Sztokfisz (zniemieckiegoStockfisch) – nazwa handlowa produktu przetwórstwa rybnego. Są to suszone ryby najczęściej z rodzinydorszowatych – przede wszystkim dużedorsze – pochodzące z połowów naMorzu Północnym, łowiskachislandzkich inowofundlandzkich, a w połowie XX w. także na łowiskach północnej częściOceanu Spokojnego. WNorwegii nazywany jest on „tørrfisk” i jest on niesolony w przeciwieństwie do podobnego produktu o nazwieklippfisk. Pod koniec kwietnia ponad 400 000 m²Lofotów pokryte jest suszącym się na żerdziach dorszem. Rocznie ponad 16 milionów kg dorszy zostaje wysuszone na Lofotach.
Technologia produkcji sztokfiszy polega na usunięciu głowy, rozcięciu wzdłuż i wypatroszeniu ryb, a następniesuszeniu ich na wolnym powietrzu w niskiej temperaturze. Tak przetworzona ryba traci około 80% swojej masy, a gotowa zawiera około 80%białka.
Przed spożyciem sztokfisze należy ubijać młotkiem do mięsa, a następnie przez kilka dni moczyć, zmieniając wodę 2 razy dziennie. Tradycyjnie Norwegowie spożywają sztokfisze tylko raz do roku – na świętaBożego Narodzenia.
Obecnie produkcja sztokfiszy uległa znacznemu zmniejszeniu ze względu na powszechne stosowaniezamrażania złowionych ryb. Produkowane są nadal w Norwegii jako przysmak kulinarny, eksportowany do krajów śródziemnomorskich – sztokfisze używane są m.in. w tradycyjnejkuchni włoskiej, a takżeportugalskiej przy przygotowywaniu tradycyjnej potrawy –bacalhau.
Był sprowadzany do Polski od średniowiecza[1].