 Walentin Głuszko na ukraińskim znaczku | |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 2 września 1908 |
| Data i miejsce śmierci | 10 stycznia 1989 |
| doktor nauk technicznych | |
| Specjalność: technika rakietowa | |
| Alma Mater | |
 | |
| Odznaczenia | |
      | |
Walentin Pietrowicz Głuszko (ros. Валентин Петрович Глушко, ur.20 sierpnia?/2 września 1908 wOdessie, zm.10 stycznia1989 wMoskwie) –radziecki specjalista w zakresie techniki rakietowejukraińskiego pochodzenia, pionier w tej dziedzinie. CzłonekAkademii Nauk ZSRR.
AbsolwentUniwersytetu Leningradzkiego (1929), kierował Laboratorium Dynamiki Gazów wLeningradzie, gdzie prowadził badaniapaliwa dosilników rakietowych. Całe swoje życie poświęcił technice rakietowej i kosmicznej. W 1923 roku nawiązał korespondencję zKonstantinem Ciołkowskim[1].
W 1929 roku zasłynął jako konstruktor pierwszego w świecie silnika rakietowego zwanego elektrotermicznym. W 1930 r. przeprowadził badania nad zastosowaniem różnych materiałów do napędu rakiet, w latach 1930–1931 zbudował pierwsze rosyjskie silniki rakietowe na paliwo ciekłe, które powstały w kierowanym przez niego od 1929 roku. Laboratorium Gazodynamicznym[1]. Od 1932 roku pracował zSiergiejem Korolowem. W 1938 roku został aresztowany i osadzony w specjalnymwięzieniuTsKB-29. Uwolniono go w 1944 roku i wysłano doNiemiec, gdzie odpowiadał za zebranie dokumentacji silników rakietowych pociskówV2. Był współtwórcą radzieckichrakiet balistycznych. Od 1972 roku był głównym konstruktorem radzieckiego programu kosmicznego. Prowadził prace doświadczalne z paliwami rakietowymi. Proponował wykorzystanie takich składników paliwa jakkwas azotowy,kwas chlorowy,tetranitrometan czynadtlenek wodoru[1].
Był twórcą silnikówRD-107 iRD-108 dla międzykontynentalnej rakiety balistycznejR-7, która po modernizacji posłużyła do wyniesienia wkosmos pierwszychsztucznych satelitówZiemi i pierwszegokosmonauty. Pod jego kierunkiem powstały silniki dla rakiet nośnychProton iEnergia oraz systemradzieckiego wahadłowcaBuran, który jedyny lot w kosmos odbył 15 listopada 1988 roku. Głuszko kierował też pracami nad doskonaleniem kolejnych wersji statkówSojuz, nadzorował budowę stacji orbitalnychSalut i podstawowego modułu stacjiMir.
Został odznaczony m.in. dwukrotnieMedalem „Sierp i Młot”Bohatera Pracy Socjalistycznej (1956 i 1961), pięciokrotnieOrderem Lenina,Orderem Rewolucji Październikowej orazOrderem Czerwonego Sztandaru Pracy. LaureatNagrody Leninowskiej (1957) i dwukrotnieNagrody Państwowej ZSRR (1967 i 1984).
