Toponim (zgr.topos = „miejsce, okolica” ionymos = „imię”[1]) – w ogólnym znaczeniu nazwa miejscowa, przykładowoPoznań czyHimalaje. Toponimami zajmuje się dział językoznawstwa zwanytoponomastyką. Analiza toponimów może dostarczyć informacji na temat rozwoju danego języka, bądź historii jakiegoś obszaru geograficznego.
Mianem toponimu wbiologii określa się epitetgatunkowy lub (rzadziej) nazwęrodzajową pochodzącą od nazwy geograficznej. Zazwyczaj określa on miejsce, gdzie dany gatunek zaobserwowano po raz pierwszy lub gdzie występuje on nagminnie; niekiedy także ogólnikowe określenia, jakNotornis –notos znaczy południe,ornis – ptak (rodzaj nieuznawany, patrztakahe południowy)[1]. Międzynarodowe kodeksynomenklatury botanicznej izoologicznej zalecają, by unikać nazw miejscowości, stosując raczej szersze pojęcia, np. nazwy krajów (brasiliensis). Najbardziej typową końcówką toponimu jest-ensis, ale stosowane są także końcówki formy przymiotnikowej:-(a)nus, -inus, -ianus lub -icus, albo rzeczownikowej:-i, -e. Do tej grupy należy zaliczyć również nazwy pochodzące od środowiska, w którym roślina lub zwierzę występuje, np.:
 | Zobacz hasłotoponim w Wikisłowniku |
