Tom Gehrels (właściwie Anton M.J. Tom Gehrels; ur.21 lutego1925 wHaarlem, zm.11 lipca2011 wTucson) –holenderskiastronom zUniwersytetu Arizony.
W trakcie II wojny światowej działał wholenderskim ruchu oporu. Uciekł do Anglii, gdzie przeszedł przeszkolenie wSpecial Operations Executive, po czym został przerzucony na spadochronie na teren okupowanej Holandii, by śledzić poczynania Niemców oraz prowadzić sabotaż[1]. Po wojnie rozpoczął studia astronomii i fizyki naUniwersytecie w Leiden, które ukończył w 1951 roku. W 1956 roku uzyskał doktorat z astronomii i astrofizyki naUniwersytecie Chicago. W latach 50. XX wieku odkrył efekt opozycji w jasności planetoid oraz stworzył pierwszy systemfotometrii wykorzystywany w ich badaniach. W Chicago współpracował zGerardem Kuiperem. Kiedy Kuiper przeniósł się na Uniwersytet Arizony, by stworzyćLunar and Planetary Laboratory (Laboratorium badań Księżyca i Planet), Tom Gehrels dołączył do jego zespołu.
W latach 60. wykonywał pionierskie badania zależności polaryzacji widmagwiazd,planetoid orazSaturna iJowisza, a także kierował badaniami fotopolarymetru obrazującego sond kosmicznychPioneer 10 iPioneer 11. W latach 80. XX wieku był odpowiedzialny za stworzenie programuSpacewatch, wykorzystującego teleskopyObserwatorium Kitt Peak w poszukiwaniu planetoidpotencjalnie zagrażających Ziemi. W 2007 rokuOddział Badań PlanetarnychAmerykańskiego Towarzystwa Astronomicznego nagrodził Toma Gehrelsa nagrodąHarolda Masursky'ego za badania planetarne.
Tom Gehrels odkrył 4656 planetoid (19 samodzielnie oraz 4637 pracując wspólnie zCornelisem van Houtenem i jego żonąIngrid van Houten-Groeneveld). W 2018 roku zajmowali 1. miejsce wśród indywidualnych odkrywców największej liczby planetoid[2]. Gehrels odkrył także czterykomety okresowe:78P/Gehrels,82P/Gehrels,90P/Gehrels i270P/Gehrels,jednopojawieniową C/1972 F1 (Gehrels)[3] oraz ponownie odkrył zagubioną kometę64P/Swift-Gehrels[4].
W uznaniu jego zasług jedną z planetoid nazwano(1777) Gehrels[5].
