Perkins rozpoczął swoje pierwsze treningi w wieku 13 lat w lokalnej szkółcelucha libre wLos Angeles wKalifornii[1]. Zadebiutował w sierpniu 1998 występując pod maską, gdyż promotorzy uważali, że wygląda na za młodego na walki w ringu[3][11]. Przybrał pseudonim T.J. Perkins i przydomek „Pinoy Boy”[11]. Ze względu na treningi nie uczęszczał w większości piątków do szkoły[1]. Przez dwa pierwsze lata kariery występował wfederacjach niezależnych w Kalifornii,Nevadzie,Arizonie iMeksyku.
W 2001 Perkins rozpoczął treningi w Inoki Dojo federacjiNew Japan Pro-Wrestling (NJPW) u bokuRicky’ego Reyesa,Rocky’ego Romero iBryana Danielsona. Wszyscy wspólnie zadebiutowali w NJPW w październiku 2002, gdzie Perkins wystąpił jako „Pinoy Boy” T.J. Perkins. W wieku 18 lat w 2003, Perkins po raz trzeci wyruszył w podróż z NJPW, gdzie otrzymał rolępostaciPumy, zamaskowanego wrestlera podobnego doTiger Maska, przy czym zaczął współpracować w drużynie zTiger Maskiem IV[11]. Perkins twierdzi, że postać została stworzona z powodu postrzegania podobieństw jego i oryginalnego Tiger Maska,Satoru Sayamy, gdzie Perkins miał zostać amerykańską wersją Tiger Maska[1][11].
Pod koniec maja 2011, Perkins (występujący jako TJP) wziął udział w turnieju Best of the Super Juniors 2011. Poprzez wygraną trzech z ośmiu walk zajął siódme miejsce w swoim bloku i nie przeszedł do półfinałów[12].
Perkins zaczął występować w promocjiPro Wrestling Guerrilla (PWG) w 2003 jako „Pinoy Boy” T.J. Perkins, gdzie pojawił się podczas galiAre You Adequately Prepared To Rock?! i pokonałVita Thomasellego, zaś na galiAn Inch Longer Than Average przegrał wsix-man tag team matchu[13][14]. W grudniu zmienił pseudonim ringowy naPuma i wziął udział w turnieju Tango and Cash Invitational Tournament o inauguracyjnych posiadaczy PWG World Tag Team Championship, gdzieSamoa Joe był jego partnerem[15]. Para dotarła do drugiej rundy, po czym zostali wyeliminowani[16][17]. Przez cały 2004 Puma występował regularnie w singlowych walkach pokonując między innymi Ricky’ego Reyesa,Tony’ego Kozinę,Brada Bradleya iThe UK Kida[18][19][20][21]. Przez pierwszą połowę 2005 sporadycznie występował w PWG, głównie w walkach eliminacyjnych[22][23].
W lipcu 2005 powrócił do używania pseudonimu TJ Perkins, po czym pokonywał w singlowych starciach takich wrestlerów jakDaveya Richardsa czy teżHardkore Kidda, lecz Perkins iAlex Shelley nie zdołali pokonać tej dwójki w walce drużynowej[24][25][26]. Perkins przegrał z Shelleyem podczas galiAfter School Special[27]. Zakończył rok 2005 i rozpoczął 2006 występami wtag team matchach[28][29][30][31][32]. W marcu wrócił do występów solo, gdzie podczas galiBeyond The Thunderdome pokonał Mr. Excitementa[33][34][35]. Podczas galiSelf-Titled z października, Perkins pokonał Rocky’ego Romero, lecz kilka dni później przegrał z nim w rewanżu[36][37]. Pod koniec roku rozpoczął rywalizację z Bino Gambino, gdzie zawalczył z nim wiele sześcioosobowych drużynowych walk na początku 2007[38][39]. W maju pokonał Gambino w singlowym starciu[40][41][42].
Perkins (po lewej) i jego tag team partner Hook Bomberrym w ringu podczas galiScared Straight w 2008.
W styczniu 2008 Perkins uformował regularny tag team z Hookiem Bomberrym, wspólnie wystąpili w kwalifikacjach do turnieju Dynamite Duumvirate Tag Team Title Tournament. Podczas galiPearl Habra duo pokonałoThe Young Bucks (Nicka i Matta Jacksona), lecz podczas gali¡Dia de los Dangerous! przegrali zLos Luchas (Phoenix Starem i Zokrem)[43][44]. Na galiScared Straight pokonaliScorpio Sky'a i Ronina przez dyskwalifikacje, a tej samej nocy zainterweniowali w walce pomiędzy Los Luchas i The Young Bucks[45]. Doprowadziło to do starcia czterech drużyn wfour-way elimination tag team matchu na gali1.21 Gigawatts, który wygrało Los Luchas[46]. Perkins i Bomberry otrzymali ostatnią szansę na dołączenie do turnieju DDT4, gdzie na galiIt's a Gift... and a Curse przegrali ze Scorpio Sky'em i Roninem[47]. Tuż po przegranej Perkins powrócił do solowych występów[48][49]. W listopadzie wziął udział w turnieju Battle of Los Angeles, gdzie w pierwszej rundzie pokonałChucka Taylora, jednakże został wyeliminowany w kolejnej rundzie przez Bryana Danielsona[50][51]. W styczniu i lutym 2009 przegrał singlowe walki zAustinem Ariesem iB-Boyem[52][53]. Po przeprowadzce na Florydę na początku 2009, Perkins zaprzestał występów w PWG[53].
We wrześniu 2011 Perkins powrócił do PWG na galiThe Perils of Rock N' Roll Decadence, gdzie przegrał zEddiem Edwardsem[54]. W 2012 brał udział w mniej ważnych walkach[55][56]. We wrześniu wziął udział w kolejnym turnieju Battle of Los Angeles, w którym w pierwszej rundzie pokonałJoeya Ryana, a w ćwierćfinale został pokonany przezSamiego Callihana[57][58].
Perkins podpisał kontrakt zRing of Honor w 2011, lecz rok później poprosił o rozwiązanie kontraktu.
Perkins zadebiutował dlaRing of Honor (ROH) w grudniu 2003, gdzie używał pseudonimu Puma i przegrał z Joshem Danielsem. Puma powrócił do ROH w lutym 2005 i przegrał w dwóch walkach zHomicidem iJamesem Gibsonem. Kolejny występ nastąpił w sierpniu, gdzie ponownie poniósł porażkę wraz zJimmym Ravem w walce drużynowej, a także w singlowym starciu z Rickym Reyesem[59]. W lutym 2007 podczas galiFifth Year Festifal: Philly, Perkins wystąpił pod swoim regularnym pseudonimem i przegrał zNigelem McGuinnessem[1][59]. Kolejne porażki nastąpiły w październiku 2007, zaś pierwszą walkę wygrał dopiero w grudniu 2010 zKyle'em O’Reillym[59]. 18 grudnia 2010 na gali Final Battle 2010 przegrał zColtem Cabaną[60].
W styczniu 2011 Perkins pojawił się podczas galiShowdown in the Sun II, gdzie przegrał z Daveyem Richardsem[61]. Dwa miesiące później przegrał zChrisem Hero iEl Generico, lecz mimo tego ROH ogłosiło podpisanie z nim kontraktu w październiku[59][62]. Perkins był wykorzystywany głównie w rolijobbera, gdzie do końca roku przegrywał zJayem Briscoe,Jayem Lethalem iMikiem Bennettem[59]. Podczas gali Final Battle 2011 przegrał zMichaelem Elginem[63]. W marcu podczas galiROH 10th Anniversary Show, on iAmazing Red przegrali z The House of Truth (Elginem iRoderickiem Strongiem)[64]. Podczas trwania rywalizacji federacji ROH zChikarą, Perkins zawalczył podczas gali Showdown in the Sun i pokonał Fire Anta[65]. Na galiUnity Fire Ant i jego sprzymierzeńcy z grupy The Colony pokonali Perkinsa, Jaya Lethala iAdama Cole’a wsix-man tag team matchu. W kwietniu Perkins rozpoczął rywalizację zMikiem Mondo pokonując go w singlowym starciu. Na gali Border Wars 2012 Perkins,Rhett Titus iKenny King pokonali Mondo i The Young Bucks[59][66]. 9 września Perkins poprosił o rozwiązanie kontraktu z federacją[1].
W 2004 Perkins wystąpił jako Puma w federacjiTotal Nonstop Action Wrestling (TNA), gdzie pracował w rolijobbera podczas kilku nagrań programówTNA Xplosion. Był również pierwszą osobą wyeliminowaną z turnieju Super X_Cup 2004. Podczas galiVictory Road wziął udział w 20-osobowymX-Division gauntletbattle royalu, lecz również został wyeliminowany jako pierwszy[67]. Dwa lata później powrócił do TNA jako reprezentant Japonii w International X-Division Showcase matchu podczas galiDestination X, gdzie wziął udział w walce zPeteyem Williamsem,Chrisem Sabinem iSonjayem Duttem; pojedynek wygrał Sabin[68]. Miesiąc później był częściąXscape matchu na galiLockdown[69]. Podczas turnieju World X-Cup 2006, Puma był częścią drużyny Team Mexico u bokuIncognito, Magno iShockera – ostatecznie Team Mexico zajęło trzecie miejsce zdobywając cztery punkty[70]. W lipcu 2007 Puma powrócił do TNA i brał udział w kolejnym 10-osobowymUltimate X Gauntlet matchu na galiVictory Road, aczkolwiek pierwszy odpadł z pojedynku[71]. Powrócił rok później i podczas galiVictory Road 2008 reprezentował Team Japan w walce eliminacyjnej[72].
23 maja 2013 Perkins wystąpił podczas odcinka tygodniówkiImpact Wrestling jakoSuicide, gdzie pokonał Peteya Williamsa iJoeya Ryana[76][77]. Dzięki zwycięstwu wystąpił na galiSlammiversary XI wUltimate X matchu oTNA X Division Championship, lecz walkę wygrał Chris Sabin pokonujący jego i Kenny’ego Kinga[78]. 27 czerwca podczas odcinkaImpact Wrestling Perkins został ujawniony jako osoba, która atakowała właściwego Suicide'a, po czym przebierał się w jego kostium; ponadto spowodował zdobycie X Division Championship przez Austina Ariesa[79].
Tydzień później Perkins zaczął występować jakoManik, gdzie nosił podobny strój i maskę do Suicide'a[5][6]. Wziął udział w trzyosobowej walce o X Division Championship z Sabinem i Ariesem, lecz Sabin zdołał obronić tytuł, kiedy to Manik został wyrzucony z ringu i zaatakowany przez grupęAces & Eights[80]. Po tym jak Sabin zawiesił mistrzostwo, Manik wziął udział w turnieju mianującym nowego mistrza; dotarł do finału pokonującChavo Guerrero i Kenny’ego Kinga[81]. 25 lipca podczas tygodniówkiImpact Wrestling wygrał zawieszony X Division Championship pokonującGrega Marasciuolo i Sonjaya Dutta w trzyosobowym Ultimate X matchu[82]. Był w posiadaniu tytułu do październikowej galiBound for Glory, gdzie utracił go na rzecz Sabina w pięcioosobowym Ultimate X matchu[83][84]. Manik powrócił do federacji podczas galiLockdown 2014, gdzie przegrał zTigre Uno wsteel cage matchu[85]. Podczas galiSlammiversary XII wziął udział wladder matchu o X Division Championship, lecz walkę wygrałSanada.
3 września 2014 na odcinkuImpact Wrestling, Manik został porwany przezJamesa Storma i Sanadę. Tydzień później trio utworzyło frakcję „The Revolution” i zaatakowałoSamoa Joego iHomicide'a, wskutek czegostali sięantagonistami[86]. Podczas galiBound for Glory Manik przegrał w starciu zMinoru Tanaką. Pół roku później na galiSlammiversary brał udział wthree-way elimination matchu o X Division Championship, aczkolwiek Tigre Uno zdołał obronić tytuł. 23 września 2015 podczas odcinkaImpact Wrestling Manik opuścił The Revolution i porzucił noszenie maski, dzięki czemu powrócił do roliprotagonisty. Na galiBound for Glory wziął udział w Ultimate X matchu o X Division Championship; walkę ponownie wygrał Tigre Uno. W październiku i listopadzie brał udział w TNA World Title Series, gdzie pokonałMandrewsa orazDJ Z'ego, a także przegrał z Tigre Uno. Turniej zakończył zdobywając sześć punktów i nie przeszedł do dalszej części turnieju. 12 stycznia 2016 zakończył się kontrakt Perkinsa z federacją[87].
W styczniu 2004 Puma zawalczył na dwóch galach federacji Major League Wrestling, gdzie on i Bobby Quance przegrali z The Stampede Bulldogs (Harrym Smithem iTJ Wilsonem). Następnej nocy Puma przegrał czteroosobową walkę zJackiem Evansem, Chasynem Rancem i posiadaczem MLW Junior Heavyweight Championship Sonjayem Duttem[88]. W grudniu Puma wygrał APW Worldwide Internet Championship federacji All Pro Wrestling pokonując J.J. Pereza. Był w posiadaniu tytułu do lipca 2005 i utracił go na rzecz poprzedniego mistrza[89].
W styczniu 2005 zadebiutował wFull Impact Pro (FIP) pokonującAzrieala[90]. Podczas galiUnfinisher Business został zaatakowany przez Azrieala i jego przyjacielaCM Punka, zaś podczas kolejnego show Puma przegrał w singlowym starciu z Punkiem[90]. 12 lutego wygrał czteroosobową walkę z Azriealem, Jerrelle Clarkiem i Eddiem Vegasem[90]. Cztery lata później powrócił do FIP jako T.J. Perkins i prowadził pasmo zwycięstw nadJayem Bradleyem, Nigelem McGuinnesem iSalem Rinauro[91]. W listopadzie 2009 wziął udział w turnieju Jeff Peterson Memorial Cup 2009, gdzie dotarł do półfinału i przegrał w nim z Richardsem[91]. W kwietniu 2010 na galiSouthern Stampede powrócił do FIP używając pseudonimu TJP i był częścią battle royalu, który wygrał Chasyn Rance.
Puma zawalczył w Super 8 Tournament 2005 federacji East Coast Wrestling Association; dotarł do finału, w którym przegrał z Peteyem Williamsem[92]. Tego samego roku brał udział w turnieju Pacific Cup promocji Extreme Canadian Championship Wrestling i w finale zmierzył się z Aaronem Idolem i Bryanem Danielsonem – pojedynek wygrał Idol[93].
W sierpniu 2005 zadebiutował w UWA Hardcore Wrestling jako Puma i poniósł porażkę z Rickym Reyesem. W maju przyszłego roku pokonałM-Dogga 20 i zdobył UWA Canadian Championship. Miesiąc później obronił go w starciu z Peteyem Williamsem, lecz w lipcu utracił go na rzecz M-Dogga 20. W październiku był częścią UWA Grand Prix Tournament, gdzie do finału dotarł pokonującKazuchikę Okadę i Dana Paysana, aczkolwiek turniej wygrał Sonjay Dutt. Swoje występy w UWA kontynuował do końca 2007.
Perkins podczas gali federacji Evolve w 2016.
Perkins zadebiutował w Empire Wrestling Federation (EWF) 22 września 2005 podczas galiChaos, gdzie on i Dan Kobrick pokonali Big Ugly'ego i Vinniego Massaro. 23 grudnia na galiHoliday Fear wezwał do walki posiadacza EWF Cruiserweight Championship Joeya Hardera. Ostatecznie doszło do trzyosobowej walki z Rockym Romero, lecz starcie wygrał Harder[94]. Perkins kontynuował rywalizację z Harderem o jego tytuł; 12 lutego 2006 został przez niego pokonany poprzezsubmission. 8 września zawalczył z posiadaczem EWF World Championship Bino Gambino, lecz pokonał go przez wyliczenie poza ringowe i nie odebrał mu tytułu. Po restarcie walki pojedynek zakończył się remisem[94]. 21 listopada Perkins przegrał zRyanem Taylorem o EWF Cruiserweight Championship[94]. W listopadzie 2006 wziął udział w turnieju EWF's Inland Title Series Tournament. Jego pierwsza walka z Harderem zakończyła się remisem, druga i trzecia z Hookem Bomberrym i Jasonem Kingiem zwycięstwem. W finale z 5 stycznia 2007 zawalczył z Harderem, lecz poniósł porażkę[95]. 27 czerwca 2008 podczas galiKnockdown Dragout 2, Perkins i Liger Rivera (znani jako Famous For Fearless) przegrali z La Ola Del Mal o EWF Tag Team Championship[96].
W 2006 Puma był częścią nagrań gal federacji Wrestling Society X (WSX). Wziął udział w battle royalu, podczas którego został wyeliminowany przezVampiro, a także występował w kilku dark matchach z Altar Boy Lukiem i Humanem Tornado[11][97]. W wywiadzie z 2009 Perkins stwierdził, że poprosił o rozwiązanie kontraktu, gdyż według niego promocja była beznadziejna[11]. Przez kolejne dwa lata występował w federacjach współpracujących zNational Wrestling Alliance, między innymi wygrywając NWA Heritage Championship podczas gali federacji Mach One Wrestling z 1 czerwca 2008[98][99].
19 października 2009 podczas odcinka tygodniówkiRaw, Perkins pojawił się na gali i miał zawalczyć zThe Mizem, lecz przed rozpoczęciem walki został zastąpiony przezMarty’ego Jannetty'ego[104]. Następnego dnia pojawił się podczas nagrań tygodniówkiECW, gdzie jako J.T. Quinn wystąpił w walce zSheamusem, lecz pojedynek zakończył się dyskwalifikacją po atakuSheltona Benjamina na Sheamusie[105]. Do końca roku był częścią rozwojowej federacjiFlorida Championship Wrestling współpracującej z WWE[1].
10 kwietnia 2017 podczas odcinka tygodniówkiRaw Neville próbował przekonać Perkinsa do faktu, żeAustin Aries zabiera mu szansę na bycie w czołówce dywizji cruiserweight. Podczas jego walki z Ariesem, Neville odwrócił uwagę Ariesa i pozwolił Perkinsowi wygrać walkę. Po pojedynku Perkins zaatakował Ariesa, uformował sojusz z Neville’em istał sięheelem. W międzyczasie powrócił do używania skróconego pseudonimuTJP. 5 czerwca naRaw współpraca z Neville’em zakończyła się, kiedy to zaatakował on TJP po wygranej zMustafą Alim. Dzień później TJP przegrał z Neville’em w starciu o jego WWE Cruiserweight Championship. W lipcu rozpoczął przyjacielską rywalizację z Richem Swannem, która zakończyła się 10 października przegraną z przeciwnikiem. W październiku wziął przerwę od występów w ringu w celu wyleczenia kontuzjowanego kolana.
86er (Diving high knee)[113] – federacje niezależne
Figure Four Deathlock (Leglock cloverleaf)[2][3] – federacje niezależne
Detonation Kick/Damnation Kick (Fireman's carry z wykonaniem overhead kicku)[9][114][115] – od 2017;WWE (w TNA i federacjach niezależnych używany jako zwykły ruch)
Mega Buster (Jumping neckbreaker)[113] – federacje niezależne
PWI umieściło go w top 500 wrestlerów rankinguPWI 500:179. miejsce w 2005;347. miejsce w 2006;316. miejsce w 2007;239. miejsce w 2008;356. miejsce w 2009;336. miejsce w 2010;319. miejsce w 2011;141. miejsce w 2012;150. miejsce w 2013;122. miejsce w 2014;147. miejsce w 2015;234. miejsce w 2016;35. miejsce w 2017[132]
