To jest wersja przejrzana tej strony
Tradycjonalizm katolicki – termin określający nurtkatolicyzmu, charakteryzujący się zamiłowaniem do starych zwyczajówKościoła, sprzedSoboru Watykańskiego II i pielęgnowaniemliturgii rzymskiej w jej formie klasycznej. W swojej skrajnej formie jest sprzeciwem wobec decyzji papieży z lat60.,70. i80. o zmianach w Kościele i przeobraża się wschizmę – separację odKościoła katolickiego, uznawanego wówczas za „nieprawowierny”.
Tradycjonalizm katolicki to treść nauczania wspólnot „tradycyjnokatolickich” (pozostających, mimo reform, w jedności z papieżem) oraz całość przyjętych w nich zasad odnoszących się dowiary,moralności, życia religijnego (m.in. praktyk liturgicznych i pobożnościowych) i funkcjonowania Kościoła (np. praktykowanie zniesionych postów).
Wybranewspólnoty używające mszału przedsoborowego zatwierdzone przez papieża, i uznające jego zwierzchnictwo:
Do tego można wymienićBractwo Kapłańskie Świętego Piusa X (FSSPX), które nie jest zatwierdzone przez papieża, ale uznaje go za głowę Kościoła.
Tradycjonalizm w swojej skrajnej postaci doprowadził część katolików do poglądówsedewakantystycznych,sedeprywacjonistycznych lub nawetkonklawistycznych i, w konsekwencji, do zerwania łączności z Kościołem rzymskokatolickim. Ma on swoje korzenie w sprzeciwie części duchowieństwa i wiernych wobec zmian w niektórych praktykach Kościoła katolickiego, zaprowadzonych poSoborze Watykańskim II. Przedstawiciele tego nurtu krytykują w szczególności zmiany w obrzędach liturgicznych, wprowadzone poVaticanum Secundum.
Wśród błędówKościoła posoborowego, tradycjonaliści wskazują m.in.: uznanie przez Kościół wolności religijnej, fałszywe pojmowanieekumenizmu (tzw.irenizm) oraz prowadzeniedialogu z religiami niechrześcijańskimi (judaizmem,islamem itd.). Według nich te działania i wynikające z nich konsekwencje doktrynalne opacznie interpretują dogmatyczne definicje Kościoła Chrystusowego oraz prymatu papieskiego.
Tradycjonaliści ci oskarżają hierarchówKościoła o głoszeniepoglądów modernistycznych, potępionych przez papieżaśw. Piusa X w encyklicePascendi Dominici Gregis w1907 roku, a także o liberalizowanie Kościoła Chrystusowego. Tradycjonaliści za główną lub jedyną właściwą formę Mszy św. uważająryt rzymski w formie sprzed reform Pawła VI, twierdząc, iżposoborowa reforma liturgiisprotestantyzowała obrzędymszy św. i usunęła z niej wiele istotnych elementów. Swoje twierdzenia w tym zakresie opierają na ocenie danej przez papieżaLeona XIII w liście apostolskimApostolicae curae z 13 września 1896 r., który stwierdził nieważność protestanckiej eucharystii orazanglikańskich święceń.
Tradycjonaliści krytykują równieżBractwo Kapłańskie Świętego Piusa X za, jak twierdzą, ustępliwość, niekonsekwencję i niespójność logiczno-teologiczną, gdyż uznaje ono papieża, twierdząc jednocześnie, iż ten się myli.
Wśród grup tradycjonalistycznych pozostających poza Kościołem rzymskokatolickim, warto wymienić:
| Liturgia | |
|---|---|
| Doktryna i sprzeciw wobec: | |
| Wydarzenia |
| Niezależne, działające z częściowymi zezwoleniami papieskimi |
| ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Ludzie | |||||
| Wspólnoty | |
|---|---|
| Ludzie |
