 Niemieccy nadburmistrzowie Poznania:Waldemar Müller na dole po lewej stronie | |
| Pełne imię i nazwisko | Georg Waldemar Müller |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 28 czerwca 1851 |
| Data i miejsce śmierci | 30 grudnia 1924 |
| Nadburmistrz Poznania | |
| Okres | od 1886 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| I burmistrz Poznania komisarycznie razem z II burmistrzemAlbertem Kalkowskim | |
| Okres | od 1885 |
| Landrat in Schroda | |
| Okres | od 1877 |
| Landrat in Marienwerder | |
| Okres | od 1880 |
Waldemar Mueller,Georg Waldemar Müller (ur.28 czerwca1851 wLesznie, zm.30 grudnia1926 wBerlinie) – niemiecki prawnik, polityk, w latach 1884–1891 poseł doReichstagu, w latach 1886–1890 nadburmistrzPoznania.
Urodził się 28 czerwca 1851 roku w Lesznie wewangelickiej[1][2] rodzinie jako syn Carla Georga Muellera i Mety Paulinyde domo Sprenkmann[3].
W 1868 roku rozpoczął studia prawnicze wLipsku, które następnie kontynuował wLozannie i Berlinie[4]. Po ich ukończeniu w sierpniu 1871 roku rozpoczął aplikację sędziowską, w czerwcu 1876 roku został asesorem sądowym, a wkrótce potem asesorem rządowym (niem.Regierungsassessor)[2]. We wrześniu 1877 zostałlandratemśredzkim, a w październiku 1880 roku landratemkwidzyńskim[2]. W latach 1881–1885 był jednocześnie deputowanym Landtagu Prowincji Prus Zachodnich[2]. W 1884 roku został wybrany w 1. okręgu wyborczym Marienwerder-Stuhm[5] rejencji kwidzyńskiej posłem do Reichstagu 6. kadencji z ramienia liberalno-konserwatywnej Niemieckiej Partii Rzeszy[2].
W 1885 roku wyniku wakatu na stanowisku nadburmistrza Poznania, związanym z niezaakceptowaniem przez władze państwowe wyboru na to stanowiskoJarosława Hersego, objął stanowisko I burmistrza[6] sprawującego rządowy zarząd komisaryczny wspólnie z II burmistrzemAlbertem Cäsarem Kalkowskim. W styczniu następnego roku Rada Miasta Poznania wybrała go na nadburmistrza miasta[6]. W związku ze sprawowaniem urzędu stał się członkiemIzby Panów[6] – izby wyższej pruskiegoLandtagu. W 1887 i 1890 uzyskał reelekcję w wyborach do Reichstagu[7][6]. W 1890 roku został również wybrany jednym z sekretarzy Reichstagu[8].
W związku z otrzymaniem w 1890 roku posady w zarządzieReichsbanku zrezygnował ze stanowiska nadburmistrza Poznania i przeniósł się do Berlina. 4 lutego 1891 roku zrezygnował również z mandatu deputowanego w Reichstagu[9]. W 1896 roku zrezygnował ze stanowiska w Banku Rzeszy obejmując stanowisko członka zarząduDresdner Banku, a w 1914 został przewodniczącym jego rady nadzorczej. Odpowiedzialny był za inwestycje Dresdner Banku w przedsiębiorstwa związane z przemysłem wydobywczym i hutniczym wZagłębiu Ruhry oraz w elektryfikację Niemiec.
Zmarł 30 grudnia 1924 roku. Został pochowany na podberlińskim cmentarzu Südwestkirchhof wStahnsdorf.
| Prezydenci Poznania (1780–1793) | |
|---|---|
| Prezydenci Poznania (1793–1806) | |
| Prezydenci Poznania (1806–1814) | |
| Prezydenci Poznania (1815–1825) |
|
| Nadburmistrzowie i Burmistrzowie Poznania (1825–1919) | |
| Prezydenci Poznania (1919–1939) | |
| Komisarz i Nadburmistrz Poznania (1939–1945) | |
| Prezydenci Poznania (1945–1950) | |
| Przewodniczący Prezydium Miejskiej Rady Narodowej (1950–1973) | |
| Prezydenci Poznania (od 1973) |
