lata 60.), m.in. północną ścianąMałego Kieżmarskiego Szczytu oraz wariantem „R” naMnichu (1964). Poprowadziła kilka nowych dróg, m.in. naKoprowym Wierchu. Była także członkinią i uczestniczką wypraw jaskiniowychwrocławskiej Sekcji Grotołazów[6][7].

Po Tatrach byłyAlpy (od 1964),Pamir,Hindukusz iHimalaje. Należała doKlubu Wysokogórskiego we Wrocławiu, a po 1973 roku do Klubu Wysokogórskiego w Warszawie.

Osiągnięcia Wandy Rutkiewicz stawiają ją w gronie najlepszych himalaistek w historii. O swoich wyprawach i płynących stąd przemyśleniach często pisała w czasopismach o tematyce alpinistycznej. Była zdecydowaną rzeczniczką i zdeterminowaną realizatorką wspinaczkowej samodzielności kobiet. Była też autorką lub współautorką kilku książek.

Zaginęła w maju 1992 podczas ataku szczytowego naKanczendzongę. Wraz zCarlosem Carsolio 12 maja o godz. 03:30 wyruszyli w górę z obozu IV na 7950 m. Po 12-godzinnej wspinaczce w głębokim śniegu Carsolio stanął na wierzchołku. Schodząc, napotkał Wandę na wysokości ponad 8200 metrów. Mimo braku sprzętu biwakowego, zdecydowała się przeczekać noc i kontynuować wejście następnego dnia. Według ówczesnego komunikatu Ministerstwo Turystyki Nepalu uznało prowadzenie akcji ratunkowej za praktycznie niemożliwe, a informacja o zaginięciu Polki dotarła do Polski po prawie dwóch tygodniach, 25 maja 1992[8]. Jej ciała nie odnaleziono[9].

Wanda Rutkiewicz została wpisana doKsięgi rekordów Guinnessa jako pierwsza kobieta, która zdobyła szczytK2[10].

Życie prywatne

[edytuj |edytuj kod]

Była dwukrotnie zamężna. W 1970 wyszła za taternika Wojciecha Rutkiewicza. Rozwiodła się z nim w 1973. Drugim jej mężem był austriacki lekarz i alpinista Helmut Scharfetter, z którym wzięła ślub w 1982 roku, a rozwiodła się w 1986[11].

Kalendarium

[edytuj |edytuj kod]

Alpy

[edytuj |edytuj kod]

Inne góry

[edytuj |edytuj kod]

Himalaje i Karakorum

[edytuj |edytuj kod]

Zdobyła osiem z czternastuośmiotysięczników:Mount Everest,Nanga Parbat,K2,Sziszapangmę,Gaszerbrum II,Gaszerbrum I,Czo Oju iAnnapurnę.

Odznaczenia

[edytuj |edytuj kod]

Publikacje

[edytuj |edytuj kod]

Była autorką i współautorką filmów i książekalpinistycznych:

Książki

[edytuj |edytuj kod]

Filmy

[edytuj |edytuj kod]
  • Kobiety śniegu – film dokumentalny z wyprawy na Gaszerbrum I, zrealizowany zKrzysztofem Langiem, Filmcontract 1989 (25 min.)
  • Requiem – film dokumentalny (1988)[15]
  • Ludzie na Baltoro – film dokumentalny (1988)[16]
  • Tango – zrealizowany z Krzysztofem Langiem,WFDiF 1986 (14 min.)
  • Nanga Parbat '85 – film dokumentalny (1986)
  • Gdybyś przyszedł pod tę ścianę – film dokumentalny (1986)[17]

Upamiętnienie

[edytuj |edytuj kod]
Mural we Wrocławiu poświęcony Wandzie Rutkiewicz (2019)
  • Po śmierci Wandy RutkiewiczZbigniew Jara napisał wiersz pt.Niepokonana zadedykowany himalaistce, który został opublikowany w miesięczniku „Góry i Alpinizm”[18][19].Krzysztof Gajda napisał piosenkęEpitafium dla Wandy Rutkiewicz (alternatywna nazwaWanda Rutkiewicz) wykonywaną przezKwartet ProForma[20].
  • Pośmiertnie w 1994 jako jedna z trzech pierwszych osób Wanda Rutkiewicz została odznaczona Medalem im. Króla Alberta I, przyznawanym za wyjątkowe zasługi górskie przez King Albert Memorial Foundation[14].
  • Organizowany jest Festiwal Filmów Alpinistycznych im. Wandy Rutkiewicz[21]
  • Jest patronką szkół w Polsce. Są to: wWarszawie Szkoła Podstawowa nr 300, weWrocławiu Szkoła Podstawowa nr 81, gminny Zespół Szkół wJanowicach Wielkich, Zespół Szkół wRząsce, Szkoła Podstawowa wDuchnicach[22].
  • Jest patronką ulic wWarszawie w dzielnicyWilanów, w bezpośredniej okolicy zespołu szkół jej imienia, weWrocławiu na osiedluGaj, wCzęstochowie, w dzielnicyWrzosowiak, wOleśnicy orazŁańcucie (patronka ulicy i osiedla).
  • Poczta Polska w 75 rocznicę urodzin w dniu 4 lutego 2018 r. wydała kartkę pocztową ze znakiem opłaty, na którym przedstawionoMount Everest, na ilustracji kartki pokazano zdjęcie Wandy Rutkiewicz podczas wspinaczki w Pirenejach w 1969 roku.
  • W 2018 roku, decyzją samorządu miasta Płungiany (Litwa), postanowiono upamiętnić Wandę Rutkiewicz, przemianowując ulicę jej imieniem. Wspomniana ulica to ta sama, na której stał jej dom rodzinny[23].
  • Teatr Polski w Bielsku-Białej wystawił 14 października 2017 roku monodram pt. „Wanda” napisany na podstawie życia Wandy Rutkiewicz. Autorką tekstu jest Wiesława Sujkowska, spektakl wyreżyserowałyMaria Sadowska i Joanna Grabowiecka, w rolę Wandy wcieliła sięAnita Jancia[24].
  • UchwałąSejmu RPIX kadencji z 14 października 2021 zdecydowano o ustanowieniu roku 2022 Rokiem Wandy Rutkiewicz[25]. Patronom roku 2022 poświęcono wydanie specjalneKroniki Sejmowej[26].
  • Muzeum Śląskie w Katowicach w 80 rocznicę urodzin Wandy Rutkiewicz i 45-lecie zdobycia przez nią Mount Everestu zorganizowało wystawę ,,Spojrzenie z góry. Archiwum Wandy Rutkiewicz", dostępną dla zwiedzających od 16 listopada 2023 do 23 czerwca 2024 roku. Kuratorkami wystawy są Katarzyna Gębarowska i Beata Lisicka[27][28].
  • W 2024 roku miała miejsce premiera filmuOstatnia wyprawa w reżyserii Elizy Kubarskiej, która odbyła się podczas festiwalu Millenium Docs Against Gravity[29]. Film, oparty m.in. na niepublikowanych wcześniej audio-dziennikach himalaistki, wszedł na ekrany kin 18 października 2024 r.[30][31].

Bibliografia

[edytuj |edytuj kod]

Filmografia

[edytuj |edytuj kod]

Przypisy

[edytuj |edytuj kod]
  1. AnnaA. Kamińska AnnaA.,Wanda. Opowieść o sile życia i śmierci. Historia Wandy Rutkiewicz., Wydawnictwo Literackie, czerwiec 2017,ISBN 978-83-08-06357-6 .
  2. abcWystawa „Wyżej tylko niebo. 2022 rok Wandy Rutkiewicz” [online], pwr.edu.pl, 17 czerwca 2022 [dostęp 2024-12-26] .
  3. abRutkiewicz Wanda, [w:]ZofiaZ. Radwańska-Paryska ZofiaZ.,Witold HenrykW.H. Paryski Witold HenrykW.H.,Wielka Encyklopedia Tatrzańska Internetowa [dostęp 2024-12-26] .
  4. Wspomnienie – Wanda Rutkiewicz (1943–1992) [online], magazyngóry.pl [dostęp 2024-12-26] .
  5. Niezapomniany Tadeusz [online], historia-swidnica.pl, 17 września 2020 [dostęp 2024-12-27] .
  6. Ku pamięci [online], Sekcja Grotołazów Wrocław [dostęp 2020-07-12] .
  7. BernardB. Uchmański BernardB.,Seminarium Ratownictwa Jaskiniowego, „Taternik”, 42 (1–2), 1966, s. 42,ISSN0137-3155 [dostęp 2021-01-06] .
  8. Zaginęła W. Rutkiewicz. „Nowiny”. Nr 102, s. 1, 26 maja 1992. 
  9. Wojciech Tochman: Siedem razy siedem, w: Wysokie obcasy: Portrety. Warszawa: W.A.B, 2000, s. 22-23.ISBN 83-88221-46-9.
  10. First ascent of K2 (female). Guinness World Records Limited, 1986. [dostęp 2021-02-06]. (ang.).
  11. Anna Kamińska: Wanda. Opowieść o sile życia i śmierci. Historia Wandy Rutkiewicz. Wydawnictwo Literackie, 2017, s. 153, 208, 257, 266.ISBN 978-83-08-05978-4.
  12. WIELKIE POLKI. Wanda Rutkiewicz: Królowa gór [online], wpolityce.pl, 2024 [dostęp 2024-05-19] (pol.).
  13. PAP: „Wyglądała, jakby wróciła z Księżyca”. 30 lat temu Rutkiewicz stanęła na K2. TVP Info, 23 czerwca 2016. [dostęp 2018-03-03].
  14. abcWanda Rutkiewicz. 3pdh.pruszkow.zhp.pl. [dostęp 2011-10-24]. [zarchiwizowane ztego adresu (2021-01-26)].
  15. Requiem. filmpolski.pl. [dostęp 2023-02-04].
  16. Ludzie na Baltoro. filmpolski.pl. [dostęp 2023-02-04].
  17. Gdybyś przyszedł pod tę ścianę. filmpolski.pl. [dostęp 2023-02-04].
  18. Pierwsze skrzypce. forumakad.pl. [dostęp 2013-07-29]. (pol.).
  19. Od materii do metafizyki. biblioteka.sanok.pl, 2013-06-22. [dostęp 2013-07-29]. (pol.).
  20. Teksty. Oficjalna strona Kwartetu ProForma. [dostęp 2018-01-28]. (pol.).
  21. XXIV Przegląd Filmów Alpinistycznych - Wanda, Jurek i góry. muzeumsportu.waw.pl. [dostęp 2023-02-04].
  22. Szkoła Podstawowa im. Wandy Rutkiewicz w Duchnicach | Strona Szkoły Podstawowej im. Wandy Rutkiewicz w Duchnicach [online], Szkoła Podstawowa im. Wandy Rutkiewicz w Duchnicach [dostęp 2022-05-31] (pol.).
  23. W mieście Płungiany – ulica Wandy Rutkiewicz [online], Plungės žinios, 10 października 2018 [dostęp 2024-06-20] (lit.).
  24. Wanda. teatr.bielsko.pl. [dostęp 2018-07-08].
  25. M.P. z 2021 r. poz. 989.
  26. Kronika Sejmowa 37 (942) [online] .
  27. KingaK. Burek KingaK.,Archiwum Wandy Rutkiewicz - wystawa czasowa w Muzeum Śląskim [online], TVP Katowice, 15 listopada 2023 [dostęp 2024-02-20] (pol.).
  28. Spojrzenie z góry. Archiwum Wandy Rutkiewicz [online], Muzeum Śląskie w Katowicach, 3 listopada 2023 [dostęp 2024-02-20] (pol.).
  29. Premiera filmu „Ostatnia wyprawa” o Wandzie Rutkiewicz [online], dzieje.pl [dostęp 2024-05-11] (pol.).
  30. Janusz Konieczniak. Raptularz górski. „Gazeta Górska”. R. XXXII (nr 3 (127) 2024), s. 6. Centralny Ośrodek Turystyki Górskiej PTTK w Krakowie. ISSN 1231-7101. (pol.). 
  31. Ostatnia wyprawa w bazie filmpolski.pl
  32. Z góry widać lepiej. filmpolski.pl. [dostęp 2023-02-04].
  33. Ślady na śniegu. filmpolski.pl. [dostęp 2023-02-04].
  34. Muzeum Sportu i Turystyki w Warszawie,Przegląd Filmów Alpinistycznych I Dzień Podsumowanie/ Wręczenie nagród [online], Youtube, 7 maja 2022 [dostęp 2023-07-27] (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj |edytuj kod]
Identyfikatory zewnętrzne:
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wanda_Rutkiewicz&oldid=76337955
Kategorie:
Ukryte kategorie:

[8]ページ先頭

©2009-2025 Movatter.jp