| Data i miejsce urodzenia | 15 marca 1952 | |||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 11 marca 2020 | |||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost | 166 cm | |||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||
| Odznaczenia | ||||||||||||||||||||||||||||
   | ||||||||||||||||||||||||||||
Tetiana Wasyliwna Proroczenko (ukr. Тетяна Василівна Пророченко,ros. Татьяна Васильевна Пророченко, po mężuBurakowa ukr. Буракова; ur.15 marca1952 wBerdiańsku, zm.11 marca2020 wKijowie[1][2]) – ukraińskalekkoatletka reprezentująca ZSRR,sprinterka,mistrzyni olimpijska.
Zdobyła brązowy medal wsztafecie 4 × 100 metrów naigrzyskach olimpijskich w 1976 w Montrealu (sztafeta biegła w składzie: Proroczenko,Ludmiła Masłakowa,Nadieżda Biesfamilna iWiera Anisimowa). Indywidualnie zajęła 6. miejsce w finalebiegu na 200 metrów[1]. Zajęła 3. miejsca w begu na 200 metrów i wsztafecie 4 × 400 metrów w zawodachpucharu świata w 1977 w Düsseldorfie[3].
Później skoncentrowała się na dłuższym dystansie. Namistrzostwach Europy w 1978 wPradze zdobyła srebrny medal w sztafecie 4 × 400 metrów (w składzie: Proroczenko,Nadieżda Muszta,Tatjana Prowidochina iMarija Pinigina), a w biegu na 200 metrów odpadła w półfinale[4]. Zajęła 2. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów w zawodachpucharu świata w 1979 w Montrealu[5].
Naigrzyskach olimpijskich w 1980 w Moskwie zdobyła wraz z koleżankami złoty medal w sztafecie 4 × 400 metrów (sztafeta biegła w składzie: Proroczenko,Tatjana Gojszczik,Nina Ziuśkowa iIrina Nazarowa)[1].
Była również dwukrotną mistrzyniąuniwersjady w sztafecie 4 × 100 metrów: w1977 w Sofii i w1979 w Meksyku[6].
29 lipca 1979 w Moskwie ustanowiłarekord świata wsztafecie 4 × 200 metrów czasem 1:30,8 (sztafetaUkraińskiej SRR biegła w składzie:Raisa Machowa, Ziuśkowa, Proroczenko iMarija Kulczunowa)[7].
Proroczenko była mistrzynią ZSRR w biegu na 200 metrów w 1976, wbiegu na 400 metrów w 1980, w sztafecie 4 × 200 metrów w 1979 i 1980 oraz w sztafecie 4 × 400 metrów w 1978 i 1979, a także wicemistrzynią w biegu na 200 metrów w 1977 i w biegu na 400 metrów w 1978 oraz brązową medalistką wbiegu na 100 metrów w 1977[8][9][10].
Ustanawiała rekordy ZSRR w sztafecie 4 × 100 metrów (42,93 s – 6 sierpnia 1976 wCollege Park) i trzykrotnie w sztafecie 4 × 400 metrów (do 3:20,12 s – 1 sierpnia 1980 w Moskwie)[11].
Rekordy życiowe Proroczenko[1]:
| Konkurencja | Data i miejsce | Wynik |
|---|---|---|
| bieg na 100 metrów | 1976 | 11,2 s |
| bieg na 200 metrów | 24 czerwca 1976,Kijów | 22,98 s |
| bieg na 400 metrów | 1977 | 50,6 s |
Otrzymała tytułZasłużonego Mistrza Sportu ZSRR w 1980. Była odznaczona radzieckimOrderem Przyjaźni Narodów w 1980 i ukraińskimOrderem Księżnej Olgi iii klasy w 2003[9][10].
Wyszła za mąż zaWiktora Burakowa, który również startował na igrzyskach olimpijskich w 1980 w sztafecie 4 × 400 metrów, ale biegł tylko w eliminacjach, więc nie jest uważany za mistrza olimpijskiego.
