Movatterモバイル変換

Przejdź do zawartości

Tradycyjne pismo chińskie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Ten artykuł od 2021-08 zawiera treści, przy którychbrakuje odnośników do źródeł.

Należy dodaćprzypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listyźródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach:Encyklopedia PWN •Google Books • Google Scholar •BazHum •BazTech •RCIN • Internet Archive (texts /inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon{{Dopracować}} z tego artykułu.

Tradycyjne pismo chińskie (chiń. trad.繁體字,chiń. upr.繁体字,pinyinzhèngtǐzì/fántǐzì)^[1] – odmianapisma chińskiego, w której znaki mają tradycyjną postać, umożliwiającączytanie dawniejszych tekstów. Są one dość skomplikowane, dlatego w latach 50. XX wieku wChińskiej Republice Ludowej wprowadzono reformę pisma, w wyniku czego powstałyznaki uproszczone. Pismo tradycyjne jest używane wRepublice Chińskiej na Tajwanie oraz wHongkongu iMakau. Nazywane jest takżeortodoksyjnym,złożonym lubwłaściwym pismem chińskim.

Współczesne znaki tradycyjne wywodzą swój kształt odpisma kancelaryjnego używanego w czasachdynastii Han. Obecnie ich najczęściej spotykana forma topismo wzorcowe, które utrwaliło się w VII wieku, za czasów dynastiiTang.

Zobacz też

[edytuj |edytuj kod]

systemy pisma CJK

Przypisy

[edytuj |edytuj kod]

↑22.31.1 IRS Language Services [online], Internal Revenue Service [dostęp 2021-08-27] (ang.).

p
d
e

dwuszeregowe	cyrylica greckie lustrzane łacińskie ormiańskie
jednoszeregowe	aurebesh awestyjskie cirth deseret etruskie głagolica gockie koptyjskie mandżurskie mongolskie pIQaD ogamiczne orchońskie rowasz runiczne ugaryckie
dwuszeregowe i jednoszeregowe	gruzińskie
nielinearne	hangul

spółgłoskowe
(abdżady)

półalfabetyczne

bopomofo

alfabetyczno-
-sylabiczne
(abugidy)

protopisma iksenopismo	brahmi bhattiprolu grantha kharoszthi siddham
północne	dewanagari bengalskie gudżarati gurmukhi orija phags-pa sojombo śarada tybetańskie varang kshiti
południowe	baybayin birmańskie jawajskie kadamba kannada khmerskie laotańskie malajalam syngaleskie tamilskie tajskie telugu vatteluttu

inne

dalekowschodnie	geba hiragana katakana man’yōgana nüshu yi
inne	afaka bamum cypryjskie czirokeskie linearne A linearne B mende vai

mezopotamskie	klinowe (sumeryjskie, akadyjskie, hetyckie, elamickie, perskie)
egipskie	demotyka hieratyka hieroglify
sinogramy	chińskie chữ nôm dongba dżurdżeńskie hancha kanji kitańskie sawndip tanguckie
mezoamerykańskie	azteckie majańskie

nieznanego typu

protopisma

alfabety
fonetyczne

zapis liczb

projekty
ideograficzne

p
d
e

Odmiany pisma chińskiego

Powstanie pisma chińskiego Napisy na kościach wróżebnych Napisy na brązach Pismo wielkopieczęciowe Pismo małopieczęciowe Pismo kancelaryjne Pismo trawiaste Pismo bieżące Pismo wzorcowe Nüshu
W innych krajach	Wietnam Korea Japonia Liao (X–XII w.) Jin (XII–XII w.) Xixia (XI–XIV w.)
Współczesne odmiany	Pismo tradycyjne Pismo uproszczone
Zobacz też	Systemy pisma CJK Sinogramy

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tradycyjne_pismo_chińskie&oldid=75986100”

Ukryta kategoria:

Artykuły z brakującymi przypisami od 2021-08

[8]ページ先頭

©2009-2025 Movatter.jp