.jpg) Tessa Blanchard w 2013 r. | |
| Imię i nazwisko | Tessa Blanchard |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 26 lipca 1995 |
| Karierawrestlera | |
| Pseudonimy ringowe | Tessa Blanchard |
| Wzrost | 165 cm[1] |
| Masa ciała | 56 kg[1] |
| Trenerzy | George South, |
| Debiut | 13 czerwca 2014 |
Tessa Blanchard (ur.26 lipca1995 wCharlotte) – amerykańskawrestlerka. CórkaTully’ego Blancharda. W latach 2018–2020 występowała wImpact Wrestling, gdzie była pierwszą kobiecąImpact World Championką w historii, ponadto jeden raz zdobyłaImpact Knockouts Championship. Zdobyła także jednokrotnieAAA Reina de Reinas Championship iWOW World Championship.
Karierę zawodniczą rozpoczęła w 2014. Występuje w licznych federacjachsceny niezależnej na całym świecie, gdzie zdobyła wiele tytułów mistrzowskich, m.in.Shimmer Tag Team Championship iWSU World Championship. Kilkukrotnie pojawiła się wWorld Wrestling Entertainment (WWE), w tym uczestnicząc w pierwszej edycji turniejuMae Young Classic.
Tessa Blanchard wychowywała się w rodzinie, która silnie związała się zwrestlingiem. Gdy miała cztery lata, jej matka, Courtney Shattuck, rozwiodła się zTullym Blanchardem i związała się zMagnumem T.A. Ma pięcioro rodzeństwa, troje pochodzi z małżeństwa Blancharda i Shuttuck, dwójka zaś z drugiego związku jej matki. Jej dziadkiem był promotor wrestlingu,Joe Blanchard[2].
W okresie szkolnym interesowała się teatrem muzycznym. Z tego powodu zapisała się do Children’s Theatre of Charlotte, ponadto uczęszczała na konkursy recytatorskie dziełSzekspira oraz grała w przedstawieniach szkolnych. Była także członkinią drużyny lekkoatletycznej. W dzieciństwie dziadek opowiadał jej często o swojej przeszłości zapaśniczej, lecz w wieku nastoletnim nie wiązała swojej przyszłości z tą rozrywką sportową. Dopiero po śmierci Joe Blancharda w marcu 2012 oraz pozytywnych przeżyciach, jakie towarzyszyły jej podczas włączenia Tully’ego Blancharda doWWE Hall of Fame w tym samym roku, postanowiła zostać wrestlerką. Ukończywszy szkołę średnią, porzuciła studia wyższe naUniwersytecie Karoliny Północnej po roku nauki. W międzyczasie zaczęła trenować w szkółce wrestlingowej Highspots wCharlotte, gdzie poznała i uczyła się pod okiem, m.in.George’a Southa iCedrica Alexandra. Dopiero po kilku miesiącach wyznała ten fakt swojej rodzinie[3][4][5][6].
.jpg)
Jeden z pierwszych występów Tessy Blanchard na scenie niezależnej odbył się 5 kwietnia 2014 w federacji Trans-South Wrestling, gdzie asystowała Kameronowi Kade’owi w jego pojedynku przeciwko Alexowi Avgerinosowi. Zadebiutowała w ringu 13 czerwca 2014 podczasQueens of Combat 2, przerywając monolog Miss Rachel po jej zwycięstwie nad Amandą Rodriguez i wyzywając ją na pojedynek, który Tessa ostatecznie przegrała. Zawodniczka wygrała pierwszy turniej Super 8 ChickFight federacji East Coast Wrestling Association 11 października po zwycięstwie w finale nad Jenny Rose, jednocześnie zdobyła zawieszone ECWA Women’s Championship. Utrzymała tytuł przez 161 dni, broniąc go przeciwko Amber O'Neal (15 listopada), po czym utraciła go 21 marca 2015 na rzeczRenee Michelle[7]. W 2015 prezentowała swoje umiejętności w wielodniowym tournée poKanadzie federacji Atlantic Grand Prix Wrestling oraz w Chinach z Mid Atlantic Championship Wrestling (pojedynkowała się zBarbi Hayden w pierwszym meczu kobiet wyemitowanym przez telewizję chińską)[5][8].
Blanchard zadebiutowała wWomen Superstars Uncensored 8 listopada 2014 podczasWSU Breaking Barriers III, ulegając Niyi Bareli w meczu, na szali którego znalazło sięWSU Spirit Championship[9][10]. Pierwsze zwycięstwo odniosła 21 lutego 2015 w walce zSassy Stephie[11], następnie poniosła trzy porażki z rzędu: zCherry Bomb oWSU World Championship (11 lipca 2015), z Hanią The Hawling Huntress (12 września 2015) iSu Yung (14 maja 2016)[12][13][14].
Powróciła do federacji 16 czerwca 2018, gdy pokonałaMercedes Martinez, zdobywając WSU World Championship[15]. Ze względu na niemożność obrony tytułu przez zawodniczkę federacja ogłosiła 3 grudnia, że Blanchard zawiesiła go ze skutkiem wstecznym do 18 października, bowiem od tego dniaKris Statlander pełniła funkcję tymczasowej mistrzyni po wygraniu turnieju Just a Bunch of Hocus Pocus[16].
Wrestlerka zadebiutowała wShine Wrestling 3 kwietnia 2015 podczasShine 26, ulegającEvie. Tego samego wieczoru zaatakowałaLavę Bates, co spowodowało przegraną rywalki iJessicki Havok zSarayą Knight iSu Yung[17]. Pomoc udzielonaantagonistkom uczyniła Blanchard nową członkinią grupy o nazwie Valkyrie, skupiającej zawodniczki odgrywające role heelów. NaShine 27 Blanchard została pokonana przez Bates, po meczu zaś wraz zApril Hunter napadły na zwyciężczynię[18]. PodczasShine 34 pokonałaRachel Ellering dzięki interwencji Andrei, nieco później zaś wraz z innymi zawodniczkami, w tym Su Yung, zaatakowały Jessickę Havok, którą z opresji wydobyłaAllysin Kay[19]. W następnym wydarzeniu federacji Blanchard przegrała walkę rewanżową z Ellering, po meczu zaś z Yung napadły na zwyciężczynię, jednak ich plany pokrzyżowało przybycieKay Lee Ray[20]. NaShine 38 Blanchard rozproszyła uwagę sędziego, co pozwoliło Rhii O’Reilly zwyciężyć Ellering, jednak ta tego samego wieczoru wywarła zemstę na antagonistce, dokonując ingerencji w jej mecz i doprowadzając do zwycięstwa Raquel w pojedynku[21]. PodczasShine 39 Blanchard uległa Allysin Kay[22], natomiast naShine 41, gdzie miała zmierzyć się zTheą Trinidad, nie pojawiła się z powodu problemów z wyjazdem z Wielkiej Brytanii[23].
Blanchard zadebiutowała wShimmer Women Athletes 11 kwietnia 2015 podczasVolume 73 w rolizłego charakteru. Tego dnia, uzyskując pomoc ze stronyVanessy Kraven, pokonałaAthenę, jednocześnie obie antagonistki utworzyły wkrótcetag team (nadano mu nazwę Mount Tessa)[24][25]. Athena wzięła odwet na rywalkach, najpierw zwyciężając Kraven wVolume 74 po jej dyskwalifikacji za interwencję Blanchard w pojedynku, zaś wVolume 75 wygrała z drugą przeciwniczką[26]. Członkinie Mount Tessy wzięły udział w turnieju, na którego szali znalazło się miano pretendentek doShimmer Tag Team Championship. W pierwszym spotkaniu uporały się zMią Yim iLevą Bates (Volume 77), jednak w finale musiały uznać wyższość zespołu złożonego zEvie iHeidi Lovelace (Volume 78)[27][28]. W pojedynkach indywidualnych Blanchard i Kraven wielokrotnie towarzyszyły sobie nawzajem przy ringu, nierzadko stosując niedozwolone metody, aby zyskać przewagę nad rywalkami[28][29][30]. WVolume 85 Mount Tessa zaatakowała za kulisamiKellie Skater, która miała być przeciwniczką w walce wieczoru zMadison Eagles,Shimmer Championką, o najważniejszy tytuł mistrzowski federacji. Blanchard zajęła miejsce kontuzjowanej wrestlerki, lecz poniosła porażkę z Eagles w nieco ponad 30 sekund[31].
WVolume 89 Mount Tessa wygrała z Team Slap Happy (Evie i Heidi Lovelace), zostając nowymi Shimmer Tag Team Championkami. Ich panowanie trwało 363 dni do 11 listopada 2017, gdy wVolume 97 utraciły tytuły na rzecz Totally Tubular Tag Team (Delilah Doom i Leva Bates). Obroniły tytuł sześciokrotnie, pokonując BaleSpin (Xandra Bale iKC Spinelli) –Volume 90, dwukrotnie Fly High WDSS (Kay Lee Ray i Mia Yim) –Volume 91 iVolume 92, The Killer Deatch Machines (Jassicka Havok iNevaeh) –Volume 93, Fire And Nice (Britt Baker iChalsea Green) w wyniku dyskwalifikacji przeciwniczek –Volume 94 oraz w Fire And Nice, Paradise Lost (Angel Dust iCourtney Rush) i Totally Tubular Tag Team wFour Way Elimination matchu –Volume 95[32]. Tag team Blanchard i Kraven rozpadł się w chwili przegrania tytułów mistrzowskich. Zawodniczki wszczęły bójkę między sobą, rozpoczynając spór, który został rozstrzygnięty wVolume 99 po zwycięstwie Kraven nad Blanchard wLumberjack matchu[33][7].
WVolume 100 Blanchard zmierzyła się w przegranym pojedynku zShazzą McKenzie oHeart of Shimmer Championship[34], następnie wVolume 103 wrestlerka zawiązała sojusz z Indi Hartwell o nazwie Undeniably Impressive i wspólnie odniosły zwycięstwo nad The Sinister Sweethearts (Brittany Blake i Samantha Heights)[7]. Obie wrestlerki przegrały wVolume 107 z Team Sea Stars (Ashley Vox & Delmi Exo), po czym w następnym odcinku Blanchard pokonała Kay Lee Ray[35]. WVolume 113 wygrała zBritt Baker[36].
Zawodniczka zadebiutowała wLucha Underground 9 stycznia 2016 podczas nagrań do programu telewizyjnego federacji, przegrywającdark match zIvelisse, następnie 23 kwietnia wspólnie zPrincem Pumą wygrali dark Tag Team match z Martym Martinezem iMariposą[37][38].
Blanchard kontynuowała współpracę z Queens of Combat, walcząc 30 listopada 2014 w przegranym pojedynku zMickie James podczasQoC 3, następnie zaś tym samym rezultatem zakończyła się jej potyczka z Crazy Mary Dobson naQoC 4. W kolejnych dwóch wydarzeniach federacji odniosła zwycięstwa nad Hanią The Howling Huntress i LuFisto w turnieju, który miał wyłonić pierwszą Queens of Combat Championkę. W półfinale zawodów, odbywających się 29 listopada 2015, wygrała z Jessicką Havok, po czym tego samego dnia uległa w finaleTaeler Hendrix. W innych walkach o mistrzostwo, stoczonych 1 kwietnia 2016 i 20 stycznia 2018, musiała uznać wyższość odpowiednio Hendrix i Su Yung[7].
W swojej karierze posiadała wiele tytułów mistrzowskich w niewymienionych wyżej federacjach niezależnych: EWA Heavyweight Championship, EWA Florida Heavyweight Championship, APWA World Ladies Championship, Remix Pro Fury Championship, PWX Women’s Championship, WC Sideshow Championship, WC Lady Of The Ring Championship, CWF Women’s Championship, Zelo Pro Women’s Championship, PCW ULTRA Women’s Championship[7][39][1]. W walce o zawieszone Phoenix Of RISE Championship pokonała 7 lipca 2018Mercedes Martinez na RISE 9: RISE Of The Knockouts w30–minutowym Iron Man matchu. Trzy miesiące później, 19 października, uległa tej samej zawodniczce w 75–minutowej odmianie wspomnianego meczu na RISE 10: Insanity[40]. Był to najdłuższy pojedynek w historii kobiecego wrestlingu[41]. Ponadto zanotowała udany występ w turnieju Kings And Queens Tournament, zorganizowanym przez Lucky Pro Wrestling 15 listopada 2015, gdy wraz z Anthonym Greene’em, pokonali Alexxis Nevaeh i Scotty’ego Slade’a, Delmi Exo i Verna Vicallo, a w finale Davienne i Travisa Gordona. W drugiej odsłonie zawodów Super 8 ChickFight federacji ECWA, odbywającego się 17 października 2015, doszła do finału, w którym poniosła porażkę zDeonną Purrazzo[7].
1 września 2018 wzięła udział w galiAll In, pokonującMadison Rayne,Chelsea Green iBritt Baker[42].
Blanchard pojawiła się pierwszy raz w WWE w odcinkuSmackDown z 16 maja 2014, gdy znalazła się w grupie postaci towarzyszącychAdamowi Rose’owi, noszących nazwę Rosebuds. W międzyczasie zmierzyła się z Chasity Taylor wtryoucie dla federacji[43]. Pod koniec tego roku uczestniczyła w kolejnej próbie umiejętności zorganizowanej przez WWE, natomiast 8 grudnia ponownie znalazła się w Rosebuds podczas prezentowania przez Rose’a naRaw nominacji i zwycięzców kategorii „LOL moment of the year”[44]. Tę samą rolę odgrywała w odcinkuMain Eventu (30 grudnia), jak iSmackDown (2 stycznia 2015)[45].
Zawodniczka zadebiutowała w ringu WWE w brandzie rozwojowym federacji,NXT, 13 kwietnia 2016 w przegranym starciu zAlexą Bliss. Tym samym rezultatem zakończyły się jej mecze zNią Jax (4 maja) iCarmellą (15 czerwca)[7]. 28 listopada pojawiła się w odcinkuRaw w segmencie w barze z udziałemSheamusa iCesaro[46].
Blanchard była jedną z uczestniczek turniejuMae Young Classic. 13 lipca 2017 (emisja odbyła się 28 sierpnia tr.) odpadła w pierwszej rundzie zawodów za sprawą przyszłej zwyciężczyni,Kairi Sane. Dzień później połączyła siły zJazzy Gabert,Kay Lee Ray w zwycięskimdark matchu przeciwko Marti Belle,Santanie Garrett iSarah Logan (emisja odbyła się 11 września)[7].
Blanchard zadebiutowała w japońskiej federacjiWorld Wonder Ring Stardom 21 sierpnia 2016, przystępując do turnieju 5★Star Grand Prix 2016. Została przydzielona do bloku B, gdzie wygrała cztery pojedynki – zMomo Watanabe,Courtnay Stewart,Kris Wolf iJungle Kyoną i doznała porażki zIo Shirai. Uzyskała osiem punktów, które pozwoliły jej spotkać się w finale 22 września w Tokio, ze zwyciężczynią grupy A,Yoko Bito. Mecz zakończył się jej porażką. W kwietniu 2017 powróciła do Stardom. Uczestniczyła w kilku galach federacji, jak również weszła w skład zawodów Stardom Cinderella 2017, rozgrywanych 30 kwietnia. W pierwszej rundzie zwyciężyła Kris Wolf, lecz w ćwierćfinale była gorsza odToni Storm. 14 maja uległa wraz zJessicką HavokHiroyo Matsumoto i Jungle Hyomie w pojedynku oGoddesses of Stardom Championship[7][47].
Tessa Blanchard dołączyła doImpact Wrestling 22 kwietnia 2018 w rolizłego charakteru podczas galiRedemption, zasiadając przy składzie komentatorskim, który tworzyliDon Callis iJosh Matthews, w trakcie pojedynkuTayi Valkyrie zKierą Hogan. W rozmowie z komentatorami wyraźnie zaznaczyła, że jest jedną z najlepszych zawodniczek na świecie, dlatego ma pierwszeństwo przed innymi Knockoutkami do walki oImpact Knockouts Championship[48]. W odcinkuImpactu! z 3 maja została obrażona przez Hogan, która udzielała wywiadu MacKenzie Mitchel, co zapoczątkowało ichfeud. Tego samego dnia Blanchard zaatakowała przeciwniczkę, gdy ta toczyła pojedynek z Valkyrie, następnie dwa tygodnie później zwyciężyła Hogan w pojedynku indywidualnym[49][50]. Po wygranej zaczęła napastować rywalkę, lecz natychmiast została powstrzymana przez powracającąMadison Rayne[50]. 31 maja, podczasImpact: Under Pressure, Rayne pokonała ją[51], natomiast 14 czerwca Blanchard doprowadziła do końca rywalizację z Hogan po zwycięstwie wNo Disqualification matchu[52].
Na przełomie czerwca i lipca Blanchard kontynuowała konflikt z Rayne. Próba pokonania jej 28 czerwca nie powiodła się, dlatego zawodniczka zaczęła stosować ataki z zaskoczenia na zaangażowaną w swoje pojedynki rywalkę, niespodziewającą się napaści zza pleców[53]. Tę samą strategię wykorzystywała wobec kolejnej przeciwniczki,Allie[54][55]. 19 lipca przegrała z nią i Hogan w Tag Team matchu, mając za partnerkę Shotzi Blackheart, jednak naSlammiversary XVI była lepsza od Kanadyjki[56][57]. Od tego momentu Blanchard rozpoczęła serię zwycięstw, 26 lipca wygrała z Rebel, 9 sierpnia z Alishą, a podczas specjalnego odcinkaImpact: Redefined, wyemitowanego 30 sierpnia, zdobyłaImpact Knockouts Championką po triumfie nad Allie iSu Yung[7]. Panowanie rozpoczęła od obrony tytułu przeciwko Gisele Shaw naOne Night Only: Bad Intentions, następnie wygrała z Yung, która po meczu próbowała zamknąć ją w trumnie, lecz działania byłej mistrzyni przerwały Allie i Hogan. Ostatecznie Blanchard nie podziękowała im i odrzuciła pomoc obu zawodniczek[58][59]. 27 września wygrała zFaby Apache,AAA Reina de Reinas Championkę, po czym tego samego dnia przyjęła wyzwanie Tayi Valkyrie, pokonując rywalkę naBound for Glory[60][61]. W rywalizacji z Valkyrie Blanchard stosowała nieczyste metody, m.in. doprowadzając do swojej dyskwalifikacji w walce rewanżowej, co pozwoliło jej utrzymać tytuł mistrzowski[62]. Wobec tegoGail Kim została ustanowiona sędzią specjalną trzeciego już pojedynku zawodniczek, który miał odbyć się naImpact Wrestling Homecoming (6 stycznia 2019), aby zapobiec jakiejkolwiek nieuczciwości[63]. Podczas meczu, w odpowiedzi na ataki na nią ze strony Blanchard, Kim wykonała mistrzyni swojąakcję kończącą, umożliwiając Valkyrie zdobycie Impact Knockouts Championship[64]. WImpakcie! z 11 stycznia 2019 Blanchard wykorzystała finisher Kim, Eat Defeat, do zwycięstwa nad Cali Collins, po czym tydzień później zaatakowała za kulisami Kanadyjkę i kilku pracowników federacji[65][66]. Władze Impact Wrestling zawiesiły ją za ten czyn do 15 lutego. Tego dnia, podczasImpact Wrestling: Uncaged uległa Tayi Valkyrie wStreet Fight matchu; na szali znalazło się mistrzostwo kobiet[67].
Tessa Blanchard poszukiwała od dłuższego czasu sposobu na dokonanie zemsty naGail Kim za utratę tytułu mistrzowskiego na galiImpact Wrestling Homecoming (6 stycznia). Była mistrzyni poniosła porażkę zJordynne Grace 15 marca w walce, której zwyciężczyni miała otrzymać szansę zmierzenia się oImpact Knockouts Championship zTayą Valkyrie. Po pojedynku Blanchard wyładowała swój gniew na jednym z pracowników federacji, jednak Kim przerwała jej poczynania, wyrzucając ją siłą z ringu. Kanadyjka, członkini zarząduImpact Wrestling i emerytowana wrestlerka, nie mogła postąpić w ten sposób, dlatego otrzymała karę tygodniowego zawieszenia[68]. 29 marca Kim, zgodnie z życzeniem Blanchard, przeprosiła ją za doprowadzenie do jej zawieszenia na przełomie stycznia i lutego oraz pozbawienia jej szansy obrony mistrzostwa Knockoutek. Zrezygnowała także z funkcji członka zarządu federacji i ponownie zyskała status aktywnej zawodniczki, aby rozprawić się z Blanchard. Ogłosiwszy tę wiadomość, Kim zaatakowała rywalkę[69]. Dwa tygodnie później Kim wmieszała się w pojedynek Blanchard, chcąc odebrać jej niedozwolony przedmiot, co doprowadziło do porażki byłej mistrzyni zMadison Rayne[70]. NaImpact Wrestling Rebellion (28 kwietnia) Blanchard pokonała przeciwniczkę, po meczu przechodzącface turn[71].
W 11-osobowymBattle Royalu, rozegranym 17 maja, Blanchard została wyeliminowana jako ostatnia przezGlenna Gilbertiego[72]. Dwa tygodnie później zawodniczka pokonała go w kilkadziesiąt sekund w odwecie za lekceważącą i szowinistyczną postawę Gilbertiego w stosunku do niej i innych zawodniczek federacji[73]. 7 czerwca przerwała napaśćoVe (Dave iJake Cristowie) naScarlett Bordeaux iFallah Bahha, narażając się na gniew lidera grupy –Samiego Callihana[74]. Blanchard zwyciężyła Jake’a Crista 21 czerwca, na co Callihan zareagował wyzwaniem jej naIntergender match naSlammiversary XVII[75]. W następnym odcinkuImpactu! wrestler, traktując zawodników i zawodniczki w ten sam sposób, wezwał Blanchard do ringu na rozmowę, po czym we współpracy z braćmi Cristami brutalnie ją zaatakował przy użyciu kija baseballowego, na koniec zaś wykonał jejpildriver[76]. Tydzień później wrestlerka wtargnęła na przyjęcie przeciwnika z okazji zwycięstwa, unieszkodliwiła podopiecznych Callihana, następnie uderzyła go w głowę własnym kijem baseballowym[77]. Na Slammiversary (7 lipca) oboje zawalczyli w walce wieczoru, co uczyniło ten pojedynek pierwszym Intergender matchem w historii wrestlingu, który zamykał galępay-per-view wStanach Zjednoczonych. Blanchard przegrała mecz, lecz ostatecznie rywal pogratulował jej odważnej postawy[78].
19 lipca Blanchard i Sami Callihan zostali połączeni w drużynę, wygrali turniej Mash-up, wobec czego zmierzyli się przeciwko sobie 2 sierpnia na galiUnbreakable. Antagonista wygrał mecz dzięki interwencji Jake’a Crista, zostając pretendentem do walki o mistrzostwo świata zBrianem Cage’em naBound for Glory (20 października). Po meczu członkowie OVE zaatakowali Knockoutkę, której z pomocą ruszyłTommy Dreamer[79][80]. Dwa tygodnie później Blanchard i Dreamer byli lepsi od OVE wTag Team matchu, natomiast 23 sierpnia Callihan zwyciężył byłego zawodnikaECW wNo Disqualification matchu. Tessa próbowała pomóc partnerowi po meczu, jednak przeciwnik wykonał jej piledriver[81][82]. 13 września para protagonistów ponownie poniosła porażkę z grupą w walce drużynowej.Rhino iRob Van Dam wspomogli Blanchard i Dreamera, przerywając napaść Callihana i jego towarzyszy[83]. Tydzień później Knockoutka wraz z trzema sojusznikami pokonali czterech rywali wStreet Fight matchu[84].
27 września Tessa Blanchard zwyciężyła Dave’a Crista w pojedynku kwalifikacyjnym do pięcioosobowego Ladder matchu na Bound for Glory, na którego szali znalazł się pas X Division. Sfrustrowani wynikiem walki Jake Crist i Madman Fulton zaatakowali zawodniczkę. Wkrótce Tessa sprzymierzyła się zDagą, który także rywalizował z oVe, i 11 października pokonali braci Cristów w Tag Team matchu, jednakże w pomeczowej bójce ulegli Fultonowi. Na wspomnianej najważniejszej gali roku federacji Ace Austin zdobył X Division Championship, nie dając szans byłemu mistrzowi – Jake’owi Cristowi, Aceyowi Romero, Dadze i Blanchard. Mimo tej porażki, w czasie konferencji prasowej, zorganizowanej 8 listopada, władze Impact Wrestling ogłosiły, że zawodniczka stawi czoło Callihanowi w walce wieczoru o mistrzostwo świata naHard to Kill (12 stycznia 2020). W ten sposób po raz pierwszy w historii Impact Wrestling kobieta miała zawalczyć o najważniejszy tytuł tej federacji[85][86]. Miano pretendentki do tej walki potwierdziła w odcinkuImpactu! z 19 listopada, gdy pokonałaBriana Cage’a wSix Person Elimination Challange matchu; innymi uczestnikami spotkania byliMoose, Daga,Rich Swann iMichael Elgin[87]. Dwa tygodnie później oboje skonfrontowali się na konferencji prasowej[88]. 10 grudnia Blanchard pokonała Madmana Fultona w wyniku dyskwalifikacji rywala po wmieszaniu się do meczu jego towarzysza, Jake’a Crista. Uzyskała wtedy pomoc ze stronyKena Shamrocka, podobnie jak 17 grudnia, gdy skonfrontowała się z Callihanem i Fultonem. Tego samego wieczoru miała miejsce bójka między nią a jej rywalem na jednej z ulicNowego Jorku[89][90]. Na Hard to Kill zwyciężyła go, zostając pierwszą kobiecą Impact World Championką w historii Impact Wrestling[91].
W drugim odcinkuImpactu! po Hard to Kill Blanchard została zaatakowana przezImpact X Division Championa,Ace’a Austina iImpact Knockouts Championkę,Tayę Valkyrie, którzy wypomnieli jej, że nie zdołała ich pokonać w poprzednich pojedynkach.Trey przyszedł mistrzyni na ratunek. Tej samej nocy antagoniści odnieśli zwycięstwo nad przeciwnikami[92]. Dwa tygodnie później Blanchard pokonała sojusznika Austina, Adama Thorstowe’a z grupy Reno Scum. Rywale, sfrustrowani porażką, zaatakowali ją, lecz musieli ratować się ucieczką po przybyciuTommy’ego Dreamera[93]. 18 lutego Austin wraz z Reno Scum wygrali z Blanchard, Dreamerem i Treyem wSix Person Tag Team matchu[94]. NaSacrifice (22 lutego) Impact World Championka zwyciężyła rywala w Non Title Champion vs. Champion matchu, co umożliwiło jej zmierzenie się z rywalem 25 lutego w pojedynku, na którego szali znalazło się Impact X Division Championship[95]. Wygrała spotkanie w wyniku dyskwalifikacji, gdy została zaatakowana przez Tayę Valkyrie[96]. 3 marca Blanchard pokonała przeciwniczkę, broniąc tytuł mistrzowski. Był to pierwszy raz, gdy dwie kobiety zmierzyły się o główne mistrzostwo Impact Wrestling[97].
Michael Elgin iEddie Edwards stoczyli serię walk w formule Best of Five Series, mającej wyłonić właściciela trofeum Call Your Shot Trophy. Zdobywca przedmiotu miał zostać pretendentem do walki oImpact World Championship naRebellion przeciwko Tessie Blanchard. Ostatnia walka zakończyła się remisem, podobnie jak stan całej rywalizacji – 3:3. Wobec braku ostatecznego zwycięzcy, mistrzyni świata zdecydowała się wyzwać obu wrestlerów na pojedynek na kwietniowej gali[98]. 24 marca Knockoutka połączyła siły z Edwardsem w przegranym pojedynku drużynowym przeciwko Elginowi i Valkyrie, natomiast tydzień później pomogła mu, gdy został zaatakowany przezThe North (Ethan Page iJosh Alexander)[99][100]. Tego samego dnia Edwards, mimo sprzeciwu Blanchard, zrewanżował się partnerce, przyczyniając się do jej zwycięstwa w meczu z Pagem. Po zakończeniu spotkania oboje zostali zaatakowani przez Elgina, ale niebawem zmusili go do ucieczki[100]. 7 kwietnia Blanchard i Edwards zmierzyli się ponownie z The North, tym razem na szali pojedynku znalazło sięImpact World Tag Team Championship, które było w posiadaniu antagonistów. Protagoniści przegrali pojedynek, ponieważ Blanchard chciała samodzielnie odnieść zwycięstwo i samolubnie zrezygnowała ze zmiany z Edwardsem. Po meczu oboje pokłócili się, po czym zaatakował ich Elgin. Edwards szybko opuścił ring i pozostawił towarzyszkę na pastwę napastnika[101]. W wyniku nieobecności Blanchard i Edwardsa na Rebellion, spowodowanej pandemią wirusaSARS-CoV-2, walka wieczoru została odwołana[102]. Z uwagi na brak należytej współpracy w czasie pandemii zawodniczka została zwolniona przez federację 25 czerwca, jednocześnie pozbawiono ją pasa mistrzowskiego[103].
Blanchard zaprezentowała się pierwszy raz wThe Crash 19 maja 2018, gdy uległaLacey Lane w pojedynku oThe Crash Women’s Championship[7]. Niespełna dwa miesiące później, 14 lipca, zdobyła tytuł mistrzowski wTriple Threat matchu, będąc lepszą od Lane iSantany Garrett[104]. Panowanie mistrzowskie rozpoczęła 3 listopada po zwycięstwie w Four Way matchu przeciwkoKierze Hogan, Lluvii i Lady Flamer[105]. Blanchard zawiesiła tytuł mistrzowski 9 lutego 2019 z uwagi na podpisanie kontraktu zWomen of Wrestling[106].
Blanchard zadebiutowała na gali AAA 18 marca 2019, gdy wspólnie z La Hiedrą pokonałyFaby Apache iLady Shani wTag Team matchu. Po stoczeniu kilku innych walk drużynowych, wygrała siedmioosobowyTables, Ladders and Chairs matchu naTriplemanii XXVII (3 sierpnia), przeciwkoAyako Hamadzie,Chik Tormencie, Faby Apache, Lady Shani, La Hiedrze iTayi Valkyrie, zostającAAA Reina de Reinas Championką. Uczyniło ją pierwszą Amerykanką, która sięgnęła po ten tytuł. Czterdzieści trzy dni później na wspólnej galiImpact Wrestling i AAA –AAA Invading NY (15 września), utraciła mistrzostwo na rzecz Valkyrie[107][108].
Tessa Blanchard pełniła rolę dublerkiFlorence Pugh w filmieFighting with My Family, którego fabuła przedstawia życie zawodniczkiWWE,Sarayi „Paige” Bevis[109].
20 listopada 2019 ogłosiła, że zaręczyła się z wrestleremMiguelem Olivo, występującym podpseudonimem ringowym Daga[110].
W styczniu 2020, w odpowiedzi natweet Blanchard nawołujący do wspierania się kobiet, kilka zawodniczek i osób związanych z wrestlingiem, takich jak:Allysin Kay,Chelsea Green, Isla Dawn, Rebel,Priscilla Kelly, Shanna i Renee Michelle, zarzuciły jej poniżanie i prześladowanie wrestlerek. W jej kierunku padły także oskarżenia o atak na tle rasistowskim względemBlack Rose, który miał zdarzyć się wJaponii w 2017[111]. Blanchard zaprzeczył tym zarzutom[112].
Styl walki Blanchard charakteryzuje się agresywnością, bezkompromisowością, intensywnością zadawanych ciosów oraz szybkością wykonywanych akcji. Wzorem dla takiego sposobu rywalizacji jest dla niej wrestling starej szkoły, który przeważnie opierał się na energicznych i brutalnych pojedynkach, oraz starcia przeciw mężczyznom (Intergender match)[113]. Zawodniczka ceni sobie tego typu mecze, uznając, że „jeśli są prowadzone odpowiednio, wtedy jest to piękna forma sztuki. Mam kilka ulubionych pojedynków przeciwko mężczyznom. Walczyłam z Brianem Cage’em, AR Foxem, Davidem Starrem, Tracym Williamsem. Sądzę, że sposób, w jaki mężczyźni myślą podczas meczów, ich szybkość, wyczucie czasu, zwinność, zmuszają mnie, abym była lepszą w ringu. W związku z tym staram się uderzać nieco mocniej, poruszać się i wstawać trochę szybciej”[114].
Najważniejszym mottem Tessy Blanchard, jakim kieruje się w karierze, jest słowoUndeniable (pl. niezaprzeczalny, niepodważalny)[3].
