 podpułkownik | |
| Data i miejsce urodzenia | 5 czerwca 1909 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 17 stycznia 2010 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1931–1945 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | 4 pułk lotniczy |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
    | |
Władysław Łapot (ur.5 czerwca1909 wŁodzi, zm.17 stycznia2010 wIckenham) – oficer lotnictwaPolskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii jako strzelec-radiotelegrafista300 dywizjonu bombowego Ziemi Mazowieckiej, uczestnikkampanii wrześniowej, kawalerOrderu Virtuti Militari.
Władysław Łapot ukończył w 1924 roku Szkołę Powszechną nr 16 w Łodzi. Pracując jako ślusarz, w 1931 roku ukończył w trybie eksternistycznymGimnazjum im. Bolesława Chrobrego w Piotrkowie Trybunalskim. Powołany w tym samym roku do służby wojskowej, został przydzielony do4 pułku lotniczego w Toruniu, gdzie ukończył kursy radiomechaników i podoficerski. W 1932 roku otrzymał przydział do43 eskadry obserwacyjnej, gdzie latał na samolotachLublin R.XIII. W 1935 roku przeniesiono go do1 pułku lotniczego w Warszawie. Służąc w211 i215 eskadrach bombowych ukończył kolejne kursy: radiooperatorów,strzelców pokładowych i radiomechaników zawodowych. Latał na samolotachPZL.23 Karaś. W marcu 1939 roku, po rozwiązaniu 215 eskadry, jej personel został przeniesiony do217 eskadry bombowej, wyposażonej w bombowcePZL.37 Łoś[1].
W składzie 217 eskadry (przenumerowanej na 17 eskadrę), w stopniukaprala, wziął udział w działaniach bojowych we wrześniu 1939 roku. Uczestniczył w jednym locie bojowym, a po 17 września przekroczył granicę rumuńską. 5 listopada zaokrętował się na statek płynący do Francji. Nie mając nadziei na szybki powrót do latania bojowego, 2 stycznia 1940 roku odpłynął do Wielkiej Brytanii gdzie wstąpił doPolskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii i otrzymał numer służbowy P-2663[2]. Po ukończeniu szkolenia, między innymi w 18 OTU wBramcote, 8 lipca otrzymał przydział do 300 dywizjonu bombowego Polskich Sił Powietrznych. Jako strzelec pokładowy samolotuFairey Battle uczestniczył w pierwszym locie bojowym swojej jednostki: bombardowaniu niemieckich barek desantowych podBoulogne-sur-Mer w nocy z 14 na 15 sierpnia 1940 roku. Do zakończeniabitwy o Anglię odbył jeszcze dwa loty bojowe.
Jako członek załóg nowej maszyny 300 dywizjonu: bombowcówVickers Wellington, uczestniczył od grudnia 1940 do sierpnia 1941 roku w atakowaniu celów w Niemczech i krajach okupowanej Europy. Latał między innymi nadAntwerpię,Brest,Hamburg,Bremę,Kolonię,Duisburg,Frankfurt iHanower. Po ukończeniu tury lotów operacyjnych został przeniesiony do 18 OTU jako instruktor. W tym czasie jeszcze dwukrotnie brał udział w lotach bojowych. W styczniu 1943 roku zgłosił się jako ochotnik do służby wBritish Overseas Airways Corporation[2]. Od kwietnia 1943 roku latał w Return Ferry Service. W następnym roku ukończył kurs oficerski i został awansowany do stopniapodporucznika. Po zakończeniu wojny zdecydował się pozostać w Wielkiej Brytanii, odchodząc ze służby w stopniukapitana.
Do końca lat 50. pracował jako radiotelegrafista wBOAC. Wraz z żoną Alicją, byłą więźniarką obozu koncentracyjnego, osiadł wRuislip, następnie w Ickenham na zachodnich obrzeżachWielkiego Londynu. W 1958 roku przeszedł na emeryturę[3]. Brał aktywny udział w życiu miejscowej Polonii. W stanie spoczynku awansował do stopniapodpułkownika. Zmarł 17 stycznia 2010 roku w Ickenham i został pochowany na miejscowym cmentarzu.
Za swą służbę został odznaczony[4]:
.svg)
