Ten artykuł wymaga modyfikacji na podstawie najświeższych informacji.
Niektóre treści są na pewno lub najprawdopodobniej nieaktualne. Artykuł należy zweryfikować, wskazując wprzypisach źródła informacji. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się wdyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon{{Dopracować}} z tego artykułu.
Pierwszym klubem w jego karierze byłŽalgiris Wilno, jedyna w owym czasie litewska drużyna występująca wradzieckiejWyższej Lidze. W sezonie1984 Ivanauskas zadebiutował w barwach Žalgirisu w rozgrywkach ligowych. W kolejnych dwóch sezonach reprezentowałCSKA Moskwa, które grało wówczas na zapleczu ekstraklasy. W trakcie sezonu1986 Ivanauskas powrócił do Wilna i jako zawodnik Žalgirisu występował w Wyższej Lidze aż do czasu ogłoszenia przez Litwę niepodległości w1990. Wówczas Žalgiris opuścił radzieckie rozgrywki, zaś Ivanauskas ponownie przeniósł się doMoskwy. W sezonie1990 bronił barw skutecznie walczącego o awans do ekstraklasyLokomotiwu Moskwa. Przez dwa i pół roku był zawodnikiemAustrii Wiedeń. Jako czołowy napastnik wiedeńskiego zespołu przyczynił się do zdobycia trzech tytułów mistrzowskich w1991,1992 i1993 oraz Pucharu Austrii w1992. Był jednym z najskuteczniejszych strzelcówligi. Po zdobyciu trzeciego tytułu mistrzowskiego w Austrii wyjechał doNiemiec. Przez cztery lata grał wHamburger SV. W niemieckiejBundeslidze nie był już tak skuteczny jak w austriackiej. Ogółem w 91 meczach ligowych w Niemczech strzelił 13 bramek. Latem1997 wrócił do Austrii, by przez dwa sezony grać w pierwszoligowym zespoleAustria Salzburg, a następnie wFCN Sankt Pölten. W latach1999–2001 bronił barw niemieckiegoSV Wilhelmshaven, występującego w lidze regionalnej. W czerwcu2002 zakończył karierę zawodniczą jako zawodnikBV Cloppenburg.
Przez kilka lat występował w juniorskich i młodzieżowych zespołach reprezentacyjnych ZSRR. Wiosną1988 rozegrał 4 mecze w drużynieolimpijskiej, jednak ostatecznie zabrakło go w kadrze naIgrzyska wSeulu, gdzieSborna zdobyła złoty medal. Wpierwszej reprezentacji Związku Radzieckiego zadebiutował19 października1988. Przeciwnikiem ZSRR byłaAustria. Po rozegraniu 3 kolejnych meczów międzynarodowych w listopadzie1988 na dwa lata wypadł ze składuSbornej. W październiku1990 wystąpił w nieoficjalnym meczu zIzraelem. Po ogłoszeniu niepodległości przez Litwę i powołaniukadry narodowej tego kraju, stał się jednym z jej kluczowych zawodników. Mimo wkładu Ivanauskasa, litewska drużyna narodowa przegrywała eliminacje do kolejnych imprez międzynarodowych. Łącznie, w latach1990–2000 Ivanauskas wystąpił 28 razy w reprezentacji Litwy, strzelając 8 bramek.
W2002 uzyskał kwalifikacje trenerskie w Wyższej Szkole Sportowej wKolonii. Jako licencjonowany trenerUEFA podjął w2003 pracę w roli asystenta selekcjonera reprezentacji Litwy. Jednocześnie rozpoczął pracę wFK Vėtra, by po roku zostać zatrudnionym przezFBK Kowno, gdzie następnie świętował zdobycie tytułu mistrzowskiego. W sezonie2005 został zwolniony i przez kilka miesięcy pozostawał bez pracy. Wiosną2006 znalazł zatrudnienie wszkockimHeart of Midlothian F.C., należącym do litewskiego biznesmena rosyjskiego pochodzeniaWładimira Romanowa. Od22 marca pełnił obowiązki tymczasowego trenera po dymisjiGrahama Rixa. Prowadzona przez Ivanauskasa drużyna zdobyła Puchar i Wicemistrzostwo Szkocji.30 czerwca2006 został pełnoprawnym pierwszym trenerem. Od23 października do27 listopada2006 przebywał na urlopie (pod jego nieobecność zespołem kierowałEduard Małofiejew).20 marca2007 odszedł ze stanowiska pierwszego trenera Hearts za porozumieniem stron. Od września2007 do stycznia2008 był trenerem piłkarzy klubuFC Carl Zeiss Jena[1], został zwolniony ze względu na słabe wyniki sportowe – siedemnaste miejsce w 18-zespołowej2. Budneslidze[2].
