 | |||
 | |||
| In Deo spes mea W Bogu moja nadzieja | |||
| Królowa Szwecji | |||
| Okres | |||
|---|---|---|---|
| Poprzednik | |||
| Następca | |||
| Dane biograficzne | |||
| Dynastia | |||
| Data urodzenia | |||
| Data śmierci | |||
| Ojciec | |||
| Matka | |||
| Mąż | |||
| |||
Ulryka Eleonora Wittelsbach (ur.23 stycznia1688 r. wSztokholmie, zm.24 listopada1741 r. tamże) – królowaSzwecji w latach 1718–1720, siostraKarola XII.
Urodziła się jako najmłodsze dziecko swoich rodziców. Imiona otrzymała po matce. Po śmierci Karola XII w 1718 r. zgłosiła pretensje do tronu przeciwko swojemu siostrzeńcowi - Karolowi Fryderykowi, księciu Holstein-Gottorp - jedynemu synowi jej starszej siostry. Dyskusje na temat sukcesji tronu zakończyły się na korzyść Ulryki Eleonory, kiedy zgodziła się na obalenie monarchii absolutnej. W 1720 r. abdykowała na korzyść swojego męża -Fryderyka, langrafa heskiego na Kassel i Homburgu.
Ulryka Eleonora większość swojego życia żyła w cieniu innych; jej królewskiego brata i jej pięknej siostry, która była nieformalną następczynią tronu. W 1700 postanowiono wydać ją za mąż zaFryderyka Wilhelma I Pruskiego, ale z tych planów nic nie wyszło. Podczas nieobecności Karola XII w czasieIII wojny północnej, księżniczka opiekowała się swoją dominującą babką - królowąJadwigą Eleonorą Holstein-Gottorp, a jej starsza siostra - księżniczkaJadwiga Zofia, księżna Holstein-Gottorp, była następczynią tronu.
Sytuacja Ulryki Eleonory zmieniła się, kiedy w 1708 r. jej starsza siostra zmarła. Jej brat odmówił ożenku, a Ulryka Eleonora pozostała jedyną członkinią rodu królewskiego w Szwecji. W 1713 r. została regentką, ale stała się pionkiem partii walczących o władzę. Wahano się kogo uczynić następcą tronu; Ulrykę Eleonorę czy jej bratanka. Mianowanie jej regentką i przewodniczącą parlamentu spotkało się jednak z dużym entuzjazmem - parlament był w opozycji do Karola XII, który nie chciał obalenia monarchii absolutnej.
W 1715 r. po śmierci babki, Ulryka Eleonora została pierwszą damą na dworze królewskim i to był jeden z najszczęśliwszych okresów w jej życiu. W tym samym roku wyszła za mąż. Ulryka Eleonora zakochała się w swoim mężu, a on chciał użyć jej jako pionka i dzięki niej zdobyć władzę. Fryderyk natychmiast zaczął pracę nad uznaniem swojej żony oficjalną następczynię tronu. W Szwecji uformowały się dwie rywalizujące partie;Heska iGottorp. W czasie trwania ich małżeństwa Fryderyk miał liczne kochanki, a nawet oficjalną metresę - Jadwigę Taube.
Karol XII zginął 30 listopada 1718 r. podczas oblężenia twierdzyFredriksten w Norwegii. Nie pozostawił potomstwa, więc rządy po nim objęła Ulryka Eleonora. 17 marca 1719 r. wUppsali została koronowana na królową Szwecji. 21 stycznia 1720 r. odstąpiłaPrusom „na wieczność”, za kwotę 2 milionów talarów,Szczecin wraz z ziemiami międzyOdrą aPianą z wyspamiWolin iUznam oraz ujściamiŚwiny iDziwny,Zalewem Szczecińskim i Odrą.
Została zmuszona przez przywódcę partii oligarchicznej (partia czapek)Arvida Horna doabdykacji na rzecz swojego mężaFryderyka I. Abdykowała 29 lutego 1720 r.
Zmarła naospę w 1741 r.
| Prapradziadkowie | Jan I Wittelsbach | król Szwecji | Jan Adolf Holstein-Gottorp | elektor Saksonii | król Danii | elektor Brandenburgii | Wilhelm Braunschweig-Lüneburg | Ludwik Hessen-Darmstadt |
| Pradziadkowie | Jan Kazimierz Wittelsbach | Fryderyk III Holstein-Gottorp | król Danii | Jerzy Braunschweig-Calenberg | ||||
| Dziadkowie | król Szwecji | król Danii | ||||||
| Rodzice | król Szwecji | |||||||
Ulryka Eleonora Wittelsbach (1688-1741),królowa Szwecji | ||||||||
Biografia na stroniehistoriesajten.se(szw.)[dostęp 26 lutego 2010]
| Księstwo Finlandii panowanie szwedzkie (1249–1581) (księstwo od 1284) | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wielkie Księstwo Finlandii panowanie szwedzkie (1581–1809) |
| ||||||||
| Wielkie Księstwo Finlandii panowanie rosyjskie (1809–1917) |
| ||||||||
| Królestwo Finlandii (1917–1919) |
|
