Temesz[1] (łac.Tibiscus lubTibisis,rum.Timiș,serb. Тамиш –Tamiš,niem.Temesch,węg.Temes) – rzeka w południowo-zachodniejRumunii (Banat) i w północno-wschodniejSerbii (Wojwodina). Lewy dopływDunaju. Długość – 359 km (241 km w Rumunii, 118 km w Serbii), powierzchniazlewni – 13 085 km² (8085 km² w Rumunii, 5000 km² w Serbii), średni przepływ u ujścia – 47 m³/s.
Źródła Temeszu znajdują się na wschodnich stokach górySemenic w paśmie górskimo tej samej nazwie, na południowym krańcu łańcuchaKarpat. Stamtąd Temesz płynie na wschód, a po kilkunastu kilometrach ostro skręca na północ. Od tego miejsca rzeka zaczyna zataczać wielki, wybrzuszony na północ łuk na zachód. Koło miasta powiatowegoCaransebeș Temesz opuszcza góry i wkracza naRówninę Temeszu – wschodni skrajWielkiej Niziny Węgierskiej. Na nizinnym odcinku rzeka ma bieg wolny imeandrujący, w deszczowych latach często wylewa. Temesz przecina miastoLugoj, następnie przepływa kilka kilometrów na południe odTimișoary. Koło wsiJaša Tomić Temesz przecina granicę rumuńsko-serbską. Uchodzi do Dunaju kołoPančeva, kilka kilometrów na wschód odBelgradu. Końcowy odcinek rzeki jest żeglowny na długości 53 km.
Podczas powodzi w 2005 roku wody Temeszu zniszczyły serbskie wsieBoka iJaša Tomić.
Niegdyś ujście Temeszu do Dunaju znajdowało się 40 km dalej na zachód. W miejscu tym pozostało stare koryto rzeki zwane kanałem Karaš (Караш). Między tym kanałem, dolnym odcinkiem Temeszu a Dunajem leży region o powierzchni około 400 km², zwanyPančevački Rit (Панчевачки Рит). Były to bagna, które po II wojnie światowej zostały stopniowo osuszone i obecnie stanowią region intensywnego rolnictwa, zaopatrujący Belgrad w żywność. Pozostało tu wiele kanałów, starorzeczy i wysp rzecznych. Teren ten, przed II wojną niezamieszkany, obecnie jest gęsto zaludniony i stanowi północne przedmieście Belgradu –Palilula.