Turkiestan (wyróżniony jakrawszymi kolorami) na tle granic współczesnych państw
Tradycyjnie rozróżnia sięTurkiestan Zachodni iWschodni, zwany też Chińskim. W ramach tego pierwszego można wyodrębnić dwa regiony. Pierwszy to tzw.Zarzecze (łac.Transoxania,arab.ما وراء النهرMā Warāʾ an-Nahr), leżące pomiędzySyr-darią aAmu-darią. Jest to suchy, półpustynny teren, który ze względu na wczesny rozwój systemu irygacji stał się ośrodkiem miejskiej cywilizacji skoncentrowanej wokół oaz. Drugim regionem Turkiestanu Zachodniego jestSiedmiorzecze, rozciągające się na północny wschód od Syr-Darii i na północ od masywuTienszan aż do podnóżaAłtaju. Na północy granicą Siedmiorzecza jest granica syberyjskich lasów, na zachodzie rozciąga się ono w sposób nieprzerwany aż doukraińskich stepów; na wschodzie jest ono ograniczone przez pasma podgórskie rozciągające się odAłtaju aż doTienszanu. Był to teren na którym aż do niedawnych czasów dominowała ludność koczownicza, mająca tutaj bazę dla swoich najazdów na ludność osiadłą, która pozwalała zakładać różne stepowe imperia.
Turkiestan Wschodni jest zdominowany przez pustynięTakla Makan, ograniczoną przez Tienszan na północy,Pamir na zachodzie iKunlun na południu. Jest to jeden z najgorętszych i najbardziej nieprzyjaznych terenów na ziemi. Osadnictwo ludzkie zawsze było tutaj skupione w stosunkowo nielicznych, wyżej położonych oazach, korzystających z wody rzek ginących na pustyni Takla Makan, z których największą jestTarym. Historyczne znaczenie tego regionu polegało głównie na istnieniu w jego oazach miast stanowiących przystanki naJedwabnym szlaku.
Gavin R. G. HamblyHistory of Turkistan w:Encyclopaedia Britannica, 15th edition, Macropaedia, Encyclopaedia Britannica Inc., William Benton, Publisher, 1943–1973, Helen Hemingway Benton, Publisher, Chicago/London/Toronto/Geneva/Sydney/Tokyo/Manila/Seoul/Johannesburg.
