W przeszłości pomiar prędkości na morzu odbywał się za pomocą linkilogu (wyrzuconej za burtęboi lub kawałka drewna, który pozostaje względnie nieruchomy względem powierzchni wody[4]; drugi koniec linki nawinięty jest na swobodnie dający się rozwijać kołowrotek ustawiony narufiestatku), na której co 47 stóp i 3 cale (= 14,4018 metra) zawiązany był węzeł. Podczas pomiaru prędkości statku jeden marynarz trzymał przesuwającą się między palcami linkę z odwijającego się kołowrotka, a drugi mierzył czas standardową żeglarskąklepsydrą (czas przesypywania się piasku w takiej klepsydrze wynosił 28 sekund)[5]. Liczba węzłów zliczonych przez marynarza w tym czasie określała prędkość statku (1 zliczony węzeł = 14,4018 m/28 s, czyli 1,85166 km/h). A zatem z błędem nie większym niż wspomniane 1,85166 km/h oddawała prędkość statku względem powierzchni wody w milach morskich na godzinę.
