 | |
| Imię i nazwisko | Hudson Whittaker, Hudson Woodbridge |
|---|---|
| Pseudonim | Tampa Red, Jimmy Eager, Honey Boy Smith |
| Data i miejsce urodzenia | 8 stycznia 1904 |
| Data i miejsce śmierci | 19 marca 1981 |
| Przyczyna śmierci | naturalna |
| Instrumenty | |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód | muzyk |
| Aktywność | 1920–1965 |
| Wydawnictwo | Paramount Records,Vocalion Records,Brunswick Records,Bluebird Records,Victor Records,Prestige-Bluesville Records |
| Powiązania | |
| Współpracownicy | |
| Georgia Tom,Ma Rainey,Madlyn Davis,Memphis Minnie,Big Maceo,Big Bill Broonzy,Sunnyland Slim,Barbara Dane | |
| Instrument | |
| gitara | |
| Zespoły | |
| Hokum Boys, Hokum Jug Band | |
Tampa Red, właśc.Hudson Whittaker (ur.8 stycznia1904 wSmithville, zm.19 marca1981 wChicago) – amerykańskibluesman, wokalista i gitarzysta reprezentującyblues miejski ihokum blues. Znany także jako „The Guitar Wizard” (Czarodziej Gitary).
Urodził się w Smithville w hrabstwieLee w stanieGeorgia. Jego ojcem był John Woodbridge, a matką Elizabeth Whittaker. Od urodzenia nosił nazwisko Woodbridge, jednak po wczesnej śmierci rodziców przeniósł się doTampy, gdzie był wychowywany przez babkę i przyjął nazwisko rodowe matki[1][2].
Od miejscowego muzyka Piccolo Pete’a nauczył się grać na gitarze. Wkrótce zaczął grać w barach i zajazdach w rejonie od Tampy doSt. Augustine[1]
W 1918 r. (lub na początku lat 20. XX w.) osiedlił się wChicago w stanieIllinois. Przybrał artystyczny pseudonim Tampa Red, przy czym określenie koloru (ang. red to czerwony) miało ścisły związek z kolorem jego włosów, gdyż był rudy. Występował na ulicach, w barach i klubach. ZGeorgia Tomem założył duet Hokum Boys[1].
W 1928 r. rozpoczął karierę muzyka często nagrywanego przez różne przedsiębiorstwa płytowe. Był pod tym względem jednym z najbardziej docenianych bluesmanów; nagrał 335 utworów[3][4]. W latach 1928–1931 nagrywał i występował w parze z Georgia Tomem. Koncertowali na prywatkach, piknikach, w salach tanecznych, kinach, teatrach, barach, zajazdach, a nawet na statkach wycieczkowych – w Chicago i jego okolicach. W latach 1929–1929 często występowali w Palace Theater w Memphis oraz w innych miejscach organizowanych przez TOBA[1][2]. W latach 1928–1929 występował i nagrywał z takimi artystkami jakMa Rainey,Madlyn Davis i innymi[1] W 1929 r. nagrywał z Georgia Tomem dla przedsiębiorstwaBrunswick Records w Chicago., a następnie m.in. zMemphis Minnie dla przedsiębiorstwaVocalion Records i ARC w Chicago[1][5]. W latach 1930–1932 nagrywał dla przedsiębiorstwa Vocalion i Banner, zarówno solo jak w duecie z Georgia Tomem[6]. W 1934 r. nagrywał solo lub zBlack Bobem dlaBluebird Records i Vocalion oraz jako Tampa Red with Jug Band dla przedsiębiorstwa Bluebird Records w Chicago[7]. W latach 1934–1936 często współpracował z takimi bluesmanami jak m.in.Big Maceo iBig Bill Broonzy w miejscowych lokalach w Chicago[1]. W 1935 r. nagrywał zarówno solo, jak i z innymi muzykami dla przedsiębiorstwa Bluebird w Chicago[1]. W 1936 r. nagrywał ze swoim zespołem jako Tampa Red and Chicago Five dla Bluebird w Chicago[1]. W latach 1936–1942 nagrywał wyłącznie dla przedsiębiorstwa Bluebird pod Chicago w miejscowościAurora w Leland Hotel[8]. Pod koniec lat 30. i na początku lat 40. XX w. kontynuował współpracę m.in. z Big Maceo i Big Billem Broonzym. Na stałe występował w C & T Club w Chicago[1]. W 1942 r. zahamowaniu uległa jego kariera jako muzyka nagrywającego, gdyż USA wkroczyły do wojny i materiał, z którego produkowano płyty został uznany za materiał strategiczny. Powrócił ponownie do nagrywania w 1944 r.[1][8] W latach 1944–1945 dokonał zaledwie 12 nagrań dla takich przedsiębiorstwjak Bluebird iVictor Records (RCA)[9]. W tych latach współpracował także z Big Maceo podczas występów we Flame Club w Chicago[1]. W połowie lat 40. występował zSunnylandem Slimem w lokalnych klubach wGary w stanieIndiana[1]. Pomiędzy połową lat 40. a początkiem lat 50. XX w. często występował w takich miejscach jak Purple Cat Club, Sylvio’s, Club Georgia, 708 Club, The Zanzibar, The Peacock i innych oraz w barach i na prywatnych imprezach w rejonie Chicago[1]. W latach 1945–1947 dokonał nagrań dla przedsiębiorstwa Victor w Chicago[10]. W latach 1948–1949 występował w C&T Lounge w Chicago[1]. W 1948 r. współpracował ponownie z Sunnylandem Slimem w czasie występów w 21 Club w Chicago oraz w następnym roku w Peacock Lounge[1]. Pomiędzy 1949 a 1952 r. dokonał wielu nagrań dla przedsiębiorstwa Victor[11]. W 1953 r. był nieaktywny, chociaż dokonał 12 nagrań dla takich przedsiębiorstw jak Sabre,japońskiego P-Vine oraz Victor[12]. Od 1955 do 1960 r. przebywał w szpitalu w Chicago, w którym był leczony zalkoholizmu i problemów zdrowotnych spowodowanych przez ten nałóg[1].
W 1960 r. dokonał swoich ostatnich nagrań dla przedsiębiorstwaBluesville (Prestige Records)[12]. W 1961 r. współpracował zBarbarą Dane w Sugar Hill Club wSan Francisco[1].
Do końca lat 60. pracował głównie pozamuzycznie. W 1974 r. przeszedł na emeryturę i zamieszkał w domu opieki Sacred Heart Nursing Home w Chicago żyjąc w całkowitej biedzie[1].
Zmarł 19 marca 1981 r. w Chicago. Został pochowany na cmentarzu Mount Glenwood Memory Garden (West) wWillow Springs w Illinois[13]
Był żonaty z Francis, zmarłą w 1953 r[a].
W 1981 r. został wprowadzony doBlues Hall of Fame.
Prawdopodobnie największym przebojem Tampy Reda był utwór „It’s Tight Like That” nagrany 24 października 1928 r. w duecie z Georgia Tomem. Była to kompozycja, która powstała w wyniku założenia jej twórców, aby nie była ani bluesowa, ani nie była piosenką pop. W wyniku tego powstała piosenka, która rozpoczęła tzw.hokum blues. Był to także pierwszy blues, który można nazwać „miejskim”, gdyż zarówno w warstwie muzycznej jaki słownej, nie był zbyt podobny do bluesa zMissisipi. Od strony muzycznej podstawą utworu była dość mocna partia basowa i rytm, które zapowiadały muzykę nagrywaną w Chicago przez Bluebird Records od końca lat 30. do początku lat 40. XX w. Z drugiej strony, utwór ten nie był zbyt oddalony od country bluesa, tak że spodobał się właściwie wszystkim[14]. Również komercyjny sukces duetu Tampa Red i Georgia Tom czy teżLeroy Carr iScrapper Blackwell (gitara, fortepian) lub tria (2 gitary, fortepian) oddalił bluesa od akompaniującego sobie wykonawcy i zbliżył go do brzmienia zespołu[15].
Tampa Red stał się najbardziej popularnym artystą bluesowym swojego czasu z naciskiem na nagrywający bluesowy artysta. Dla takich wykonawców jakCharley Patton i nawetBlind Lemon Jefferson nagrywanie było raczej przypadkowe i traktowane jako lukratywny dodatek do występów na piknikach i zabawach, gdyż podstawową publicznością wiejskiego bluesmana byli ludzie z jego społeczności. Natomiast dla Tampy Reda i Leroya Carra podstawową publicznością byli ludzie kupujący ich płyty, niezależnie od tego, gdzie mieszkali[16].
Był mistrzem gitary, o czym świadczy jego przydomek „The Guitar Wizard” (Czarodziej Gitary). Grał na metalowej gitarze National, przeważnie techniką ślizgową (slide), ale również i palcową. Wpłynął prawie na wszystkich gitarzystów reprezentatywnych dla miejskiego bluesa. Jego dom w Chicago do śmierci żony był otwarty dla wszystkich bluesmanów przybywający do Chicago. Był patriarchą chicagowskiego bluesa w latach 30. W latach 40. został nim Big Bill Broonzy. A w latach 50. został nimMuddy Waters[17][18].
Wpłynęli na niego: Piccolo Pete, Ma Rainey,Bessie Smith iMamie Smith. Tampa Red z kolei wpłynął naJohna Brima,Franka Edwardsa,Little Waltera,Browniego McGhee iRoberta Nighthawka[19].