.jpg) Udo Voigt na tle grafiki zRudolfem Hessem (Jena 2007) | |||
| Data i miejsce urodzenia | 14 kwietnia 1952 | ||
|---|---|---|---|
| Przewodniczący Narodowodemokratycznej Partii Niemiec | |||
| Okres | od 1996 | ||
| Przynależność polityczna | |||
| Poprzednik | |||
| Następca | |||
| |||
Udo Voigt (ur.14 kwietnia1952 wViersen) –niemiecki polityk, od 1996 do 2011 przewodniczącyNarodowodemokratycznej Partii Niemiec (NPD), radny w okręgu administracyjnymTreptow-Köpenick,poseł doParlamentu EuropejskiegoVIII kadencji.
Urodził się w rodzinie członkaSturmabteilung (SA), który po 1945 zarabiał na życie jako kierowca. W wieku 16 lat wstąpił doNPD, był jej przewodniczącym w okręgu Freising (1978–1992). Od 1972 do 1984 służył w siłach powietrznychBundeswehry, stacjonując m.in. wUSA iGrecji. Z powodu odmowy rezygnacji z członkostwa w NPD nie został dopuszczony do służby zawodowej. Po odejściu z armii podjął studia w Wyższej Szkole Nauk Politycznych wMonachium, które ukończył w 1987 z dyplomem magisterskim. Obronił pracę na tematTeorii Niemiec rządów federalnych według traktatów wschodnich ze szczególnym uwzględnieniem problematyki suwerenności (niem.Die Deutschlandtheorien der Bundesregierungen nach der Ostvertragspolitik unter besonderer Berücksichtigung der Souveränitätsproblematik). Po ukończeniu studiów pracował m.in. jako przedsiębiorca.
Od 1986 prowadził Narodowo-Demokratyczne Centrum Kształcenia wLombardii. W tym samym roku wybrano go do zarządu federalnego NPD. Sześć lat później objął przewodnictwo nadregionem bawarskim partii. Na kongresie wBad Dürkheim w marcu 1996 niewielką większością głosów został wybrany na nowego przewodniczącego NPD. Zastąpił w tej roli odbywającego karę pozbawienia wolności za podżeganie do waśni narodowychGüntera Deckerta[1]. W marcu 2002 i w październiku 2004 przedłużano mu kadencję zdecydowaną większością głosów w tym na kongresach wKönigslutter iLeinefelde-Worbis. Partią kierował nieprzerwanie przez piętnaście lat do 2011.
Za jego rządów NPD prowadził ofensywę ideologiczną w tzw. nowych landach. Pod jego kierownictwem partia uzyskiwała mandaty w landtagachSaksonii iMeklemburgii. Udo Voigt wywalczył w 2006 jeden z trzech mandatów NPD w Radzie Okręgu Administracyjnego Treptow-Köpenick, obejmując obowiązki przewodniczącego klubu radnych partii.
W 2014 został liderem listy wyborczej NPD wwyborach europejskich przeprowadzanych po raz pierwszy bez obowiązującego progu wyborczego. Wynik na poziomie 1% pozwolił na uzyskanie jednego miejsca wParlamencie Europejskim VIII kadencji, który obsadził Udo Voigt[2].
Mieszka w dzielnicyKöpenick. Jest żonaty i bezdzietny. Jako oficer rezerwy został członkiem Niemieckiego Związku Żołnierzy Bundeswehry (Deutscher Bundeswehrverband), który w 2008 podjął starania o wykluczenie go z tego grona[3].
Udo Voigt głosi poglądy wymierzone w porządek prawnyRFN, nie stroniąc od wypowiedzi nacjonalistycznych, ksenofobicznych i relatywizujących zbrodnieIII Rzeszy, w szczególnościZagładę Żydów. W 2003 sąd wStralsundzie wszczął postępowanie przeciwko Voigtowi za nawoływanie podczas kampanii w 1998 do zbrojnego oporu przeciwko systemowi politycznemu RFN. W wywiadzie dla pisma „Junge Freiheit” z 2004 zatytułowanymNaszym celem jest likwidacja RFN (niem.Ziel ist, die BRD abzuwickeln) nazwałAdolfa Hitlera „wielkim niemieckim mężem stanu”, a RFN „bezprawnym systemem”. Podczas demonstracji wJenie w 2007 zaproponował przyznanieRudolfowi Hessowipokojowej nagrody Nobla[4].
W marcu 2007 wziął udział w obchodach na cześć zabitych żołnierzy SS wBudapeszcie, gdzie część działaczy NPD wznosiła nazistowskie pozdrowienia[5]. Sam Udo Voigt nazwał nazistowskie pozdrowienie „pozdrowieniem pokoju”, które po 60 latach od upadku III Rzeszy powinno jego zdaniem zostać zalegalizowane. W grudniu 2007 udzielił irańskiej stacji telewizyjnej wywiadu, w którym powątpiewał w liczbę ofiar Holocaustu, twierdząc, że mogło byćnajwyżej 340 tys. ofiar śmiertelnych KL Auschwitz[6]. W związku z tą wypowiedzią przewodniczący komisji spraw wewnętrznychBundestaguSebastian Edathy zapowiedział złożenie zawiadomienia o przestępstwie[7]. W 2005 porównał bombardowanieDrezna w czasieII wojny światowej do Holocaustu. W innym z wywiadów z 2007 zażądał odPolski zwrotuPomorza,Prus Zachodnich,Prus Wschodnich iŚląska, a od RosjiKrólewca[8].
W 2009 został w pierwszej instancji skazany na karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania za podżeganie do nienawiści rasowej w związku z obrazą czarnoskórego niemieckiego piłkarzaPatricka Owomoyeli[9]. Po odwołaniu się od tego wyroku został w 2011 prawomocnie uniewinniony[10]. W 2012 orzeczono wobec niego karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania oraz karę grzywny za gloryfikowanieWaffen-SS podczas partyjnego zjazdu w 2010[11].
