![]() Tomasz Siemoniak (2023) | |||
Data i miejsce urodzenia | 2 lipca 1967 | ||
---|---|---|---|
Minister spraw wewnętrznych i administracji | |||
Okres | od 13 maja 2024 | ||
Przynależność polityczna | |||
Poprzednik | |||
Minister-członek Rady Ministrów | |||
Okres | od 13 grudnia 2023 | ||
Przynależność polityczna | |||
Wiceprezes Rady Ministrów | |||
Okres | od 22 września 2014 | ||
Przynależność polityczna | |||
Minister obrony narodowej | |||
Okres | od 2 sierpnia 2011 | ||
Przynależność polityczna | |||
Poprzednik | |||
Następca | |||
Odznaczenia | |||
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() | |||
| |||
| |||
|
Tomasz Siemoniak (ur.2 lipca1967 wWałbrzychu) – polskipolityk,urzędnik iekonomista.
Wiceprezydent m.st.Warszawy (2000–2002), wicemarszałekwojewództwa mazowieckiego (2006–2007),sekretarz stanu wMinisterstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji (2007–2011),minister obrony narodowej w dwóch rządachDonalda Tuska irządzie Ewy Kopacz (2011–2015),wiceprezes Rady Ministrów w trzecim z tych gabinetów (2014–2015),poseł naSejmVIII,IX iX kadencji (od 2015), wiceprzewodniczącyPlatformy Obywatelskiej (od 2016),minister-członek Rady Ministrów ikoordynator służb specjalnych wtrzecim rządzie Donalda Tuska (od 2023),minister spraw wewnętrznych i administracji w tym samym rządzie (od 2024).
UkończyłII Liceum Ogólnokształcące im. Hugona Kołłątaja w Wałbrzychu[1], następnie studia naWydziale Handlu Zagranicznego Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie; był też stypendystą Uniwersytetu wDuisburgu. W czasie studiów należał doNiezależnego Zrzeszenia Studentów, kierował uczelnianymi strukturami tej organizacji w SGPiS. W latach 90. działał kolejno wKongresie Liberalno-Demokratycznym iUnii Wolności, następnie przystąpił doPlatformy Obywatelskiej. W 1993 ubiegał się o mandat poselski z listy KLD[2].
Od 1994 do 1996 był zatrudniony wTelewizji Polskiej, m.in. jako dyrektor Programu 1. W 1997 koordynował program Media i Demokracja wInstytucie Spraw Publicznych. W latach 1998–2000 pełnił funkcję dyrektora Biura Prasy i Informacji w MON, a do 2002 zajmował także stanowisko wiceprzewodniczącego rady nadzorczejPolskiej Agencji Prasowej. W latach 1998–2000 był radnymgminy Warszawa-Centrum. Od grudnia 2000 do lipca 2002 był wiceprezydentemWarszawy. W okresie 2002–2006 zasiadał w zarządziePolskiego Radia, następnie do 2007 był wicemarszałkiemwojewództwa mazowieckiego. 26 listopada 2007 został powołany na stanowisko sekretarza stanu w MSWiA.
2 sierpnia 2011 powołany na urząd ministra obrony narodowej[3] wpierwszym rządzie Donalda Tuska. 18 listopada 2011 objął to samo stanowisko wdrugim gabinecie tego premiera[4]. 14 grudnia 2013 wybrany na członka zarządu krajowego PO. 22 września 2014 objął stanowiska wicepremiera i ministra obrony narodowej wrządzie Ewy Kopacz.
W 2015 wystartował wwyborach parlamentarnych jako lider listy wyborczej PO wokręgu wałbrzyskim. Otrzymał 30 786 głosów, uzyskując tym samym mandat posła na Sejm VIII kadencji[5]. 16 listopada 2015 zakończył urzędowanie na stanowisku wicepremiera i ministra. 26 lutego 2016 został wybrany na wiceprzewodniczącego PO[6]. W Sejmie VIII kadencji został członkiemKomisji Obrony Narodowej[7].
Wwyborach w 2019 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję z ramieniaKoalicji Obywatelskiej, otrzymując 45 395 głosów[8]. W styczniu 2020 ogłosił swój start w wyborach na przewodniczącego Platformy Obywatelskiej, otrzymując rekomendację od ustępującego z tej funkcjiGrzegorza Schetyny[9]. W wyniku głosowania w tym samym miesiącu zajął 2. miejsce wśród 4 kandydatów z wynikiem około 11% głosów[10]. Wwyborach w 2023 po raz trzeci z rzędu uzyskał mandat poselski, kandydując z pierwszego miejsca listy KO wokręgu opolskim i zdobywając 46 223 głosy[11].
12 grudnia 2023Sejm X kadencji wybrał go na urząd ministra-członka Rady Ministrów wtrzecim rządzie Donalda Tuska[12][13]. Następnego dnia został przez prezydenta RPAndrzeja Dudę powołany na to stanowisko[14]. Powierzono mu funkcjękoordynatora służb specjalnych[15]. W maju 2024 został nadto powołany na stanowisko ministra spraw wewnętrznych i administracji w miejsceMarcina Kierwińskiego[16].
Wybory | Komitet wyborczy | Organ | Okręg | Wynik | |
---|---|---|---|---|---|
1993 | Kongres Liberalno-Demokratyczny | Sejm II kadencji | nr 48 | 270 (0,10%)![]() | |
2015 | Platforma Obywatelska | Sejm VIII kadencji | nr 2 | 30 786 (13,15%)![]() | |
2019 | Koalicja Obywatelska | Sejm IX kadencji | 45 395 (16,04%)![]() | ||
2023 | Sejm X kadencji | nr 21 | 46 223 (9,63%)![]() |
Ministrowie SW (1990–1996) | |
---|---|
Ministrowie SWiA (1997–2011) | |
Ministrowie SW (2011–2015) | |
Ministrowie SWiA (od 2015) |
PRL |
|
---|---|
III RP |
|
W dniu powstania |
|
---|---|
Późniejsi członkowie rządu |
|
W dniu zaprzysiężenia |
|
---|---|
Późniejsi członkowie rządu |
W dniu zaprzysiężenia |
|
---|---|
Późniejsi członkowie rządu |
W dniu zaprzysiężenia |
|
---|---|
Późniejsi członkowie rządu |