Typy okrętów podwodnych United States Navy –okręty podwodne jednegotypu pozostające oficjalnie w służbieUnited States Navy; jeden lub więcejokrętów uznawanych za jedną grupę z powodu wspólnej konstrukcji (projektu), charakterystyk technicznych lub właściwości, które wyposażone są identycznie bądź niemal identycznie^[1].

W tabelach zestawiono wszystkie typy amerykańskich okrętów podwodnych, nie obejmuje jednak wszystkich konstrukcji okrętów tej klasy zaprojektowanych i wybudowanych wStanach Zjednoczonych, lecz jedynie te konstrukcje, których egzemplarze zostały oficjalnie przyjęte do służby w United States Navy. Lista nie obejmuje wielu typów amerykańskich okrętów podwodnych, które zostały zwodowane przed XX wiekiem (jak "Turtle", czy "Argonaut II") i nigdy nie służyły w US Navy oraz dużej liczby konstrukcji opracowanych i wybudowanych w Stanach Zjednoczonych specjalnie dla odbiorców zagranicznych, jakperuwiańskie jednostki typuLobo, czy też wybudowanych na licencji wHiszpanii, według amerykańskiego projektu, okrętów hiszpańskiego typuC^[2].

Od zakończeniadrugiej wojny światowej okręty wszelkich klas budowane są wStanach Zjednoczonych zazwyczaj według jednego planu, określanego za pomocą symboli "SCB" z odpowiednią narastającą numeracją (SCB-xxx), gdzie SCB stanowi akronim "Ship Characteristics Board". Sam Ship Characteristics Board, jest ciałem amerykańskiej floty ustalającym wstępne wymagania techniczne i operacyjne dla każdego nowego typu jednostek, oceniającym i akceptującym też każdy projekt wstępny nowego typu okrętów. Do zakończenia tej wojny jednak, projekty nowych okrętów nie były oznaczane według urzędowej systematyki, lecz nosiły oznaczenia przyznane im przez projektujące je stocznie, gdzie początkowe litery oznaczały:

• EB –Electric Boat
• Lake –Lake Torpedo Boat pod kierunkiemSimona Lake’a
• PNY –Portsmouth Naval Shipyard, państwowa stocznia marynarki, często - w projektach oznaczonych jako GOVT (government - rząd) - projektująca okręty wraz z będącym w strukturach flotyBureau of Construction and Repair
• Laurenti – projektCesare Laurentiego

Mniejsze zmiany ulepszające są wprowadzane do późniejszych okrętów tego samego typu przez co okręty wewnątrz jednego typu mogą się w pewnym stopniu różnić. Zmiany konstrukcyjne wprowadzane były także w okresie służby jednostek każdego typu. Wszystkie jednak jednostki danego typu są do siebie konstrukcyjnie zbliżone.

Czasami typ składa się tylko z jednego okrętu, zazwyczaj zbudowanego do celów eksperymentalnych, bądź oceny sprawności operacyjnej nowej konstrukcji, przed skierowaniem jej do produkcji seryjnej. Przykładem jestUSS "Albacore" (AGSS-569), który został zbudowany w celu badań nad nowym kształtem kadłuba, bądźUSS "Glenard P. Lipscomb" (SSN-685), z którego seryjnej budowy zrezygnowano na rzecz jednostek typuLos Angeles. W takich przypadkach, nazwa typu nie jest odnośnikiem do dedykowanego temu typowi artykułu - podstawowe informacje na temat tej konstrukcji zostały zawarte w artykule poświęconym okrętowi prototypowemu, będącemu jedynym przedstawicielem swojego typu.

Wyjaśnienie nagłówków kolumn w tabelach:

Typ

Oficjalna nazwa typu

Numery kadłuba

Numery kadłubów (hull numbers) wybudowanych jednostek

Projekt

Oznaczenie projektów nadane przez stocznię bądź w późniejszym okresie Ship Characteristics Board

Prototyp

Nazwa okrętu prototypowego typu

Okręty

Całkowita liczba wybudowanych (ukończonych) okrętów

Wodowanie

Rok bądź okres w jakim były wodowane jednostki danego typu w ujęciu rocznym

Służba

Lata służby jednostek danego typu, od wejścia do służby pierwszego okrętu do oficjalnego wycofania ze służby ostatniej jednostki

Wyporność

Wyporność w formacie wyporność nawodna/wyporność podwodna określona wdługich tonach (tonach standardowych). Jeśli wskazano tylko jedną wyporność, oznacza to wyporność nawodną.

Długość

Całkowita długość jednostki określona w metrach

Prędkość

Prędkość maksymalna w formacie prędkość nawodna / prędkość podwodna określona wwęzłach

Wyrzutnie

Liczbawyrzutni torpedowych w formaciedziób /rufa x wskazany w milimetrachkaliber

Działa

Liczbadział jednostek w formacie liczba x kaliber określony w milimetrach. Całkowity brak odpowiedniej kolumny oznacza brak dział

SLBM

Liczba wyrzutnipocisków balistycznychSLBM (Submarine-launched Ballistic Missile). Brak odpowiedniej kolumny oznacza brak wyrzutni tego rodzajupocisków

Załoga

Standardowa liczba wszystkich członków załogi, oficerów oraz marynarzy

Głębokość

Testowa (konstrukcyjna) głębokość zanurzenia (ang.test depth) stosowana w marynarce amerykańskiej, oznacza maksymalną głębokość w pełni bezpiecznego zanurzenia, gwarantowaną przez producenta okrętu na podstawie obliczeń matematycznych dokonanych przy projektowaniu. Rzeczywistą maksymalną głębokość zanurzenia określailoczyn zanurzenia testowego i marginesu bezpieczeństwa, uwzględnianego przy projektowaniu okrętu i wynoszącego 1,5 do zakończenia II wojny światowej i 1,7 w okresie późniejszym. Iloczyn ten wyznacza teoretyczną głębokość zgniecenia (zmiażdżenia kadłuba) przez ciśnienie otaczającej kadłub wody (ang.crash depth), na i powyżej której zgniecenie kadłuba powinno być oczekiwane^[3].

W drugiej połowie XIX i na początku XX wieku, dominującą pozycję w amerykańskim przemyśle okrętowym budującym okręty podwodne, uzyskały konkurencyjne względem siebie przedsiębiorstwa założone przez dwóch amerykańskich i światowych pionierów budowy okrętów podwodnych:Johna Hollanda orazSimona Lake’a. Założona przez Johna Hollanda 'Holland Torpedo Boat Company' wkrótce przekształciła się w funkcjonującą do dziś stocznię okrętów podwodnych Electric Boat, 'Lake Torpedo Boat Company' Simona Lake'a nie wytrzymała zaś konkurencji z przedsiębiorstwem Hollanda, i zbankrutowała po kilkudziesięciu latach ostrej walki rynkowej. Obie jednak stocznie stworzyły podwaliny pod współczesny amerykański przemysł okrętów podwodnych^[4].Wczesne amerykańskie okręty podwodne były oryginalnie określane nazwami; praktyka ta uległa - jak się później okazało, czasowej - zmianie w 1911 roku, kiedy jednostki zostały przemianowane na oznaczenia alfanumeryczne^[5].

Przedwojenne plany amerykańskie zakładały wykorzystanie okrętów podwodnych przede wszystkim do celów rozpoznania przed ciężkimi okrętami floty, w ramach którego miały raportować o ruchach floty przeciwnika i spowalniać ją za pomocą ataków torpedowych^[7]. Zrodziło to potrzebę budowy dużych okrętów oceanicznych, zdolnych do rozwijania prędkości nawodnych umożliwiających dotrzymanie kroku dużym jednostkom nawodnym floty, którym miały towarzyszyć. To wymaganie zrodziło powstanie projektów "okrętów podwodnych floty" -fleet submarines. Druga wojna światowa zmieniła plany wykorzystania okrętów podwodnych przez amerykańską marynarkę, jednostki tej klasy działały bowiem głównie samodzielnie, budowane jednak podczas wojny jednostki wciąż określane były mianem 'okrętów floty'.

Na powojenne amerykańskie konstrukcje okrętów podwodnych, w znacznej mierze wpłynęły doświadczenia wojen podwodnych oraz działańZOP na obu największych oceanach, jak też osiągnięcia konstruktorów niemieckich, zwłaszcza w konstrukcji okrętów podwodnych typuXXI oraz rozpoczynająca sięzimna wojna zeZwiązkiem Radzieckim^[8]. Zrodziło to przede wszystkim wymagania uzyskania możliwości długiego pływania w zanurzeniu oraz możliwości pływania pod wodą z prędkościami większymi niż na powierzchni. W konsekwencji, okręty podwodne dostosowane dotądhydro dynamicznie do pływania nawodnego, zaczęły zmieniać swój kształt w celu optymalizacji hydrodynamiki pływania podwodnego. Nowe technologie w zakresie produkcji oraz obróbki stali oraz konstrukcji struktury okrętów natomiast, umożliwiły wzrost możliwych do osiągnięcia przez okręty głębokości zanurzenia^[8].

Początki amerykańskich prac nad napędem jądrowym dla okrętów datowane są na 1939 rok, jednak pełne zaangażowanie Stanów Zjednoczonych w ten program badawczy, nastąpiło dopiero po zakończeniu II wojny światowej. Program ten doprowadził do zwodowania pierwszegookrętu z siłownią nuklearnąUSS "Nautilus" (SSN-571). W konsekwencji, w 1956 roku, ówczesny szef operacji morskich (CNO)Arleigh Burke podjął decyzje o całkowitym zaprzestaniu budowy nowych jednostek z napędem spalinowym, które ustąpiły miejsca kolejnym typom jednostek nuklearnych^[9].

Dane techniczne i charakterystyki taktyczne

• Norman Polmar: The American submarines. Annapolis, Md.: Nautical Aviation Pub. Co. of America, 1981.ISBN 0-933852-14-2. Brak numerów stron w książce
• Norman Friedman: U.S. Submarines through 1945: An Illustrated Design History. Annapolis: Naval Institute Press, 1995.ISBN 978-1-55750-263-6. Brak numerów stron w książce
• Norman Friedman, James L. Christley: U.S. Submarines Since 1945: An Illustrated Design History. Naval Institute Press.ISBN 1-55750-260-9. Brak numerów stron w książce
• Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). ABC-CLIO, marzec 2007.ISBN 1-8510-9563-2. Brak numerów stron w książce
• Ulrich Gabler: Submarine design. With an updating chapter by Fritz Abels and Jürgen Ritterhoff. Bonn: Bernard und Graefe, 2000.ISBN 3-7637-6202-7. Brak numerów stron w książce
• Norman Polmar: Cold War Submarines, The Design and Construction of U.S. and Soviet Submarines. K. J. More. Potomac Books, Inc, 2003.ISBN 1-57488-530-8. Brak numerów stron w książce

Oznaczenia projektów

• Norman Polmar: The Naval Institute Guide to the Ships and Aircraft of the U.S. Fleet (16th ed). Naval Institute Press.ISBN 1-55750-686-8. Brak numerów stron w książce
• Thumbnail History of Submarine Classes. NavSource. [dostęp 2012-07-18]. (ang.).

• Listy na Medal
• Amerykańskie okręty podwodne
• Listy typów okrętów amerykańskich
• Listy typów okrętów podwodnych

• Wyróżnione artykuły
• Artykuły z propozycjami tłumaczeń
• Szablon cytowania książki – brak numeru strony