 Portret ze zbiorów Biblioteki Stanowej Tasmanii | |
| Data i miejsce urodzenia | 3 lipca 1807 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 17 kwietnia 1887 |
| Gubernator Nowej Zelandii | |
| Okres | od 6 września 1855 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Gubernator Tasmanii | |
| Okres | od 11 grudnia 1861 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
  | |
Thomas Gore Browne (ur. 3 lipca 1807 wAylesbury, zm. 17 kwietnia 1887 wLondynie) –brytyjski żołnierz i administrator kolonialny, w 1851-1868 pełniący szereg stanowisk gubernatorskich.
Pochodził z hrabstwaBuckinghamshire, jego bratEdward Harold Browne był duchownym anglikańskim i doszedł aż do godności biskupa[1]. Młody Thomas w wieku 16 lat wstąpił doBritish Army, gdzie za sprawą powszechnej wówczas praktyki handlowania stopniami oficerskimi, od razu zostałchorążym. W 1826 został porucznikiem, w 1829 kapitanem, a w 1834 majorem[1]. W latach 1832–1835 przebywał naWyspach Jońskich, gdzie byładiutantem brytyjskiego wysokiego komisarza tego terytorium. Dowodziłregimentem w czasieI wojny brytyjsko-afgańskiej. W 1842 zostałbrevetowany podpułkownikiem, a w 1845 otrzymał ten stopień na pełnych prawach[1].
W 1851 przeszedł na częściowo emeryturę (otrzymywał tylko połowę swego wojskowego wynagrodzenia) i wyjechał naWyspę Świętej Heleny, której został cywilnym i wojskowym gubernatorem. Głównym wyzwaniem, z którym przyszło mu się zmierzyć w tej małej kolonii, było niedostateczne zaopatrzenie w wodę pitną[1]. W 1854 otrzymał znacznie poważniejszy urządgubernatora Nowej Zelandii, który z uwagi na długą podróż objął we wrześniu kolejnego roku. Rok później Nowa Zelandia otrzymała autonomię i znaczna część dotychczasowych prerogatyw gubernatorskich przeszła w ręce rządu kolonii. Browne upierał się jednak, aby nadal to on kontrolował kwestie związane zMaorysami. Gubernator dopiął swego, ale następnie prowadził te sprawy tak nieudolnie, m.in. naruszając postanowieniatraktatu Waitangi, że relacje ze rdzenną ludnością Nowej Zelandii pogorszyły się na tyle, iż doszło do wznowieniawojen maoryskich. W maju 1861 brytyjski minister ds. kolonii podjął decyzję o jego dymisji, uznając, że mimo dobrych intencji popełnił liczne błędy[1].
Pomimo negatywnej oceny jego urzędowania w Nowej Zelandii, nie został wydalony ze służby kolonialnej, a jedynie przeniesiony na nieco spokojniejsze stanowiskogubernatora Tasmanii[1]. Browne był całkowicie pogodzony z faktem, że realną władzę w kolonii sprawuje jej autonomiczny rząd, któremu on nie powinien przeszkadzać, dzięki czemu uzyskał na Tasmanii sporą popularność, skupiając się na inicjatywach związanych z rozwojem oświaty czy gospodarki. Pod koniec kadencji był jednakże oskarżany o nepotyzm[1]. W 1868 powrócił do Anglii i przeszedł na emeryturę, którą przerwał w latach 1870-1871, kiedy to poproszono go o tymczasowe przejęcie zarządu nadBermudami[1]. Zmarł w kwietniu 1887, przeżywszy 79 lat.
W 1843 otrzymałOrder Łaźni najniższej klasy kawaler. W 1869 otrzymałOrder św. Michała i św. Jerzego klasy Rycerz Komandor[1], co pozwoliło mu dopisywać przed nazwiskiem tytuł Sir.
| gubernatorzy kolonii brytyjskiej | |
|---|---|
| gubernatorzy dominium brytyjskiego |
| gubernatorzy kolonii brytyjskiej | |
|---|---|
| gubernatorzy stanu Australii |
