| Historia | |
| Stocznia | |
|---|---|
| Położenie stępki | 15 kwietnia 1942 |
| Wodowanie | 28 stycznia 1943 |
 Kriegsmarine | |
| Wejście do służby | 15 czerwca 1943 |
| Zatopiony | 3 maja 1944 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Zasięg | 23 700 km na powierzchni |
| Uzbrojenie | |
| 6 wyrzutni torpedowych – 4 dziobowe i 2 rufowe | |
| Wyrzutnie torpedowe | 6 x 533 mm |
U-852 – niemieckiokręt podwodny (U-Boot)typuIX D2 z okresuII wojny światowej. Okręt wszedł do służby w 1943.
Jego jedynym dowódcą był Kptlt.Heinz-Wilhelm Eck, po wojnie oskarżony – wraz z kilkoma członkami załogi – ozbrodnię wojenną.
Po wejściu do służby okręt włączono do4. Flotylli U-Bootów w celach szkoleniowych, zaś 1 lutego 1944 do 12. Flotylli jako jednostkę bojową.
18 stycznia 1944 wypłynął zKilonii w swój pierwszy i – jak się okazało – jedyny patrol bojowy. Celem była baza morskaPenang naOceanie Indyjskim.
13 marca, tj. niecałe dwa miesiące po wypłynięciu, 500 mil morskich na południe odWyspy Wniebowstąpienia dostrzeżono sylwetkęparowca. Dwie godziny później wykonano atak torpedowy w położeniu nawodnym, dwie wystrzelonetorpedy trafiły w cel, którym okazał się grecki parowiec SS „Peleus” (4 695BRT) płynący zFreetown (ówczesnaBrytyjska Afryka Zachodnia) doBrazylii. Załoga opuściła statek w tratwach ratunkowych, na podkład U-Boota podjęto jednego z oficerów, ale po przesłuchaniu pozwolono wrócić mu do pozostałych rozbitków. Kapitan Eck rozkazał otworzyć ogień do tratw zkarabinów maszynowych i broni przeciwlotniczej, użyto równieżgranatów ręcznych. W wyniku ostrzału zginęła większość członków załogi parowca, przeżyło jedynie 4 z 35 rozbitków (jeden zmarł później); uratował ich po ponad miesiącu portugalski statek SS „Alexandre Silva”. Po bezowocnych, trwających ok. 5 godzin, próbach zatarcia śladów zatopienia statku Eck polecił opuścić rejon ataku.
1 kwietnia okręt zatopił kolejny statek – frachtowiec SS „Dahomian” (5 277 BRT). 3 maja na wodachMorzu Arabskim u wschodnich wybrzeżySomalii wynurzony okręt został zaatakowany za pomocąbomb głębinowych przez 6 samolotów patrolowychVickers Wellington. Samoloty pochodziły z 8. i 621. Dywizjonów RAF, stacjonujących w Adenie[1]. U-852 zdołał się zanurzyć, ale uszkodzenia okazały się na tyle poważne, że dowódca wydał rozkaz wynurzenia. Podjęta walka z samolotami za pomocą broni przeciwlotniczej, mimo że okupiona stratami w ludziach, umożliwiła wyrzucenie okrętu na brzeg. Ocalałych członków załogi pojmano, a we wraku, który Niemcy bezskutecznie usiłowali zniszczyć, znaleziono m.in.dziennik okrętowy[2]. Dzięki informacjom w nim zawartym jak i zeznaniom ocalonych marynarzy „Peleusa” zdołano powiązać okręt podwodny z masakrą.
Po zakończeniu wojny, w październiku 1945 roku pięciu członków załogi U-852: Heinz-Wilhelm Eck, drugi oficer August Hoffmann, oficer medyczny Walter Weisspfennig, główny mechanik Hans Lenz i obserwator Wolfgang Schwender, zostało oskarżonych o zbrodnię wojenną. Trzech pierwszych zostało skazanych na śmierć, dwaj pozostali na karę więzienia. Wyroki śmierci przezrozstrzelanie wykonano 30 listopada 1945 roku.