postać najtrwalsza, odznaczająca się dużą twardością (9 stopień wskali Mohsa); temperatura topnienia2053[3]–2072[4] °C, a wrzenia2980[4]–ok. 3000[3] °C (dla korundu naturalnego temperatura topnienia wynosi2015±15 °C, a wrzenia2980±60 °C[4]); dobrze przewodzi ciepło, jest odporna na działanie czynników chemicznych, nierozpuszczalna w kwasach; powstaje podczas prażenia do1000 °C odmiany γ; stosowana do wytwarzania materiałów szlifierskich (szmergiel) i ogniotrwałych
γ-Al 2O 3
biały,higroskopijny proszek, nierozpuszczalny w wodzie, rozpuszczalny w mocnych kwasach, otrzymywany przez łagodne prażeniewodorotlenku glinu; ma właściwościamfoteryczne, z alkaliami tworzy gliniany (np.NaAlO2), jest surowcem do otrzymywania metalicznego glinu metodą elektrochemiczną
Znane są również formy η, χ, δ i θ, różniące się właściwościami i budową krystaliczną[5]. Związek określony w 1916 r. jako β-Al 2O 3 okazał się w rzeczywistościglinianem sodu o wzorzeNaAl 11O 17[6][7]. Ma on bardzo duże znaczenie jakostały elektrolit ze względu na wysokieprzewodnictwo elektryczne[6].
Podstawowąrudą aluminium, z której uzyskiwany jest tlenek glinu, sąboksyty. Tak uzyskany tlenek glinu może służyć do produkcjialuminium.
Największym producentem tlenku glinu na świecie jest korporacjaAlcoa; za nią plasują sięAlcan iRusal. Największymi wytwórcami aluminium są połączoneRio Tinto i Alcan, a kolejnymi Rusal i Alcoa[8].
↑abSodium-β-alumina and related phases, [w:]Norman N.N.N.GreenwoodNorman N.N.N.,AlanA.EarnshawAlanA.,Chemistry of the Elements, wyd. 2, Oxford–Boston: Butterworth-Heinemann, 1997, s. 249,DOI: 10.1016/C2009-0-30414-6,ISBN 0-7506-3365-4(ang.).
↑EgonE.WibergEgonE.,NilsN.WibergNilsN.,Arnold FredericA.F.HollemanArnold FredericA.F.,Inorganic chemistry, San Diego: Academic Press, 2001, s. 1020,ISBN 0-12-352651-5,OCLC48056955.
↑CarstenC.DohmeierCarstenC.,DagmarD.LoosDagmarD.,HansgeorgH.SchnöckelHansgeorgH.,Aluminum(I) and Gallium(I) Compounds: Syntheses, Structures, and Reactions, „Angewandte Chemie International Edition in English”, 35 (2), 1996, s. 129–149,DOI: 10.1002/anie.199601291(ang.).
↑D.C.D.C.TyteD.C.D.C.,Red (B²Π–A2σ) Band System of Aluminium Monoxide, „Nature”, 202 (4930), 1964, s. 383–384,DOI: 10.1038/202383a0(ang.).
