| unbipent← unbiheks →unbisept | |||||||||
| Ogólne informacje | |||||||||
| Nazwa, symbol,l.a. | unbiheks, Ubh, 126 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Grupa, okres, blok | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Unbihexium (Ubh,ang. unbihexium) – niezsyntetyzowany dotąd, hipotetycznypierwiastek chemiczny oliczbie atomowej 126. Taka liczba protonów w jądrach tego pierwiastka może (według części modeli budowy jąder) zwiększać ich stabilność; przewiduje się, że ten pierwiastek znajduje się na hipotetycznejwyspie stabilności.
Do czasu odkrycia i jego oficjalnego uznania pierwiastek posiada tymczasowąnazwę systematyczną przyznaną przezIUPAC, utworzoną na podstawie liczby atomowej:un+bi+hex, czyli 1+2+6.
126 protonów w jądrze według części modeli tworzy tzw. zamkniętąpowłokę protonową, dzięki której jądro teoretycznie może mieć większą stabilność – analogicznie do zamkniętychpowłok elektronowychgazów szlachetnych, dzięki którym są one prawie niereaktywne. Dodatkowo 184 lub 196 neutronów (w zależności od modelu) może tworzyć zamkniętą powłokę neutronową, co jeszcze bardziej stabilizuje jądro. Dlatego izotopy310Ubh i322Ubh są potencjalnie szczególnie interesujące i mogą mieć relatywnie długiczas życia[1].
Pierwszą próbę syntezy unbiheksu metodąfuzji jądrowej podjęli w 1971 r. René Bimbot i John M. Alexander:
Zaobserwowana została wysokoenergetycznacząstka α, którą uznano za możliwe potwierdzenie sukcesu. Współcześnie uważa się, że czułość ówczesnych urządzeń była o kilka rzędów wielkości za mała, aby otrzymać unbiheks. W latach 1976–1983 uczeni próbowali wyizolować pierwiastek 126 z naturalnych minerałów, bez powodzenia[1][2]. Do dziś żadna próba syntezy nie zakończyła się sukcesem.
Na podstawie przewidywanej konfiguracji elektronowej można wnioskować o właściwościach chemicznych unbiheksu. Jest to przypuszczalniemetal, może występować na różnychstopniach utlenienia, nawet tak wysokich jak +8[1].
