 Tony Renis (2008) | |||
| Imię i nazwisko | Elio Cesari | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 13 maja 1938 | ||
| Gatunki | |||
| Zawód | |||
| Aktywność | od 1958 | ||
| Wydawnictwo | Combo Record, La voce del padrone, RCA Italiana, Ariston Records | ||
| |||
Tony Renis (ur. jako Elio Cesari13 maja1938 wMediolanie) –włoskiwokalista,kompozytor,producent muzyczny iaktor. ZwycięzcaFestiwalu Piosenki Włoskiej wSan Remo w 1963 roku z piosenką własnej kompozycji „Uno per tutte”, wykonaną w parze zEmiliem Pericolim.
Elio Cesari urodził się jako syn malarza i autora tekstów Orfelia Cesariego, znanego pod pseudonimem Orfelius. Pierwsze kroki na scenie stawiał jako dziecko występując w teatrze parafialnym przy kościele San Lorenzo wMediolanie. Działalność muzyczną rozpoczął w połowie lat 50., podpseudonimem Tony Renis; występował początkowo w klubach nocnych Mediolanu, a następnie teatrach muzycznych, w których wspólnie z przyjacielem z czasów dzieciństwa,Adriano Celentano naśladowałJerry’ego Lewisa iDeana Martina. Sam z kolei, przy innej okazji, naśladowałElvisa Presleya. W 1958 roku podpisał pierwszy kontrakt z wytwórnią Combo Record, dla której dokonał pierwszych nagrań singlowych[1]. Zadebiutował w tym samym roku piosenką „Nessuno al mondo”[2]. W następnym roku przeszedł do wytwórni Voce del padrone, w której zadebiutował jako śpiewający kompozytor z piosenką „Tenerezza”, wykonaną kilka lat później z powodzeniem przezGianniego Morandiego[1].
W 1961 roku zadebiutował naFestiwalu Piosenki Włoskiej wSan Remo z napisaną przez ojca piosenką, „Pozzanghere”, która jednak nie przeszła do fazy finałowej[1].
W 1962 roku ponownie wystąpił na Festiwalu w San Remo, prezentując „Quando quando quando”, własną kompozycję z tekstemAlberto Testy. Melodyjna, łatwo wpadająca w ucho piosenka utrzymana w rytmach południowoamerykańskich, wykonana w parze zEmiliem Pericolim, mimo że nie wygrała konkursu, osiągnęła spektakularny sukces komercyjny wchodząc w marcu na pozycję nr 1. włoskiej listy przebojów[3]. Znalazła się na miejscu 4 najlepiej sprzedawanych singli we Włoszech[4]. W kolejnych latach przyniosła jej autorowi olbrzymią popularność na całym świecie, odStanów Zjednoczonych poJaponię[3].
Z „Quando quando quando” Tony Renis wygrał w 1963 roku konkursCanzonissima; w tym samym roku wygrał Festiwal w San Remo z piosenką „Uno per tutte”. W kolejnym roku znów był obecny na Festiwalu, tym razem z piosenką „I sorrisi di sera”, wykonaną w parze zFrankiem Avalonem. Obok działalności estradowej występował również w filmach (Obiettivo ragazze,Appuntamento in Riviera w reżyseriiMaria Mattolego,Io bacio... tu baci,Piera Vivarellego,Quando dico che ti amo,Giorgia Bianchiego iNon mi dire mai goodbye,Franka G. Carrolla). Po nagraniu piosenki „Nessun’altra te” podpisał kontrakt z wytwórniąRCA Italiana. Zaczął pojawiać się w środowiskach towarzyskichParyża,Londynu,Sankt Moritz iHollywood[1]. W 1967 roku napisał piosenkę „Quando dico che ti amo”, którą na Festiwalu w San Remo zaprezentowaliAnnarita Spinaci i zespółLes Surfs[2]. W 1968 roku powrócił na Festiwal w San Remo jako wykonawca z piosenką „Il posto mio”, a w 1970 – z „Canzone blu”[1].
Początek lat 70. to piosenka „Grande grande grande”, podarowanaMinie, przyjaciółce z początków kariery artystycznej[1]. Piosenkę tę napisał pierwotnie już w 1966 roku, proponując bezskutecznie jej wykonanie kilku piosenkarkom, między innymiOrnelli Vanoni,Rosannie Fratello,Milvie iOrietcie Berti. Zgodę wyraziła dopiero Mina, umieszczając utwór na swoim najnowszym albumie. Nagrała następnie wersję hiszpańską (pod tym samym tytułem) i anglojęzyczną („Never, never, never”) mając nadzieję na wylansowanie utworu na rynku brytyjskim, co jednak nie doszło do skutku. Piosenka w kwietniu następnego roku doszła do 1. miejsca na włoskiej liście przebojów[5]. Znalazła się na miejscu 4. najlepiej sprzedawanych singli we Włoszech[6]. Na świecie została spopularyzowana przezCéline Dion w duecie zLucianem Pavarottim i wydana na albumieLet’s Talk About Love pod tytułem „I „Hate You Then I Love You”. Piosenkę włączyli do swego repertuaru równieżShirley Bassey,Mireille Mathieu iJulio Iglesias[5].
Na początku dekady Tony Renis przeniósł się doStanów Zjednoczonych, gdzie poznał między innymiFranka Sinatrę,Steviego Wondera iQuincy Jonesa. W 1978 roku opublikował pod szyldemWarner Bros. piosenkę „Disco Quando”, swój dawny szlagier „Quando quando quando” w wersji dyskotekowej. Podczas pobytu w Ameryce śpiewał w Las Vegas, skomponował kilka ścieżek dźwiękowych, został również producentem filmowym. Stał się jednym z najbardziej znanych Włochów w Stanach Zjednoczonych. Był producentem piosenek takich wykonawców jak:Lionel Richie,Diana Ross iJulio Iglesias[1].
W latach 80 wylansował na rynku muzycznymNikkę Costę,enfant prodige sceny muzycznej, córkęDona Costy[1].
W 1992 roku ożenił się z Elettrą Morini, tancerką zLa Scali. W 1999 roku dzięki kreskówceMagiczny miecz – Legenda Camelotu zdobył nominację do Oscara orazZłoty Glob za najlepszą piosenkę za piosenkę „The Prayer”, wykonaną przezAndreę Bocellego iCéline Dion. W 2000 roku został nagrodzony z okazji 50. edycji Festiwalu w San Remo Nagrodą Specjalną za całokształt twórczości – San Remo 2000, przyznaną mu za zasługi w popularyzacji piosenki włoskiej na świecie[1].
W 2002 roku został mianowany przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych Włoch „ambasadorem piosenki włoskiej na świecie” (Ambasciatore della Canzone Italiana nel Mondo). W 2004 roku został powołany na stanowisko dyrektora artystycznego Festiwalu w San Remo. W tym samym roku skomponował piosenkę do filmuZakochane święta, zatytułowaną „Merry Christmas in love”, która w 2005 roku zdobyła nagrody: Grolla d’Oro,David di Donatello w kategorii:najlepsza piosenka i Premio Saint-Vincent per il Cinema Italiano. Piosenka kandydowała również do nagrody Złotego Globu za najlepszą piosenkę. W 2006 roku zrealizował we współpracy zHumbertem Gaticą iDavidem Fosterem albumAmore Andrei Bocellego, na którym wystąpiły między innymiChristina Aguilera iStevie Wonder[1]. W latach 2010–2013 we współpracy z Humbertem Gaticą wyprodukował trzy albumypop operowegotriaIl Volo[2].
Tony Renis nagrał 4albumy oraz 69singli iEP-ek[7].
