 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko | Tamara Iwanowna Manina | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 5 września 1934 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost | 162 cm | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Odznaczenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
  | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Tamara Iwanowna Manina (ros. Тамара Ивановна Манина, ur.5 września1934 wPietrozawodsku[1]) –radzieckagimnastyczka pochodzeniarosyjskiego, wielokrotna medalistka olimpijska. Po zakończeniu kariery zawodniczej została profesorem kultury fizycznej.
Zdobyła trzy złote medale namistrzostwach świata w 1954 w Rzymie: w ćwiczeniach wolnych, w skoku (ex aequo zAnn-Sofi Pettersson ze Szwecji) i w wieloboju drużynowym, a także zajęła 37. miejsce w wieloboju indywidualnym[2].
Naigrzyskach olimpijskich w 1956 w Melbourne uzyskała następujące rezultaty[1]:
Zdobyła srebrny medal w skoku i brązowy w ćwiczeniach na równoważni namistrzostwach Europy w 1957 w Bukareszcie[3], a w wieloboju zajęła 5. miejsce[4]. Namistrzostwach świata w 1958 w Moskwie zdobyła złoty medal w wieloboju drużynowym, brązowy w wieloboju indywidualnym i srebrny w skoku (razem ze swymi koleżankami z reprezentacji ZSRRLidiją Kalininą iSofją Muratową), a także zajęła 4. miejsce w ćwiczeniach na równoważni i 5. miejsce w ćwiczeniach wolnych i na poręczach[5]. Zdobyła srebrny medal w ćwiczeniach wolnych oraz zajęła 6. miejsce w ćwiczeniach na poręczach[6] i 18. miejsce w wieloboju[7] namistrzostwach Europy w 1959 w Krakowie.
Kontuzja uniemożliwiła Maninie start naigrzyskach olimpijskich w 1960 w Rzymie[8]. Zdobyła brązowy medal w wieloboju nauniwersjadzie w 1961 w Sofii[9]. Namistrzostwach świata w 1962 w Pradze zwyciężyła w wieloboju drużynowym, zdobyła brązowy medal w skoku i zajęła 5. miejsce w wieloboju indywidualnym[10].
Naigrzyskach olimpijskich w 1964 w Tokio uzyskała następujące rezultaty[1]:
Zdobyła wiele medali mistrzostw ZSRR: złote w wieloboju w 1956, w ćwiczeniach na równoważni w 1953, 1954 i 1956 oraz w skoku w 1963, srebrne w ćwiczeniach wolnych w 1955 i 1956 oraz w skoku w 1957, 1958 i 1960, a także brązowe w wieloboju w 1961, w ćwiczeniach wolnych w 1957 i 1964 oraz w ćwiczeniach na równoważni w 1958[11].
Zakończyła karierę w 1964[11].
W latach 1966–1969 odbyłaaspiranturę na Uniwersytecie Kultury Fizycznej im. Lesgafta w Leningradzie, gdzie uzyskała stopieńkandydata nauk w 1969. Wykładała na kilku uczelniach leningradzkich, a od 1975 do 2015 była profesorem i kierownikiem katedry wychowania fizycznego w Akademii Malarsko-Przemysłowej im. Stieglitza. W 1975 była również trenerem żeńskiej reprezentacji Francji w gimnastyce[8].
Opublikowała około 40 pozycji naukowych, w tym monografie Обучение гимнасток технике опорного прыжка (1986) i Эта многоликая гимнастика (1989)[8].
Od 1971 była sędzią gimnastycznym klasy międzynarodowej[11].
Odznaczona zostałaOrderem „Znak Honoru” (1957) i tytułemZasłużonego Mistrza Sportu ZSRR (również w 1957)[11].
W 2021 została uhonorowana miejscem w International Gymnastics Hall of Fame[12].
