Syrycjusz pisał listy wzorowane na rozporządzeniach cesarskich, pisane w formiedekretów. Listy papieskie zawierały polecenia i zakazy bez ich uzasadnienia[1]. Nakazywał dokonaniekonsekracjibiskupa w obecności większej liczby biskupów, a nie tylko jednego konsekratora.
Syrycjusz odnowił dekret zakazujący księżom i diakonom zawierania małżeństw i zaczął egzekwować przepisy zabraniające kobietom mieszkania na plebaniach. Podczassynodu odbywającego się na przełomie lat 392 i 393 ekskomunikował mediolańskiego mnichaJowiniana, który krytykowałpost icelibat oraz kwestionował dziewictwoMaryji po urodzeniuJezusa[2]. Za podobny pogląd został wyklęty biskup Niszu, którego zdaniem Maryja po urodzeniu Jezusa miała dzieci zJózefem[2].
Papież był zdeklarowanym przeciwnikiemwspółżycia intymnego – między innymi zalecał księżym małżeństwom wyrzeczenie się wspólnego łoża. Jego zdaniem:kto nie wyrzeka się rozkoszy ciała, nie jest godzien służyć Bogu. Kiedy przeciwko surowym nakazom Syrycjusza wystąpiłświęty Hieronim, papież doprowadził do wygnania go z Rzymu[2]. Popularyzowany przez Syrycjusza surowy, ascetyczny styl życia doprowadził nawet do śmierci jednej z rzymskich matron.
Syrycjusz zmarł w Rzymie i został pochowany w bazylice S. Silvestro nadkatakumbami Pryscylii przyVia Salaria[3]. Został włączony doMartyrologium Rzymskiego dopiero w 1748 roku przezBenedykta XIV, który napisał rozprawę udowadniającą świętość Syrycjusza[2].
%2c_Museu_Nacional_de_Arte_Antiga.png)
