Instytucjonalnie zarządza nimi Departament Armii Stanów Zjednoczonych (U.S. Department of the Army), kierowany przez cywilnego urzędnika w randze ministra – sekretarza armii (Secretary of the Army), choć od 1947 pozostającego poza ścisłym kierownictwem rządu Stanów Zjednoczonych, tzw.gabinetem (cabinet). Bezpośrednim przełożonym sekretarza armii jestsekretarz obrony (secretary of defense).
W czerwcu 1914 US Army miała 98,5 tys. żołnierzy. Siły podzielono na 6 departamentów (zachodni, wschodni, centralny, południowy, Hawajski i Filipiński). Ważniejsze oddziały to:
1 Dywizja Piechoty (Governors Island, stan Nowy Jork)
2 Dywizja Piechoty (Texas City, Teksas)
3 Dywizja Piechoty (San Francisco, Kalifornia)
1 Dywizja Kawalerii (San Antonio, Teksas)
1 Brygada Hawajska (Fort Shafter, Hawaje)
4 Brygada Piechoty
3 Brygada Kawalerii
cztery pułki artylerii lekkiej (1., 3., 4. i 5.)
2 Pułk Artylerii Górskiej
6 Pułk Artylerii Konnej
Łącznie istniało trzydzieści pułków piechoty po trzybataliony (1.-30.) i jeden pułk piechoty z dwoma batalionami (portorykański), oraz piętnaście pułków kawalerii (1.-15.) po trzy szwadrony. Oprócz tego istniały:
Korpus Obrony Wybrzeża – 31 obszarów, 170 kompanii
Korpus Łączności – 12 kompanii łączności i sekcja lotnicza (2 kompanie)
Strzelcy Filipińscy – 13 batalionów
Do tego oddziały medyczne, uzbrojenia, transportowe itd.Rezerwa nie istniała; był tylko Rezerwowy Korpus Medyczny (zaledwie 110 osób). Lotnictwo liczyło na początku 1917 roku 55 samolotów.
W szczytowym momencie wojny (1918) armia USA liczyła ponad 2,5 mln żołnierzy[2].
W 1923 Departament Wojny w Waszyngtonie ujawnił, że pierwszego jeńca niemieckiego, który na wojnie światowej dostał się do niewoli amerykańskiej, wzięli dwaj Polacy, szeregowcy Jan Kochański i Adam Błazikowski, obaj zMichigan. Jeńcem był Lechard Hoffman, kurier, przy którym znaleziono pocztę, gdy wracał z nią do okopów[3].
Generałowie Armii Stanów Zjednoczonych podczas II wojny światowej
30 czerwca 1939 US Army liczyła 188 tys. żołnierzy, w tym ok. 22 tys. w lotnictwie (Army Air Corps). Pod względem liczebności zajmowała ona 19. miejsce na świecie, przed Bułgarią i po Portugalii[4]. Ważniejsze jednostki w 1939 to:
3 dywizje piechoty (1., 2. i 3.)
1 Dywizja Kawalerii
Dywizja Hawajska (późniejsza 24. DP)
Dywizja Filipińska
Garnizon Kanału Panamskiego
Łączna liczebność: 38 pułków piechoty, 13 pułków kawalerii, 2 pułki zmechanizowane, 1 pułk czołgów, 44 dywizjony artylerii polowej, 109 baterii artylerii nadbrzeżnej, 13 batalionów inżynieryjnych, 11 kompanii łączności. Armia dysponowała 490 czołgami.Army Air Force miał 62 eskadry – 8 szturmowych, 14 pościgowych, 15 bombowych, 8 rozpoznawczych, 10 obserwacyjnych, 4 transportowe i 3 balonowe. Łącznie 2320 samolotów, z czego ok. 800 bojowych.Rezerwa US Army liczyła 113 tys. żołnierzy, prawie wyłącznie oficerów. Na wypadek wojny, korzystając z oficerów rezerwy, US Army miała wystawić dodatkowo 27 dywizji piechoty i 6 dywizji kawalerii. Pod koniec roku 1940 armia posiadała 200 000 koni[5].
W grudniu 1941 armia USA miała już 37 dywizji (29 piechoty, 5 pancernych, 2 kawalerii i mieszaną Dywizję Filipińską). Początkowo planowano wystawić 71 dywizji, a w połowie 1942 zdecydowano się zmobilizować łącznie 125 dywizji. W 1943 plan zredukowano do 90 dywizji.
W połowie 1945 armia USA liczyła 8,27 mln żołnierzy (całe wojsko 12,1 mln), w większości w Europie (ok. 3 mln żołnierzy), na Dalekim Wschodzie i Pacyfiku (ok. 1,6 mln) oraz w Śródziemnomorskim TDW (głównie we Włoszech, w sierpniu 1944 łącznie 740 tys. żołnierzy). W momencie zakończenia wojny armia USA miała 90 dywizji (66 piechoty, 16 pancernych, 5 powietrznodesantowych, 1 górską, 1 kawalerii i mieszaną Dywizję Filipińską). AAF liczył wtedy 31 235 samolotów w pierwszej linii, przydzielonych do 213 grup (w tym 155 za granicą), a łącznie aż 63 745 samolotów.
Dowództwo Operacji Sił Lądowych USA Północ (US Army North – USARNORTH), Fort Sam Houston, TX (Ameryka Płn.)
Dowództwo Operacji Sił Lądowych USA Południe (US Army South – USARSO), Fort Sam Houston, TX (Ameryka Płd.)
Dowództwo Operacji Sił Lądowych USA Europa (US Army Europe – USAREUR), Heidelberg, Niemcy (operacje w Europie)
Dowództwo Operacji Sił Lądowych USA Obszaru Pacyfiku (US Army Pacific – USARPAC), Fort Shafter, HI
Dowództwo Operacji Sił Lądowych USA w Korei (US Army Korea – EUSA), Yong Son, Seul, Korea Płd.
Dowództwo Operacji Sił Lądowych USA Centrum (US Army Central – USARCENT), Fort McPherson, GA (m.in. Bliski Wschód)
Dowództwo Operacji Specjalnych Sił Lądowych USA (US Army Special Operations Command – USASOC), Fort Bragg, NC (m.in. z udziałem US Army Rangers)
Dowództwo Obrony Powietrznej i Antybalistycznej Sił Lądowych USA/Dowództwo Strategiczne Wojsk Lądowych (US Army Space & Missile Defense Command/Army Strategic Command – USASMDC/ARSTRAT), Arlington, VA
Dowództwo Mobilizacji i Rozmieszczeń (Military Surface Deployment and Distribution Command – SDDC), Alexandria, VA
XVIII Korpus Powietrznodesantowy (XVIII Airborne Corps), Fort Bragg, NC
1 Armia Wojsk Lądowych USA – Rezerwa (US Army Reserve), Waszyngton, DC
3 Armia Wojsk Lądowych USA (US Army Central), Fort McPherson, East Point, Georgia
5 Armia Wojsk Lądowych USA (US Army North), Fort Sam Houston, TX
6 Armia Wojsk Lądowych USA (US Army South), Fort Sam Houston, TX
7 Armia Wojsk Lądowych USA (US Army Europe), Heidelberg, Niemcy
8 Armia Wojsk Lądowych USA (US Army Korea), Yong Son, Seul, Korea Płd.
Trzonem armii czynnej jest 10dywizji, każda podzielona na kilkabrygad, które są zdolne do samodzielnego działania. Dywizja składa się z 3-4 brygad bojowych, „brygady” artylerii, brygady śmigłowców (w 101 DPD są 2 brygady) oraz mniejszych oddziałów tyłowych i wsparcia. Obecnie brygady US Army i Army National Guard są przekształcane w Brygadowe Zespoły Bojowe (Brigade Combat Team, BCT). W US Army było ich w 2004 łącznie 33 (po transformacji będą 43 brygady, do końca 2010), a w Army National Guard 15 (ma być 28 do końca 2008). Istnieją 3 typy BCT:
brygada ciężka – liczy 3700 żołnierzy i zawiera czołgi M1 (58 sztuk) ibojowe wozy piechoty M2 (90) i M3 (29);
brygada piechoty – liczy 3300 żołnierzy i samochody HMMWV (istnieją 3 jej odmiany: zwykła, spadochronowa i desantu powietrznego);
brygada Stryker – liczy 3900 żołnierzy i oparta jest na kołowych transporterach opancerzonychStryker (307 sztuk).
Dywizja będzie składać się po transformacji z jednostki dowodzenia szczebla dywizji, 4 brygad bojowych i brygady śmigłowców (dwóch w przypadku 101 DPD), czasem dodatkowych brygad wsparcia lub artylerii. Docelowo US Army ma liczyć 512 400 żołnierzy.
Oto lista dywizji i brygad, ich nazw, bazy głównej i składu (brygad bojowych) po zakończeniu pełnej transformacji, która ma się zakończyć najpóźniej w 2013:
1 Dywizja Pancerna, zwana „Old Ironsides”, HQ wFort Bliss, Teksas. Skład: 4 brygady ciężkie (3. BCT będzie w Fort Knox, Kentucky).
1 Dywizja Piechoty (zmechanizowana), zwana „Big Red One”, dowództwo wFort Riley, Kansas. Skład: 2 brygady pancerne i 2 brygady piechoty.
2 Dywizja Piechoty, zwana „Indianhead”, HQ w Camp Red Cloud w Korei Płd. Skład: 1 brygada ciężka (w Camp Casey, Korea Płd.) i 3 brygady Stryker (wFort Lewis, Waszyngton).
3 Dywizja Piechoty (zmechanizowana), zwana „Marne Division”, HQ wFort Stewart w Georgii. Skład: 4 brygady ciężkie (3. BCT w Fort Benning, Georgia).
10 Dywizja Górska (lekkiej piechoty), zwana „Mountaineer”, HQ wFort Drum w stanie Nowy Jork. Skład: 4 brygady piechoty (4. BCT w Fort Polk, Luizjana).
25 Dywizja Piechoty, zwana „Tropic Lightning”, HQ w Schofield Barracks na Hawajach. Skład: 2 brygady Stryker (1. BCT w Fort Wainwright, Alaska), 1 brygada piechoty, 1 brygada piechoty spadochronowej (w Fort Richardson, Alaska).
2 Pułk Kawalerii – brygada Stryker, zwana „Second Dragoons”, bazuje w Vilseck, Niemcy.
3 Pułk Kawalerii Pancernej, zwana „Brave Rifles”, samodzielna jednostka szybkiego reagowania o innej, specjalnej strukturze, stacjonująca w Fort Hood, Teksas.
W styczniu 2007 Departament Obrony ogłosił plany sformowania dodatkowo 6 BCT, zwiększając ich liczbę tym samym do 48. Nie wiadomo jeszcze, jak będą się one nazywały i gdzie będą stacjonować.
W skład armii wchodzi też kilka samodzielnych jednostek niższego szczebla:
11 pułk kawalerii pancernej, jednostka głównie szkoleniowa, ale możliwa do rozmieszczenia, stacjonująca w Fort Irwin, Kalifornia
Jednostki wsparcia są obecnie w trakcie zupełnej reorganizacji, po jej zakończeniu US Army będzie mieć 75 brygad wsparcia (w tym śmigłowców), Army National Guard mieć będzie ich 78, a Army Reserve 58. Część z nich będzie jednostkami modułowymi – odpowiednio 35, 39 i 10, czyli razem 84. Niektóre będą formalnie częściami dywizji. Istnieć będzie 5 typów modułowych brygad wsparcia:
brygada lotnicza (Aviation Brigade) – ma zapewnić wsparcie lotnicze za pomocą śmigłowców uderzeniowych, rozpoznawczych, medycznych i transportowych; wyposażona jest w: 38 UH-60 Blackhawk, 12 CH-47 Chinook, 12 HH-60 Medevac oraz 48 AH-64 Apache (w wersji ciężkiej) lub 24 AH-64 i 30 OH-58D Kiowa Warrior (w wersji średniej) lub 60 OH-58D (w wersji lekkiej) lub 24 AH-64 i 24 UH-145 (w wersji ekspedycyjnej). Ma liczyć 2700-2800 żołnierzy, będzie ich 11 w US Army i 7 w ARNG;
brygada ogniowa (Fires Brigade) – ma zapewniać wsparcie artyleryjskie, będzie ich 5 w US Army i 7 w ARNG;
brygada obserwacji pola walki (Battlefield Surveillance Brigade) – zawiera jednostki zwiadowcze i wywiad wojskowy, 997 żołnierzy, będzie ich 3 w US Army i 2 w ARNG;
brygada poprawy manewrowości (Maneuver Enhancement Brigade) – ma ochraniać oddziały bojowe (przez rakiety plot., żandarmerię, jednostki chemiczne i obrony przed bronią ABC, jednostki kontaktu z cywilami itp.), będzie ich 3 w US Army, 14 w ARNG i 2 w Army Reserve;
brygada wzmacniająca (Sustainment Brigade) – jednostka logistyczna na poziomie korpusu (zawiera jednostki zaopatrzenia, transportowe, medyczne, remontowe itp.), będzie ich 13 w US Army, 9 w ARNG i 8 w Army Reserve.
Transformacja tych jednostek ma się zakończyć do 2013. Poza brygadami modułowymi, w US Army będą następujące oddziały wsparcia:
1 brygada śmigłowców teatrów działań wojennych
1 brygada do kontaktu z cywilami
1 grupa wojny psychologicznej
7 brygad łączności
4 brygady inżynieryjne
4 brygady żandarmerii wojskowej
4 brygady obrony powietrznej
1 brygada chemiczna (obrony przed bronią ABC)
2 oddziały śledztw kryminalnych
2 grupy uzbrojenia (rozbrajania ładunków wybuchowych – EOD)
1 grupa kwatermistrzowska (materiałów płynnych)
4 dowództwa wsparcia medycznego
8 brygad wywiadu wojskowego
2 grupy wojny elektronicznej
2 centra administracyjne
1 brygada kosmiczna
Oddziały wsparcia w US Army Reserve (bez brygad modułowych):
1 brygada śmigłowców teatrów działań wojennych
8 brygad do kontaktu z cywilami
2 grupy wojny psychologicznej
1 brygada łączności
4 brygady inżynieryjne
3 brygady przesiedleń i pochówków
1 brygada chemiczna (obrony przed bronią ABC)
3 grupy kwatermistrzowskie (materiałów płynnych)
25 regionalnych grup wsparcia
10 dowództw wsparcia medycznego
5 centrów administracyjnych
Podane powyżej liczby i rodzaje brygad dotyczą stanu na koniec lutego 2006 roku. Do końca września 2006 dokonano transformacji 31 z 70 planowanych BCT (kolejne 20 jest w trakcie transformacji), 48 z 92 modułowych brygad wsparcia i 86 ze 120 pozostałych brygad wsparcia. 31 grudnia 2004 roku liczebność US Army wynosiła 494 000 sił regularnych oraz 123 695 zmobilizowanych rezerwistów i żołnierzy Gwardii Narodowej[6].
Dane dla misji OIF i OEF Departament Obrony podaje łącznie z żołnierzami Army National Guard i Army Reserve. Żołnierze US Army są uwzględniani także w miejscach swego „normalnego” stacjonowania, więc części żołnierzy podanych wyżej nie ma tam (z baz zagranicznych odesłano 16,5 tys. żołnierzy). Tak więc:
Podczas wojny jednostki US Army wspierają:Rezerwa Wojsk Lądowych (US Army Reserve, USAR) orazWojska LądoweGwardii Narodowej (Army National Guard). USAR liczyło w czerwcu 2006 190 tys. żołnierzy (Selected Reserve). USAR tworzy m.in. 11 dywizji: 6 instytucjonalnego wyszkolenia (Institutional Training) – 80., 95., 98., 100., 104. i 108. oraz 5 wsparcia szkolenia (Training Support) – 75., 78., 85., 87. i 91. Istnieje 11 regionalnych dowództw gotowości (Regional Readiness Command). Jednostki USAR znajdują się obecnie w Iraku i Afganistanie. 24 stycznia 2007 zmobilizowanych było (w służbie federalnej) 74,7 tys. żołnierzy USAR i Army National Guard.
W listopadzie 2006 w Iraku było 93,6 tys. żołnierzy US Army i 6,3 tys. rezerwistów. Straty US Army w Iraku do 20 stycznia 2007 wyniosły 1565 zabitych i 10 680 rannych, a w Afganistanie 198 zabitych i 756 rannych. Straty US Army Reserve wyniosły: Irak – 110 zabitych i 970 rannych, Afganistan – 21 zabitych i 48 rannych.
US Army ma największy budżet w amerykańskich siłach zbrojnych. Wyniósł on w roku 2005 152,1 mld $, a w 2012 144,9 mld, plus dodatkowo 71,1 mld na prowadzenie operacji zamorskich[12]:
Personel wojskowy – 54,9 mld $ (w tym 3,7 mld $ na USAR i 6,4 mld $ na ARNG)
Utrzymanie i obsługa sprzętu – 66,3 mld $ (w tym 2,1 mld $ na USAR i 4,8 mld $ na ARNG)
Zakup i modernizacja sprzętu – 16,5 mld $ (w tym 2,5 mld $ na sprzęt lotniczy, 2,3 mld $ na pojazdy i 1,4 mld $ na rakiety)
Badania i rozwój – 9,7 mld $
Budownictwo wojskowe – 2,0 mld $ (w tym 0,1 mld $ na USAR i 0,4 mld $ na ARNG)
U.S. Army: A Complete History. Raymond K. Bluhm, Jr. (red.). New York: The Army Historical Foundation / Beaux Arts Editions, 2011.ISBN 978-0-88363-640-4. Brak numerów stron w książce
.svg)
.svg)
.svg)
%2c_rotated.svg)
