Vojin Božović (czarn. iserb. Војин Божовић, ur.1 stycznia1913 wCetynii, zm.19 kwietnia1983 wBelgradzie) –jugosłowiańskipiłkarz narodowościczarnogórskiej występujący na pozycjinapastnika, reprezentantJugosławii w latach 1936–1941,trener piłkarski.
Uznawany za najlepszego piłkarza w historii przedwojennejCzarnogóry oraz jednego z najlepszych napastników jugosłowiańskiej piłki nożnej w pierwszej połowieXX wieku[1][2][3]. Słynął z efektownegodryblingu, silnego i precyzyjnego strzału oraz skutecznego wykonywaniarzutów wolnych[1][2][4]. Podczas kariery piłkarskiej nosiłprzydomekŠkoba (serb. Шкоба)[4].
Grę wpiłkę nożną rozpoczął w 1931 roku w drużynie młodzieżowejFK Budućnost Podgorica. Następnie szkolił się w szeregach zespołuSK Jugoslavija. W 1932 roku rozpoczął karierę na poziomie seniorskim w klubieSK Obilić. W tym samym roku, na zaproszenie swojego starszego brata Vidy, grał dlaFK Mačva Šabac, by kilka miesięcy później powrócić doBelgradu, gdzie występował wSK Jugoslavija i SK Anastas[4]. W 1933 roku przeniósł się doBSK Beograd, gdzie występował wraz z czołowymi piłkarzami Jugosławiiokresu międzywojennego:Blagoje Marjanoviciem,Srđanem Mrkušiciem,Aleksandarem Tirnaniciem czyĐorđe Vujadinoviciem[1][5]. W barwach BSK wywalczył trzy tytuły mistrza Jugosławii w sezonach1934/35,1935/36 i1938/39[3][4]. Po zakończeniuII wojny światowej, wsezonie 1945, wziął udział w reaktywowanych rozgrywkach omistrzostwo Jugosławii jako grający trenerSR Crna Gora[1][3]. W latach 1946–1949 występował i jednocześnie trenowałFK Budućnost Titograd, w barwach której zaliczył dwa sezony na poziomiePrvej Ligi[3].
6 września 1936 zadebiutował w reprezentacjiJugosławii w wygranym 9:3meczu towarzyskim zPolską, w którym zdobył 2 bramki[1]. Ogółem w latach 1936–1941 rozegrał w drużynie narodowej 8 spotkań, w których strzelił 5 goli.
Wsezonie 1945 był grającym szkoleniowcemSR Crna Gora[2]. W 1946 roku rozpoczął pracę jako grający trenerFK Budućnost Titograd. W 1946 roku wygrałCzarnogórską Republikańską Ligę, zdobywając nieoficjalne mistrzostwoCzarnogóry oraz prawo gry wPrvej Lidze Jugoslavije[2]. Wsezonie 1946/47 FK Budućnost spadła z ligi, by powrócić do niej w 1948 roku, po wygraniuJedinstvenej Ligi. W latach 1953–1960 trenowałFK Sutjeska Nikšić,FK Radnički Belgrad,BSK Beograd orazFK Sarajevo[3][6]. W 1964 roku zatrudniono go na stanowisku selekcjonera reprezentacjiLibii, które piastował przez rok[7]. W latach 1967–1970 prowadziłkuwejcki zespółQadsia SC, z którym wywalczył mistrzostwo kraju w sezonie 1968/69 orazPuchar Kuwejtu za sezon 1967/68[2].
Jesienią 1949 roku zostałaresztowany przezUDBA pod zarzutem działalności antypartyjnej w postaci ośmieszania rząduJosipa Broz Tito i osadzony w więzieniu na wyspieGoli otok, w którym przebywał do 2 sierpnia 1951[1][8].
- BSK Beograd
- Qadsia SC
Polska
Turcja
Rumunia
III Rzesza
