Ten artykuł dotyczy polskiego generała. Zobacz też:biogram dziewiętnastowiecznego pamiętnikarza. generał brygady | |
| Data i miejsce urodzenia | 24 stycznia 1873 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 11 maja 1930 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska | szef Służby TechnicznejKierownictwa Marynarki Wojennej |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca | Żegluga Polska |
| Odznaczenia | |
    | |
Tadeusz Bobrowski (ur.24 stycznia1873 wWarszawie, zm.11 maja1930 wWilnie) – polskigenerał brygady i inżyniermechanik okrętowy. W okresie od1891 do1918 służył w Cesarskiej Marynarce Wojennej Rosji, a następnie do1925 w polskiejMarynarce Wojennej. Brał udział wI wojnie światowej iwojnie polsko-bolszewickiej. Karierę w Polsce zakończył na stanowisku szefa Służby TechnicznejKierownictwa Marynarki Wojennej.
Tadeusz Bobrowski urodził się 24 stycznia 1873 wWarszawie. W 1891 ukończył studia na Wydziale Mechanicznym Morskiej Szkole Inżynierii wKronsztadzie, a w 1894 odbył kurs mechaników broni podwodnej. Był także absolwentem Akademii Morskiej z 1898. W latach 1894–1918 służył wrosyjskiej Marynarce Wojennej, awansując do stopnia kapitana I rangi (komandora). Początkowo pływał nakrążownikach i odbył kilka rejsów dalekomorskich, m.in. na „Admirale Nachimowie”. Od 1905 był oficerem mechanikiem siłtorpedowych FlotyMorza Czarnego. W latach 1914–1918 pełnił funkcję zastępcy głównego mechanika portu wSewastopolu.
W 1919 został przyjęty doWojska Polskiego i awansowany na generała majora marynarki (kontradmirała) w Korpusie Morskich Oficerów Technicznych. Wyznaczono go szefem Sekcji Technicznej wDepartamencie dla Spraw Morskich. W 1921 został przemianowany na generała brygady. Po przekształceniu Departamentu dla Spraw Morskich w Kierownictwo Marynarki Wojennej w 1922 był w nim szefem Służby Technicznej. W 1925, w związku z zakupem przezMarynarkę Wojenną przestarzałychmin morskich (tzw. „afera minowa”), został zwolniony ze stanowiska m.in. zwadm.Kazimierzem Porębskim oraz kadm.Wacławem Kłoczkowskim i przeniesiony w stan nieczynny. W 1927 przeszedł w stan spoczynku. W 1928 Wojskowy Sąd Okręgowy nr 1 umorzył postępowanie wszczęte w 1926 przez Prokuraturę Wojskową. Następnie pracował w „Żegludze Polskiej” wGdyni. Zmarł 11 maja 1930 wWilnie[1].
