| Data i miejsce urodzenia | |||
|---|---|---|---|
| Pochodzenie | |||
| Data i miejsce śmierci | |||
| Instrumenty | |||
| Gatunki | |||
| Zawód | |||
| Współpracownicy | |||
| Zygmunt Karasiński | |||
| |||
Szymon Kataszek (ur.4 lipca1898 wWarszawie, zm.22 maja1943 tamże)[1] –polskikompozytor,pianista idyrygentżydowskiego pochodzenia; pionierjazzu w Polsce[2].
W latach 1910–1914 studiował grę na fortepianie wInstytucie Muzycznym w Warszawie. Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej, a następnie służył wLegionach, z których jednak niedługo potem został zwolniony z powodu młodego wieku. W latach 1920–1921 walczył wwojnie polsko-bolszewickiej. W 1921 wyjechał na krótko do Gdańska, a potem do Berlina w poszukiwaniu pracy. W 1922 zaczął występować w warszawskiej kawiarni „Ziemiańska”. W 1925 powstałaOrkiestraKarasińskiego i Kataszka (KiK), która występowała w dancingu Oaza oraz w teatrach rewiowychMorskie Oko, Perskie Oko, a także gościnnie w wielu miastach polskich: Krakowie, Gdańsku, latem w Krynicy.[1]. Był to pierwszy w Polsce jazzowy zespół popularyzującydixieland i improwizację wstylu chicagowskim[2].
W tym czasie zaczął komponować muzykę taneczną. Pisał też muzykę do rewii oraz piosenki dla teatrów:Qui Pro Quo, Morskie Oko, Rex, Wesoły Wieczór, Perskie Oko. Komponował muzykę do pierwszych polskich filmów dźwiękowych:Serce na ulicy,Legion ulicy (wspólnie z Tadeuszem Górzyńskim) orazKażdemu wolno kochać iOstatnia eskapada (oba wspólnie z Zygmuntem Karasińskim)[1]. Z jego kompozycji największą popularność zdobyłytanga:Serce matki,Czemuś o mnie zapomniał,Czy pamiętasz tę noc w Zakopanem (wspólnie z Z. Karasińskim) orazfokstrotAbram, ja ci zagram[1]. Jego utwory mieli w swoim repertuarze tak znani artyści, jak m.in.Adam Aston,Mieczysław Fogg,Adolf Dymsza,Lucyna Messal,Nora Ney,Zula Pogorzelska,Mira Zimińska czyChór Dana[2].
Po wybuchu II wojny światowej wyjechał do Lwowa, gdzie prowadził orkiestrę rozrywkową w nocnym klubie „Imperial”. W 1941 powrócił do Warszawy i trafił do getta[2]. Wgetcie warszawskim był dyrygentem trzydziestoosobowej orkiestry Służby Porządkowej[3][4][5].
Zamordowany podczas egzekucji więźniówPawiaka[1][2].