 Thelma Coyne w 1932 roku | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 14 października 1918 | ||
| Data i miejsce śmierci | 13 kwietnia 2015 | ||
| Gra | praworęczna | ||
| Gra pojedyncza | |||
| Australian Open | W (1952, 1954) | ||
| Roland Garros | QF (1951) | ||
| Wimbledon | QF (1952) | ||
| US Open | QF (1952) | ||
| Gra podwójna | |||
| Australian Open | W (1936–1940, 1947–1949, 1951, 1952, 1954, 1956, 1958) | ||
| Roland Garros | F (1958) | ||
| Wimbledon | F (1957) | ||
| |||
Thelma Dorothy Coyne Long (ur.14 października1918 wSydney, zm.13 kwietnia2015 tamże[1]) –australijskatenisistka.
Thelma Long to jedna z czołowych australijskich tenisistek lat 30., 40. i 50. XX wieku. Jej kariera zawodowa trwała ponad dwadzieścia lat (od roku 1935), a obiecującej zawodniczce szyki popsuła niecoII wojna światowa. Bardzo długo czekała na pierwszy tytuł gry pojedynczej kobiet narodowego turniejuAustralian Open, dziś otwierającego tenisowe rozgrywkiwielkoszlemowe. Najbliżej była w roku 1940, ale przegrała 7:5, 4:6, 0:6 ze swoją rodaczką i deblową partnerką,Nancye Wynne Bolton. Przez pięć kolejnych lat międzynarodowe mistrzostwaAustralii nie zostały rozegrane. Wojna przerwała Thelmie i Nancye serię pięciu z rzędu zwycięstw w grze podwójnej Australian Open w latach 1936–1940.
Od roku 1941 życie tenisowe zeszło na dalszy plan. 30 stycznia 1941 roku Thelma poślubiła Maurice’a Newton Long zMelbourne. Małżeństwo nie przetrwało drugiej wojny światowej.
Swoich sił Thelma próbowała także jako aktorka. Wystąpiła wamerykańskim musicalu „Kiss the Boys Goodbye” w roli Cleo. Film powstał w 1941 roku, a jego światowa premiera miała miejsce 1 sierpnia. Reżyserem musicalu jest Victor Schertzinger.
Podczas drugiej wojny światowej, w maju 1941 roku Thelma dołączyła doCzerwonego Krzyża w charakterze kierowcy transportu i pracowała w Melbourne. 19 lutego 1942 roku dołączyła do żeńskiej armiiaustralijskiej. W kwietniu 1944 roku uzyskała nawet rangę kapitana. Za pracę w wojsku nagrodzona została Medalem Wojennym 1939/45 i Australian Service Medal 1939/45.
Gwiazda australijskiej tenisistki rozbłysła dopiero w latach 50. XX wieku. W latach 1952 i 1954 Long zdobyła dwa upragnione tytuły gry pojedynczej kobietAustralian Open. Gdy zdobywała drugi tytuł, miała 35 lat. Trzykrotnie dochodziła jeszcze do finałów, ulegającNancye Wynne Bolton,Beryl Penrose iMary Carter. W parze z Bolton Thelma zdobyła jeszcze pięć tytułów Australian Open w grze podwójnej, a z innymi partnerkami jeszcze trzy (ostatni w 1958 roku, w wieku czterdziestu lat). W grze mieszanej w australijskich mistrzostwach zdobyła cztery tytuły, ostatni w 1955 roku.
Ma na koncie dwa finały deblowe w innych imprezach wielkoszlemowych:Wimbledon 1957 zMary Bevis Hawton i z tą samą zawodniczkąFrench Open rok później. Zdobyła tytuł miksta French Open w 1956. Wygrała turniej wCincinnati w grze pojedynczej i podwójnej.
Thelma Long sportową karierę zakończyła w 1958 roku.
Long pracowała jako wolontariuszka w State Library wNowej Południowej Walii, za co również otrzymała wiele wyróżnień. 30 sierpnia 2000 otrzymała Australijski Medal Sportu, w 2002 została przyjęta do Australijskiej Tenisowej Galerii Sławy, a w 2013 doMiędzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy.
| 1922–1930 | |
|---|---|
| 1931–1940 | |
| 1941–1950 |
|
| 1951–1960 | |
| 1961–1970 | |
| 1971–1980 | |
| 1981–1990 | |
| 1991–2000 |
| 1922–1930 | |
|---|---|
| 1931–1940 | |
| 1941–1950 |
|
| 1951–1960 | |
| 1961–1970 | |
| 1971–1980 | |
| 1981–1990 |
|
| 1991–2000 |
| 1922–1930 | |
|---|---|
| 1931–1940 | |
| 1941–1950 |
|
| 1951–1960 | |
| 1961–1969 | |
| 1970–1990 | |
| 1991–2000 |
| 1902–1910 | |
|---|---|
| 1911–1920 | |
| 1921–1930 | |
| 1931–1939 | |
| 1940–1950 | |
| 1951–1960 | |
| 1961–1970 | |
| 1971–1980 | |
| 1981–1990 | |
| 1991–2000 |
