| miasto igmina | |||||
 Ustka:latarnia, plaża, syrenka, kutry w porcie, wejście do portu,port w Ustce z lotu ptaka | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||
| Powiat | |||||
| Data założenia | XIII wiek | ||||
| Prawa miejskie | bd. | ||||
| Burmistrz | Jacek Maniszewski | ||||
| Powierzchnia | 11,09[1] km² | ||||
| Wysokość | 0,0–26,7 m n.p.m. | ||||
| Populacja (30.06.2024) • liczba ludności • gęstość |
| ||||
| Strefa numeracyjna | 59 | ||||
| Kod pocztowy | 76-270 | ||||
| Tablice rejestracyjne | GSL | ||||
Położenie na mapie powiatu słupskiego  | |||||
Położenie na mapie Polski  | |||||
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | |||||
 54°34′43″N 16°52′09″E/54,578611 16,869167 | |||||
| TERC (TERYT) | 2212011 | ||||
| SIMC | 0977427 | ||||
| Hasło promocyjne: Ustka na fali | |||||
Urząd miejski ul. ks. kard. St. Wyszyńskiego 376-270 Ustka | |||||
| |||||
| |||||
| |||||
| Strona internetowa | |||||
| BIP | |||||
Ustka (kaszub.Ùskô lubÙszcz[3],niem. Stolpmünde) –miasto w północnejPolsce, wwojewództwie pomorskim, wpowiecie słupskim, siedzibagminy wiejskiej Ustka, na historycznymPomorzu Zachodnim.
Ustka leży naWybrzeżu Słowińskim, u ujścia rzekiSłupi doMorza Bałtyckiego. Jest miastemportowym,uzdrowiskiem klimatyczno-balneologicznym (solanka iborowina),kąpieliskiem morskim i ośrodkiem wypoczynkowym.
Według danychGUS z 30.06.2024 r., Ustka liczyła 13 574 mieszkańców[2].
Od 13 lipca 2003 Ustkę iSłupsk łączy porozumienie zwane Dwumiastem. Oba miasta są połączone komunikacją kolejową i autobusową.
WLędowie koło Ustki zlokalizowane jestCentrum Szkolenia Marynarki Wojennej, będące głównym ośrodkiem szkoleniowym dla potrzebMarynarki Wojennej.
We wczesnymśredniowieczu Ustka byłakaszubską osadą rybacką przynależną do kasztelanii słupskiej i dzieliła historyczne losy z pobliskimSłupskiem. Obecnie, klimat starej portowej osady znaleźć można jeszcze wśród rybackich domów w kwartale wytyczonym ulicami Marynarki Polskiej i Czerwonych Kosynierów. Zachował się tu jeszcze układ uliczekśredniowiecznej wsi, który z uwagi na jego wartość historyczną, objęty został ochroną konserwatorską[4].
Współcześnie to miejsce chętnie odwiedzane przez turystów, ze względu na bliskość Morza Bałtyckiego, dogodność komunikacyjną oraz liczbę noclegów, hoteli ipensjonatów, a takżerestauracji itawern.
Ustka leży nad Bałtykiem w zachodniej częściWybrzeża Słowińskiego. W Ustce rzekaSłupia wpada do morza. W zachodniej części miasta do morza uchodzi także strumieńCzarna.
Według danych z 1 stycznia 2015 powierzchnia miasta wynosiła 10,19 km²[5], z czego 46% stanowią lasy, a 11% –użytki rolne. Obszar miast stanowi 0,44% powierzchni powiatu słupskiego oraz 16,4% jego ludności.
Układ miejski tworzy: 88 ulic, 2 place (Dąbrowskiego, Wolności) oraz 3 trakty (Promenada Nadmorska, Bulwar Portowy, Trakt Solidarności). Dawne dzielnice miasta:Grabienko,Mokrzyca, Ustka-Leśniczówka.
Miasto znajduje się na północno-zachodnim krańcuwojewództwa pomorskiego, wpowiecie słupskim i graniczy zgminą wiejską Ustka.
W okresie powojennej polskiej administracji, w latach 1950–1975 należała dowojewództwa koszalińskiego, a w latach 1975–1998 – dowojewództwa słupskiego.
Według protokołu wizytacji biskupiej z 1665 osiedlonych w ówczesnej Ustce były 33 rodziny[6]. W październiku 1947 Ustkę zamieszkiwało 3458 Polaków i 371 Niemców[7].
Według danych z 31 grudnia 2014 r. miasto miało 16 056 mieszkańców[8].
![Zmiana liczby ludności w Ustce od 1818 r. w tys. osób[9]](/mt/?noimg=&dark=on&url=https%3a%2f%2fpl.wikipedia.org%2fwiki%2fPlik%3aUstka-_population.jpg) Zmiana liczby ludności w Ustce od 1818 r. w tys. osób[9] |
Piramida wieku mieszkańców Ustki w 2014 roku[10]
Według danych GUS, Ustka w 2021 roku liczyła 14 954 mieszkańców, w tym 7134 mężczyzn (47,7%) i 7820 kobiet (52,3%). W wieku produkcyjnym było 61,7% mężczyzn i 49,3% kobiet[11].
Nazwa ma pochodzenie słowiańskie i charakter topograficzny. Powstała przez dodanie dopomorskiego kontynuantupsł. nazwy pospolitej *ustьje „ujście”formantu -ka[12].Friedrich Lorentz odnotował wariant nazwy w lokalnychgwarach słowińskich:Vʉ͂skå, wraz z nazwami mieszkańców:Vʉ͂ščȯu̯n,Vʉ͂ščȯu̯nkă „ustczanin, ustczanka”[13]. Niemiecka nazwaStolpmünde również ma charakter topograficzny i jest złożeniem dwóch elementów: nazwy własnejStolpe „Słupia” (o słowiańskim pochodzeniu) i nazwy pospolitejMünde „ujście”[14].
PrzedII wojną światową polscy kartografowie używali nazwyUście[15]. Przez kilka miesięcy po przejęciu miasta przez administrację polską w 1945 roku równolegle funkcjonowało kilka nazw miasta:Nowy Słupsk,Nowe Słupie,Postomin,Postomino,Słupioujście,Słupie,Ujście iUszcz[16]. Ostatecznie rozporządzeniem w 1946 roku ustalona została nazwa Ustka[17].
Rada Języka Kaszubskiego proponuje kaszubską formę nazwyÙstka[18]. Stowarzyszenie „Kaszëbskô Jednota” używa na swoich mapach nazwyÙszcz[19].
Osobny artykuł:historia Ustki.Z umowy słupskich radnych zeŚwięcami (Jaśko ze Sławna oraz Jaśko z Darłowa) z 2 lutego 1337 pochodzi informacja o istnieniu warowni w miejscu ujściaSłupi. Warownia w Ustce jestgrodziskiem „quondam castrum”, w umowie jest to miejsce określone jako:
Podobnie jak mieszkańcy innych wsi miejskich, ustczanie byli poddanymi Słupska. Z tego tytułu składać musieli przysięgę poddańczą, tzw. przysięgę ustecką, oraz płacić podatki na rzecz miasta, dbać o stan portu i nabrzeży, naprawiać je, udzielać pomocy przy rozładunku i załadunku statków oraz przy wejściu statków do portu. Obowiązywał ich także przymus młynny (młyn miejski wZamełowie). Mieszkańcy Ustki wyróżniali się nie tylko obowiązkiem świadczenia wszelkich prac i usług związanych z portem, ale także płaceniem podatku szosowego, a nie czynszu, lub odrabianiem pańszczyzny. Aż dowojny trzydziestoletniej samodzielni ekonomicznie ustczanie, głównieszyprowie, karczmarze i wójtowie, przyjmowali obywatelstwo miasta Słupska i korzystali z przywilejów wynikających z posiadania praw miejskich. Rada miejska Słupska ustanawiała statuty, regulaminy i taryfy portowe, mianowaławójta, decydowała o wszelkich pracach związanych z funkcjonowaniem portu, określała rodzaje i wysokość podatków płaconych przez ustczan, sprawowała patronat nad kościołem i szkołą. Rada miejska, jako sąd wyższy, była instancją odwoławczą od wyroków sądu niższego. Wójt Ustki był jednocześnie wójtem portowym. Sprawował on władzę wykonawczą na terenie Ustki w odniesieniu do jej stałych mieszkańców, przebywających okresowo gości (kupców) oraz spraw wynikających z bieżącego funkcjonowania portu.
Od 1329 do końca 1342 Ustka i Słupsk w drodzezastawu były w posiadaniuzakonu krzyżackiego. Był to okres trudny, bo gdy książęBogusław V nie był w stanie spłacić w terminie do 1 stycznia 1343 r. należnej kwoty 3334grzywien, realna stała się groźba przejęcia ziemi przez zakon w wieczyste posiadanie. Ostatecznie sumę tę zebrało społeczeństwo. Pieniądze te pozwoliły Słupskowi i mieszkańcom ziemi słupskiej wykupić się z rąk Krzyżaków. Od 1368 Ustka leżała w granicachksięstwa słupskiego, dawnegolennaKorony Królestwa Polskiego, następnie w granicachksięstwa pomorskiegoGryfitów ze stolicą wSzczecinie.Od XIII wieku na tereny te napływali niemieccy kolonizatorzy. Liczba ludności coraz szybciej wzrastała. Kościół w Ustce, która już wówczas miała inną nazwę –Stolpmünde, był budowany wraz z kościołem wGrabnie (1356). Zbudowany z drewna kościół pod wezwaniemśw. Mikołaja stał na podwyższeniu, prawdopodobnie w środku staregogrodziska słowiańskiego. Filialna świątynia kościoła w Grabnie była wykorzystywana jako znak nawigacyjny dzienny i nocny.
Poważniejszą inwestycją była, rozpoczęta (według Andersona) około połowy XIV w., rozbudowa portu. Zbudowano wówczas pierwsze trwałe urządzenia portowe w postacimol o długości ok. 55 m, wykonanych zkaszyc, wzmocnionych palami, oraz drewnianych umocnień brzegowych kanału portowego, długości: lewy, zachodni brzeg – 280 m, prawy, wschodni – 320 m. Przedłużeniem umocnień były mola. Następny etap rozbudowy portu, połączony z kapitalnym remontem dotychczasowych urządzeń, miał miejsce w XV w. Przedłużono wówczas mola do ok. 100 m, wzmocniono wschodni brzeg kanału portowego palową ścianą o długości 170 m oraz wymieniono wszystkie zużyte lub uszkodzone elementy dotychczasowych konstrukcji.
Wizytacje szkół przynoszą pierwsze informacje o szkole w Ustce z 28 lipca 1590 i z 1729. W 1590 wzmiankowano też, że mieszkańcy Ustki zajmują się intensywnie także rybołówstwem.
W czasiewojny trzydziestoletniej 2 listopada 1626 r. doportu w Ustce wkroczyły wojska szwedzkie. Obroty portu spadły. Zmniejszyła się też liczba mieszkańców. Dodatkowo do klęsk związanych z wojną w 1644 Ustkę strawił pożar; ocalało 15 domów i kościół.
W 1648 traktat pokojowy i dodatkowe uzgodnienia w 1653 przyporządkowały wschodnią część Pomorza Zachodniego, a więc i Ustkę, pod zwierzchnictwo państwabrandenbursko-pruskiego, przekształconego w 1701 wKrólestwo Prus.
W XVIII wieku nieliczne statki rozładowywane były na redzie. W 1794 Ustka liczyła około 700 mieszkańców.
Nowa wojna wywołana przezNapoleona powoduje, żeWielka Armia zajęła Pomorze Zachodnie na przełomie 1806/07. Port w Ustce był blokowany.
W 1888 był konsekrowany nowy kościół. Budynek murowany z cegły na fundamencie z głazów granitowych. Budowa kolei (początek XX wieku) wąsko- i szerokotorowej dokonała przyspieszenia w rozwoju gospodarczym portu, jak również całego regionu. Liczba ludności Ustki w 1818 wynosiła 477, a w 1941 – 5051 osób.
Pierwsze, wcale niemałe inwestycje infrastruktury wypoczynkowej zostały podjęte przez gminę miejską w 1911. Budowle po obu stronach portu były konstrukcji drewnianej usadowione na palach. Projekt wzorował się na łazienkach w Sopocie. Od tego czasu jest nieprzerwany przyrost realizacji tych inwestycji.
W 1904latarnia morska w Ustce emitowała światło białe przerywane. A od 1913 r. dodatkowo na wschodnim falochronie pracowałasyrena mgłowa.
W dniu 8 stycznia 1914 roku doszło na plaży zachodniej w rejonie Ustki do katastrofy morskiej – mały i stary parowiec „Stolp” został wyrzucony podczas sztormu na brzeg.
Od września 1939 i od czerwca 1941 obowiązywały na pewien czas obostrzenia dla cywilnego ruchu statków. W czasiewojny pojawiły się plany rozbudowy portu. Szybko zaniechano prac, a jedynym niemym świadkiem tych zdarzeń jest kawałek niedokończonego mola (tzw. trzecie molo). Od 1942 w niewielkim stopniu była rozbudowywana stocznia. Do połowy 1944 w Ustce było ok. 230 więźniów. Od września 1944 r. Niemcy „przechowywali” w Ustce spory duńskipancernik obrony wybrzeża„Niels Juel”, który służył im jako jednostka pomocnicza. W 1944 dla Ustki (w szczególności ze względu na port, który dawał możliwość ucieczki przed frontem) rozpoczął się okres zgromadzeniem się dużej liczby uchodźców. Panowała szczególnie ostra zima, brakowało kwater i żywności.
9 marca 1945 miasto zostało zajęte przez oddziały pancerne3 Gwardyjskiego Korpusu Pancernego2 Frontu Białoruskiego (po wojnie ku czci żołnierzy radzieckich postawiono pomnik na pl. Wolności)[21]. Została w mieście utworzona komendantura, która utworzyła niemiecką, pomocniczą administrację z niemieckim burmistrzem. Zaczęli zjeżdżać się polscy osiedleńcy. Pierwsza polska władza, Zarząd Miejski, rozpoczęła urzędowanie 11 maja 1945. Pierwszym burmistrzem został Wacław Jaworski, a jego zastępcą Wacław Michalski[22]. Stacja PKP wznowiła ponownie działalność na trasie Słupsk – Ustka 29 czerwca 1945 przyjazdem pociągu, którym przybyli zaproszeni do Ustki goście na pierwsze po wojnieŚwięto Morza. Urząd Pocztowy, uruchomiony 3 maja 1945, obejmował początkowo swym zasięgiem Ustkę i 20 okolicznych gmin. Oficjalne przekazanie władzy administracyjnej Polakom odbyło się 22 lipca 1945. Zlikwidowana została radziecka komendantura wojenna. W tym czasie zameldowanych było w Ustce 266 Polaków.
W latach 50. Ustka zaczęła rozwijać się jako miejscowość wczasowo-wypoczynkowa. Powstawały ośrodki wypoczynkowe instytucji i zakładów pracy, początkowo na bazie przedwojennych willi, później nowo budowanych obiektów. Pod koniec lat 60. funkcjonowały tu już cztery duże ośrodki wczasoweFWP („Czarodziejka”, „Celwiskoza”, „Przystań” i „Włókniarz”) dysponujące łącznie ok. 700 miejscami oraz szereg mniejszych ośrodków zakładowych (głównie zespoły domków campingowych), skupionych we wschodniej części miejscowości. Działało 5 restauracji, 2 bary rybne, bar mleczny, kawiarnia oraz 2 kina („Delfin” i MDK) i 3 sceny[23].
W grudniu 2013 oddano do użytku obrotową kładkę dla pieszych nad kanałem portowym. Stalowa konstrukcja o masie ponad 80 t ma blisko 58 m długości, wysoki na 24 mpylon oraz pomost o szerokości 4 m. Obracanie kładki trwa 4 min. i jest możliwe dzięki napędowi elektrycznemu. Budowa trwała pół roku i pochłonęła 4,39 mln zł[24]. Po dwuletniej przerwie związanej z awarią kładkę otwarto ponownie w maju 2017[25], a latem 2018 z powodu upałów była ona nieczynna między 11.00 a 18.00[26].
.jpg)
Między 5 a 13 czerwca 2007 odbyły się w Ustce konsultacje w sprawie nadania miejscowości Ustka statusu miasta[27]. Powodem tego było podważenie historycznego faktu nadania Ustce praw miejskich przez Niemców 22 marca 1935. W związku z obchodami 70. rocznicy nadania praw miejskich, ustecki dziennikarz-historyk Marcin Barnowski odkrył, że Ustka praw miejskich nigdy nie otrzymała, a jej obecny status miejski jest wynikiem uzurpacji. Nie udało się znaleźć żadnego dokumentu potwierdzającego nadanie Ustce praw miejskich, a data 22 marca 1935 jest zaledwie datą wydaniarozporządzenia do ustawy o ustroju gmin, na mocy którego każdy szef gminy obligatoryjnie stał się burmistrzem. Znaczy to, że zmieniła się tylko samorządowatytulatura, a samo rozporządzenie nie przesądzało o decyzji o nadaniu praw miejskich. Ponadto wydany w 1938 roku wykaz miast Pomorza Środkowego, liczących poniżej 10 tysięcy mieszkańców, nie obejmował Ustki. Ustka nie występuje jako miasto w żadnym międzywojennym wykazie gmin (np. w Amtliches Gemeindeverzeichnis für das Deutsche Reich z 1939), a jako miasto pojawia się po raz pierwszy w polskich powojennych źródłachGUS-owskich. Wydarzenie to stało się sensacją historyczną[28]. Pojawiły się propozycje wystąpienia z wnioskiem dopremiera o nadanie Ustce praw miejskich. Jednakże według Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, takiej potrzeby nie ma, ponieważ w wielu wydanych po 1975 roku aktach prawnych[29] Ustka figuruje jako miasto[30]. Ostatecznie po przeprowadzonej analizie przepisów potwierdzono, że Ustka posiada prawa miejskieprzynajmniej od 1 lipca 1976 roku. Przyjęcie innej interpretacji prowadziłoby do uznania, że równocześnie funkcjonowałyby dwie gminy o identycznym statucie prawnymgminy wiejskiej (a więc gmina wiejska i gmina pseudo-miejska), co jest niedopuszczalne. Na podstawie tych ustaleń MSWiA stwierdziło, że władze Ustki o nadanie praw miejskich starać się nie muszą[31].
Analogiczny stan prawny w zakresie braku formalnego aktu nadania praw miejskich miał miejsce wPruszczu Gdańskim.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
_01.jpg)
.jpg)
.jpg)
Pierwsze niewielkie łazienki powstały w Ustce na przełomie XIX i XX w. Kuracja polegała na zimnych i gorących kąpielach w wodzie morskiej oraz spacerach w lasach sosnowych. Leczono rekonwalescentów pogrypowych oraz chorych na płuca,astmatyków ireumatyków. Sezon kuracyjny trwał od 15 czerwca do 15 września. W 1905 było 2 lekarzy uzdrowiskowych[32]. W 1911 na miejscu starych łazienek otwarto nowy Zakład Przyrodoleczniczy[33]. Frekwencja sprzedI wojny światowej wynosiła w sezonie około 3500–3600 osób i niewiele się zwiększyła w okresie międzywojennym[34].
Początkowe lata powojenne przyniosły stagnację w działalności uzdrowiskowej. Dopiero w 1974 po uruchomieniu Zakładu Przyrodoleczniczego (zamienionego na łaźnie miejskie) zorganizowano pierwsze turnusy dla kuracjuszy. 1 lipca 1978 powołano Państwowe Przedsiębiorstwo Uzdrowisko Ustka. Przystąpiono do organizacji sanatorów na bazie ośrodków wypoczynkowych. Tak urządzono sanatoria Azoty, Pomorze, Radość, Perła, Promyk. W jednym turnusie leczyło się 590 kuracjuszy[35]. W 1988 Ustce nadano status uzdrowiska. Do rozwoju oferty leczniczej Ustki jako uzdrowiska duży wkład wniósł Henryk Klimczuk, jego Naczelny Lekarz w latach 1981–2010[36].
W 2010 uzdrowisko sprywatyzowano. Nabyła go rodzina de Lubicz Szeliskich poprzez spółkę Hotel Lubicz w Ustce[36]. Działalność uzdrowiskowa została od tamtego momentu znacznie poszerzona. Aktualnie oferowane są nie tylko usługi lecznicze i hotelarskie, ale także profesjonalna odnowa biologiczna[37].
Wuzdrowisku prowadzone jest leczenie w następujących kierunkach: choroby ortopedyczno-urazowe,choroby układu nerwowego,choroby reumatologiczne, choroby kardiologiczne inadciśnienie, choroby górnych dróg oddechowych[38].
Uzdrowisko posiada 6zakładów lecznictwa uzdrowiskowego, w tym 4sanatoria, 3 zakłady przyrodolecznicze oraz przychodnia uzdrowiskowa[39].
Ustkę charakteryzujeklimat o właściwościach leczniczych, a ponadto naturalne surowce lecznicze:
Na terenie miasta wyznaczono 2 letniekąpieliska morskie[41]:
.jpg)
.jpg)
.jpg)
W 2012 r. kąpieliska Ustka Wschód i Ustka Zachód spełniałyobowiązkowe wymogi jakościowe dla wody w kąpielisku Unii Europejskiej[42]. Kąpieliska miejskie strzeżone są przez ratowników ze SłupskiegoWOPR w okresie letnim (lipiec – sierpień)[43].
.jpg)
.jpg)
.jpg)
W 2013 r. ustalono sezon kąpielowy w okresie od 15 czerwca do 15 września[41].
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
W Ustce znajdują się następujące obiekty zabytkowe wpisane dorejestru państwowego:
Pozostałe obiekty o charakterze historycznym (nie wpisane do rejestru zabytków):
.jpg)
.jpg)
.jpg)
W 1858 r. zawinęły do Ustki statki z ponad 40 portów, a w 1868 r. z około 60 portów basenuMorza Bałtyckiego iMorza Północnego, najczęściej – oprócz niemieckich – zKopenhagi,Norwegii (Stavanger,Bergen) iAmsterdamu. Angielskie żaglowce przybywały zLondynu,Newcastle, Sunderlanu,Liverpoolu iHartlepoolu[45].
Liczba kutrów rybackich w Ustce w latach 1886–1939:
| 1886 | 1895 | 1900 | 1905 | 1919 | 1915 | 1920 | 1925 | 1930 | 1932 | 1939 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2 | 29 | 21 | 26 | 34 | 49 | 65 | 61 | 54 | 49 | 50 |
W Ustce ostatni drewnianyszkuner żaglowy spłynął na wodę w 1866 r. W roku następnym dwa szkunery, 38- i 39-łasztowy wzmocniono po raz pierwszy płytami galwanizowanymi oraz stalowymi[46].
W 1903 i 1904 zbudowano po jednym małym parowcu o pojemnościach odpowiednio 157 i 299BRT.Po I wojnie światowej i w latach kryzysu powojennego działalność w Ustce prowadziła jedna stocznia. Właściciel Józef Bartsch w swojej produkcji oferował łodzie wiosłowe, motorowe, jachty oraz drewniane i stalowekutry rybackie[20].Flota macierzysta Ustki w 1906 r.:
W pierwszych latach ubiegłego stulecia Ustka wzbogaciła się omleczarnię orazgazownię (w 1904 r.), którą rozbudowano w latach 1937 i 1938 r. Po pierwszej wojnie powstała tu niewielka fabryczka maszyn (przy tzw. drodze Eldorado, na lewym brzegu rzeki), do której należał warsztat naprawczy samochodów. W 1937 r. rozpoczęła produkcję fabryczka kiełbas z wątróbek dorszowych[20].
W 1947 r. w Ustce czynne były między innymi zakłady związane z gospodarką morską: „Stocznia” – warsztaty mechaniczne zatrudniały 260 pracowników, 3 wędzarnie – łącznie 61 pracowników, zakład konserwowy „Światowid” – 55 pracowników, Miejskie Zakłady Gazowni, Wodociągów i Kanalizacji – 25 pracowników. Prócz tego pracowały zakłady rzemieślnicze zatrudniające po kilka osób.
Na 30 kwietnia 2004 zacumowanych wporcie Ustka było 117kutrów iłodzi rybackich. Na terenie miasta zlokalizowane są także firmy branżowo związane zrybołówstwem – zakłady mechaniczne i elektromechaniczne, sieciarnie. Ważnym elementem całego sektora są przetwórnie ryb. Dawne duże przedsiębiorstwa państwowe zatrudniające w czasachPRL po kilka tysięcy osób albozbankrutowały (Stocznia Ustka SA), albo zostałysprywatyzowane. Na terenie dawnejstoczni zlokalizowane są nieduże prywatnespółki branżowo związane z rybołówstwem lub przemysłem okrętowym. Działalność ta jest jednak zanikająca i przewiduje się w przyszłości turystyczno-rekreacyjny charakter dawnych terenów przemysłowych. Teren drugiego pod względem wielkościpaństwowego przedsiębiorstwa PPiUR „Korab” został sprzedany i obecnie działają tam przedsiębiorstwa z branży turystyczno-noclegowej (osiedledeweloperskie przy ul. Na Wydmie),pensjonaty. W innej jego części zlokalizowano pierwszą na polskim wybrzeżu aukcję rybną, sieciarnię (firma duńska) oraz usługi[47].
.jpg)
Ustka stanowiła niegdyśstację węzłową, skąd odchodziły linie kolejowe:
W tej chwili istnieje tylko linia kolejowaPiła Główna – Ustka, pozostałe dwie zostały rozebrane po 1945 przez Armię Czerwoną jako zdobycz wojenna.
Na terenie miasta znajdują się obecnie dwa czynne przystanki kolejowe:Ustka orazUstka Uroczysko.
Jest to linia kolejowa jednotorowa zelektryfikowana.
.jpg)
.jpg)
Z Ustkidrogą krajową nr 21 można dojechać doSłupska autobusami firm:
Z Ustki istnieje połączenie doOsiedla Przewłoka, wsiPrzewłoka iWodnica
Na zleceniegminy wiejskiej Ustka usługi przewozowe z Ustki do wielu miejscowości gminnych świadczą ponadto:
Z Ustki jest wiele połączeń dalekobieżnych Przedsiębiorstwa Państwowej Komunikacji Samochodowej w Słupsku S.A.:
całorocznych do:
sezonowych do:
Od 12 lipca 2018 roku w Ustce została wprowadzona darmowakomunikacja miejska dla mieszkańców oraz turystów, którzy uiścili opłatę uzdrowiskową[51].
|
|
Przez cały XIX w. w Ustce była tylko jedna szkoła powszechna, początkowo kilkuklasowa – elementarna, następnie o pełnym zakresie edukacji stopnia podstawowego. W roku szkolnym 1897/98 pracowało w niej6 nauczycieli, a w 1917 r. 8 nauczycieli i 3 nauczycielki.W budynku szkoły mieściły się odrębne klasy szkoły średniej niższego szczebla.W końcowych latach XIX w. założono w Ustce państwową szkołę nawigacyjną pierwszego stopnia (niem. die Konigliche Navigationsvorschule). Szkoła ta stale borykała się z brakiem dostatecznej liczby kandydatów. Zlikwidowano ją w 1910 roku.
W roku szkolnym 1977/78 do szkół podstawowych uczęszczało 1731 uczniów, Liceum Ogólnokształcące ukończyło 58 uczniów, a szkołę zawodową 65.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Ustka ma statusgminy miejskiej. Mieszkańcy wybierają doRady Miasta Ustka 15radnych[59].
Mieszkańcy wybierają radnych dosejmiku województwa w okręgu nr 1. Posłów na Sejm wybierają zokręgu wyborczego nr 26, senatora zokręgu nr 62, a posłów doParlamentu Europejskiego zokręgu nr 1.
Ustka znajduje się we właściwości miejscowejSądu Rejonowego w Słupsku,Sądu Okręgowego w Słupsku[60] iSamorządowego Kolegium Odwoławczego w Słupsku[61].
Miasta i gminy partnerskie:
Enkhuizen (Holandia) – umowa partnerska podpisana 5 maja 1992 r.[63]
Kappeln (Niemcy) – umowa partnerska została zawarta 8 maja 1991 r.[64]
Palanga (Litwa) – porozumienie zostało zawarte 8 lipca 2006 r.[65]Od 2008 roku miastem partnerskim Ustki było także rosyjskie miastoPionierskij. Porosyjskiej napaści na Ukrainę w 2022 roku umowa o współpracy została zerwana[66].
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Z tym tematem związana jest kategoria:Ludzie związani z Ustką. | Zobacz multimedia związane z tematem:Ustka |
| Zobacz galerię związaną z tematem:Plaża w Ustce |
| Przynależność wojewódzka |
|
|---|---|
| Miasta | |
| Gminy wiejskie (1945–54 i 1973–75) |
|
| Gromady (1954–72) |
|
| Miasta na prawach powiatu | |
|---|---|
| Miasta powiatowe | |
| Miasta gminne |
