To jest wersja przejrzana tej strony
Tężnia nr I | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Miejscowość | Ciechocinek | ||
| Rozpoczęcie budowy | 1824 | ||
| Ukończenie budowy | 1859 | ||
Położenie na mapie Ciechocinka | |||
Położenie na mapie Polski | |||
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego | |||
Położenie na mapie powiatu aleksandrowskiego | |||
| |||
Tężnie w Ciechocinku – zespół trzechtężnisolankowych, wzniesionych wXIX wieku wCiechocinku, wwojewództwie kujawsko-pomorskim. Jest to największa tego typu drewniana konstrukcja wEuropie[1]. Zespół tężni i warzelni soli wraz z parkami Tężniowym i Zdrojowym stanowiPomnik Historii.
Ciechocińskie tężnie zostały zaprojektowane przezprofesora Akademii Górniczej wKielcachJakuba Graffa, w oparciu o źródłasolanki odkryte tu jeszcze w drugiej połowieXVIII wieku, chociaż miejscowa ludność wydobyciem iwarzeniemsoli zajmowała się już wXIII wieku na mocy zezwoleń danych przezKonrada I mazowieckiego.
Tężnia numer I o długości 648 metrów, pojemności 5000–5800 m³ i tężnia numer II o długości 719 metrów, pojemności ok. 6000–6300 m³ zbudowane zostały w latach1824–1828, tężnia numer III o długości 333 metrów, pojemności ok. 2900 m³ powstała w1859. Podstawę tężni stanowią wbite w ziemiędębowe pale w liczbie około 7000, na których spoczywa wanna o szerokości 9 m i głębokości 1 m. Nad nią znajduje się drewniana konstrukcjaświerkowo-sosnowa o wysokości 13 metrów najarzmach wypełnionatarniną, po której spływa solanka. Tężnie ustawione są w kształcie podkowy o łącznej długości 1741,5metrów i każda o wysokości 15,8 metrów. Solanka o stężeniu 5,8% pompowana jest ze źródła nr 11 (tzw.fontanna Grzybek) z głębokości 414,58 m i wtłaczana na szczyt tężni do specjalnych korytek. Dalej solanka przesączająca się po ścianach tężni po tarninie spływa do wanny. Pod wpływem wiatru i słońca paruje, tworzącmikroklimat obfitujący wjod,sód,chlor,brom, dzięki czemu powstało tu naturalne, leczniczeinhalatorium[2].
Tężnie stanowią drugi etap w procesie produkcji soli, gdzie następuje stopniowe zwiększaniestężenia solanki. Najmniejsze stężenie jest na tężni nr I (9%), większe na tężni nr III (16%) a największe na tężni nr II (30%), stąd solanka rurociągami płynie dowarzelni soli (trzeci etap produkcji soli) gdzie produkowana jestsól,szlam i ług leczniczy. Pierwszym etapem w procesie produkcji soli jest pompowanie solanki ze źródła nr 11 "fontanna Grzybek". Tężnie działają również niczym gigantyczny filtr powietrza. W 1996 roku w szlamie i soli z tężni w Ciechocinku wykryto radioaktywne izotopycezu (Cs-134 i Cs-137) pochodzące zkatastrofy elektrowni jądrowej w Czarnobylu (1986), jednak ich stężenie w tych produktach nie stanowiło zagrożenia dla zdrowia ludzi[3].
W2017 r. zespół tężni i warzelni soli wraz z parkami Tężniowym i Zdrojowym został wpisany na listęPomników Historii[4].
W 2019 Uzdrowisko Ciechocinek pozyskało z funduszy europejskich 15 mln zł na renowację tężni (całkowity koszt zadania: 21,6 mln zł). Projekt „Modernizacja i rozbudowa infrastruktury zespołu tężni w Ciechocinku” objął remont tężni nr 1 (wymiana tarniny), tężni nr 3 (remont generalny: wymiana elementów konstrukcyjnych i wzmocnienie fundamentów) oraz budynku przepompowni solanki, a także ścieżek oraz terenu przy tężniach i przepompowni. Przeprowadzone zostaną również prace ogrodnicze terenów zielonych oraz zainstalowana zostanie instalacja do podświetlania tężni w porze nocnej[5]. Prace, przewidziane na okres marzec 2020 – grudzień 2021[6], rozpoczęto od tężni nr 3. Do remontu tężni nr 1 przystąpiono we wrześniu 2020[7].