Urodził się w zasymilowanej rodzinieżydowskiej, jako syn właściciela fabryki kopert Samuela Sterlinga (ur. ok. 1857[1], zm. 1933[6]) i Reginy z domu Wilner (ur. ok. 1868[1], zm. 1932[7]); był najmłodszy spośród pięciorga rodzeństwa. Uczył się w gimnazjum realno-filozoficznym im. Michała Kreczmara wWarszawie. Studiował anglistykę naUniwersytecie Warszawskim, ale studiów nie ukończył. W latach30. pomagał ojcu w prowadzeniu drukarni (będąc jej współwłaścicielem). W 1936 ożenił się z Adelą Bartoszewicz (zm. 22 lutego 2007). Po śmierci ojca został jedynym właścicielem fabryki[8]. W 1938 zakład zatrudniał 15 robotników[9].
W czasieII wojny światowej przebywał w Warszawie, zdecydował się nie iść dogetta. Podczas okupacji stracił nieomal całą rodzinę. Tuż przed wybuchempowstania warszawskiego przedostał się doLublina. Od końca 1944 do kwietnia 1959 zastępca dyrektora programowego do spraw artystycznychPolskiego Radia w Lublinie, przeniesionego w marcu 1945 doWarszawy. W latach40. i50. XX wieku autor audycji radiowych „Odpowiedzi z różnych szuflad”. W latach 1949–1954 redaktor naczelny, a później prezes Spółdzielni Wydawniczej „Czytelnik”, w latach 1954–1974 publicysta„Życia Warszawy” (gdzie publikował cotygodniowy felieton – był m.in. twórcą polskiego słowa „nastolatki”, użytego po raz pierwszy w felietonie pt. „Autentyczny widz” z 2 maja 1959). W latach 1956–1970 był członkiem komitetu redakcyjnego „Pism”Tadeusza Boya-Żeleńskiego. KorespondentPAP wWaszyngtonie (1958–1960). W marcu 2007 ożenił się zAnną Mysłowską, tłumaczką literatury pięknej (m.in. książekRachel Billington iJ.M. Coetzee).
↑Fabryki kopert i papeterii, [w:] Związek Izb Przemysłowo-Handlowych Rzeczypospolitej Polskiej,Rocznik Polskiego Przemysłu i Handlu, pozycja nr 12982,Warszawa 1938, s. 1125 [dostęp 2025-08-05].
↑M.P. z 1954 r. nr 97, poz. 1147 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w pracy zawodowej w dziedzinie przemysłu graficznego i księgarstwa” - wskazany jakoJan Stefczyk.
↑M.P. z 1945 r. nr 39, poz. 94 „w uznaniu zasług, położonych dla sprawy radiofonii w Polsce, a w szczególności odbudowy Centralnej Rozgłośni Polskiego Radia w Raszynie” - wskazany jakoJan Stefczyk.
