 | |||
| Data i miejsce urodzenia | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |||
| Miejsce spoczynku | |||
| Zawód, zajęcie | |||
| Krewni i powinowaci | bratStefan Zwoliński | ||
| Odznaczenia | |||
 | |||
| |||
Tadeusz Zwoliński (ur.16 października1893 wKrakowie, zm.27 listopada1955 wZakopanem) – polskikartograf, autorprzewodników,speleolog, księgarz,fotograf.
Tadeusz Zwoliński wspólnie ze swoim młodszym bratemStefanem od wczesnych lat interesował sięTatrami. Ich pasją było poznawanie podziemnego świata Tatr. Od roku 1921 zaczęli systematyczną eksplorację jaskiń tatrzańskich. Obaj bracia odkryli wiele nowych jaskiń, m.in. Poszukiwaczy Skarbów, Piwnicę Miętusią, Średnią Kasprową. Odkrywali też nowe korytarze w znanych już jaskiniach, m.in. wMylnej,Obłazkowej iZimnej.
Tadeusz Zwoliński dokonał pionierskiej pracy jako kartograf, wydając wielokrotnie mapy Tatr Polskich,Tatr Wysokich iTatr Bielskich, a także całego masywu tatrzańskiego. Był autoremprzewodników tatrzańskich[1]. Pierwsze wydanie, opublikowane wspólnie z bratem, ukazało się w 1922 r. i nosiło tytuł:Zakopane – stacja klimatyczna w Tatrach. Krótki przewodnik po Zakopanem i okolicy. Było ono zalążkiem obszernego, obejmującego już cały obszar Tatr następnego przewodnika. Kolejne wydania ukazywały się w latach: 1925, 1927, 1930 – wspólnie z bratem – oraz w roku 1936 i w latach powojennych już samodzielnie. Był także autorem przewodników narciarskich po Tatrach.
Działał w strukturachPolskiego Towarzystwa Tatrzańskiego, gdzie w latach 1946–48 był członkiem Zarządu Głównego oraz wPTTK. W latach 1923–50 wspólnie z bratem prowadził księgarnię wZakopanem założoną przez ich ojca – Leonarda.
Tadeusz Zwoliński znany był także jako autor fotografii przedstawiających tatrzańskie pejzaże. Wiele jego zdjęć ukazywało się w formie widokówek.
W roku 1948 Tadeusz Zwoliński został odznaczonyKrzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.Pochowany został naCmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku w Zakopanem.
Tadeusz Zwoliński był autorem przewodnika tatrzańskiego:Zakopane – stacja klimatyczna w Tatrach. Krótki przewodnik po Zakopanem i okolicy (wyd. 1922, 1925, 1927, 1930 – wydania wspólnie ze swym bratemStefanem, 1936 i wydania powojenne – już samodzielnie), przewodników narciarskich:Zakopane i Tatry Polskie w zimie (1934) orazTatry i Zakopane w zimie (1946). Wyniki swoich badań eksploracyjnych w tatrzańskich jaskiniach publikował m.in. w „Wierchach” (Nieznane groty doliny Kościeliskiej, t. 1,Lwów 1932).
