 Vittorio Storaro na54. MFF w Cannes (2001) | |||
| Data i miejsce urodzenia | |||
|---|---|---|---|
| Zawód | operator filmowy | ||
| Lata aktywności | od 1960 | ||
| |||
| |||
Vittorio Storaro (ur.24 czerwca1940 wRzymie) –włoskioperator filmowy, uważany za jednego z najwybitniejszych autorów zdjęć filmowych w całej historii kina[1][2]. Zasłynął umiejętnym operowaniem światłem i cieniem oraz posługiwaniem się określoną kolorystyką w budowaniu znaczeń obrazu filmowego[3]. Trzykrotny laureatOscara za najlepsze zdjęcia.
Syn operatora kinowego. Gdy miał 11 lat zaczął uczyć się tajników fotografii. W wieku osiemnastu lat rozpoczął studia operatorskie w rzymskiej szkole filmowejCentro sperimentale di cinematografia. Pracę na planie filmowym w charakterze asystenta operatora rozpoczął na początku lat 60. Od 1968 był samodzielnym autorem zdjęć do filmów fabularnych[4].
Na filmowe salony wprowadził goBernardo Bertolucci. Storaro był autorem zdjęć do wielu filmów tego reżysera, takich jakKonformista (1970),Strategia pająka (1970),Ostatnie tango w Paryżu (1972),Wiek XX (1976),Ostatni cesarz (1987),Pod osłoną nieba (1990) czyMały Budda (1993).
Od połowy lat 90. Storaro często współpracował z hiszpańskim reżyseremCarlosem Saurą. Był autorem zdjęć do takich jego filmów jak:Flamenco (1995),Tango (1998),Goya (1999,Europejska Nagroda Filmowa za najlepsze zdjęcia) iJa, Don Giovanni (2009).
Wśród innych reżyserów, dla których pracował, należy wymienić:Francisa Forda Coppolę (Ten od serca, 1982;Tucker. Konstruktor marzeń, 1988),Warrena Beatty’ego (Czerwoni, 1981;Senator Bulworth, 1998),Alfonso Arau (Dar z nieba, 2000;Diabelskie sztuczki, 2010) iWoody'ego Allena (Śmietanka towarzyska, 2016;Na karuzeli życia, 2017).
Zasiadał w jury konkursu głównego na44. MFF w Cannes (1991).
Swojego pierwszego Oscara zdobył za zdjęcia doCzasu apokalipsy (1979)Francisa Forda Coppoli. Kolejną statuetkę odebrał dwa lata później zaCzerwonych (1981)Warrena Beatty’ego. Trzeciego Oscara przyniosło mu ponowne artystyczne spotkanie z Bertoluccim i praca nadOstatnim cesarzem (1987). Poza tym był jeszcze nominowany do Oscara za zdjęcia doDicka Tracy’ego (1990). Jest też laureatem Nagrody BAFTA za zdjęcia doPod osłoną nieba (1990)[5].
W 1994 na festiwaluCamerimage odebrał nagrodę za całokształt twórczości. Otrzymał również tytułdoktora honoris causałódzkiej filmówki (2001)[6].
