53°36′N 24°45′E/53,600000 24,750000
Ten artykuł dotyczy Szczuczyna Litewskiego. Zobacz też:inne Szczuczyny..jpg) Rynek | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Prawa miejskie | |||||
| Wysokość | 142 m n.p.m. | ||||
| Populacja (2010) • liczba ludności |
| ||||
| Nr kierunkowy | (+375)1514 | ||||
| Kod pocztowy | 231511,231513 | ||||
| Tablice rejestracyjne | 4 | ||||
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego  | |||||
Położenie na mapie Białorusi  | |||||
Położenie na mapie Polski w 1939 r.  | |||||
| 53°36′N 24°45′E/53,600000 24,750000 | |||||
| |||||
| |||||
| Strona internetowa | |||||
Szczuczyn zw.Litewskim lubNowogródzkim (biał. Шчучын (Ščučyn)słuchajⓘ;ros. Щучин) – miasto naBiałorusi, wobwodzie grodzieńskim, nad rzeką Szczuczynką, siedziba administracyjnarejonu szczuczyńskiego. W 2010 roku liczyło ok. 15 tys. mieszkańców.
Prywatne miasto szlacheckie położone było w końcu XVIII wieku wpowiecie lidzkimwojewództwa wileńskiego[2].Magdeburgię nadał królAugust III Sas w1761 roku[3].
W mieście rozwinął się przemysł spożywczy oraz drzewny[4].
.jpg)
Założony w XVII w. jako miasto prywatne. Z rąk Limontów, a następnie Józefowiczów, drogą sukcesji przeszedł na własność roduScipio del Campo-Scypionów. W XVIII w. zasłynął z kolegium pijarskiego. Po śmierci w 1800 starosty lidzkiego Scipio miasto należało do małoletniej starościanki lidzkiej Marysi Scipionówny, której matka Teresa była starszą siostrąFranciszka Ksawerego Druckiego-Lubeckiego. Dzięki ślubowi 2 lutego 1807 Franciszka Ksawerego Druckiego-Lubeckiego z właścicielką Szczuczyna przeszedł we władanie książątDruckich Lubeckich. Młoda para osiadła w Szczuczynie. Atmosfera pełnego tradycji polskości Szczuczyna wywarła duży wpływ na nowego właściciela, młodegoksięcia Franciszka Ksawerego Druckiego-Lubeckiego.
W1793 w Szczuczynie urodził sięOnufry Pietraszkiewicz – polski poeta, współzałożyciel i archiwistaTowarzystwa Filomatów.
Do 1795 w granicachRzeczypospolitej, odIII rozbioru Polski wImperium Rosyjskim, wpowiecie lidzkimguberni grodzieńskiej. Jesienią 1918 roku w mieście powstałaSamoobrona Szczuczyńska – polska organizacja wojskowa mająca na celu obronę Szczuczyna przed bolszewikami. Jej organizatorem był por.Bolesław Lisowski[5]. 7 czerwca 1919 roku miasto wraz z całym powiatem lidzkim weszło w składokręgu wileńskiegoZarządu Cywilnego Ziem Wschodnich – tymczasowej polskiej jednostki administracyjnej[6]. Latem 1920 roku Szczuczyn został zajęty przez bolszewików, odbity przez Polaków we wrześniu 1920 roku. W 1921 roku formalnie wszedł w składII Rzeczypospolitej.
W latach 1921–1939 wII Rzeczypospolitej, od 1929 stolicapowiatu. Miejscowość była siedzibą wiejskiejgminy Szczuczyn.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
_(2).jpg)
W maju 1942 masowy mord żydowskiej społeczności miasta przez Niemców, która przed wybuchemwojny stanowiła połowę ludności. 29 kwietnia 1944 nieudana próba opanowania miasta przez oddziałAK majoraJana Piwnika „Ponurego”, zakończona masakrą atakujących.
Współczesna flaga i herb miasta Szczuczyna zostały ustanowione 17 lipca 2006 roku rozporządzeniem prezydenta Białorusi[7].
.jpg)
.jpg)
.jpg)
