 | |||
| Inne nazwy | Syncom C, A-27, S00858 | ||
|---|---|---|---|
| Indeks COSPAR | 1964-047A | ||
| Zaangażowani | Hughes Space and Communications | ||
| Rakieta nośna | |||
| Miejsce startu | |||
| Orbita (docelowa, początkowa) | |||
| Perygeum | 34 191 km | ||
| Apogeum | 36 271 km | ||
| Okres obiegu | 1407,80 min | ||
| Nachylenie | 0,1° | ||
| Mimośród | 0,01304 | ||
| Czas trwania | |||
| Początek misji | 19 sierpnia 1964 12:15:02 UTC | ||
| Koniec misji | kwiecień 1969 | ||
| Wymiary | |||
| Kształt | cylindryczny | ||
| Wymiary | 0,71×0,39 m | ||
| Masa całkowita | pusty 39 kg; z paliwem 68 kg | ||
| |||
Syncom 3 (ang.synchronouscommunication satellite) – eksperymentalnysatelita telekomunikacyjny, pierwszysatelita geostacjonarny. Prowadził transmisje „na żywo” zIgrzysk Olimpijskich w Tokio w 1964, co było pierwszą transmisją telewizyjną przez Ocean Spokojny. Po 1 stycznia 1965 przeszedł pod jurysdykcjęDepartamentu Obrony, gdzie uczestniczył w przekazywaniu komunikacji nadWietnamem. Wyłączenie nastąpiło w kwietniu 1969.
Wystrzelony 16 sierpnia 1964 wszedł na orbitę eliptyczną, nachyloną do równika pod kątem 16°. Następnie zmienił orbitę na kołową, prawie synchroniczną. Za pomocą kilku manewrów orbitalnych wykonanych własnym silnikiem zniwelował nachylenie orbity do 0,1°, zajął pozycję na 180° E i uzyskał synchroniczność z ruchem Ziemi (23 września).W ramach testów dokonywano transmisji międzyFilipinami,USNS „Kingsport”,Camp Roberts i transmisjidalekopisowej do samolotu znajdującego się na trasieSan Francisco-Honolulu.
Statek miał kształt cylindra o średnicy 71 cm i wysokości 39 cm (68 cm z dyszą). Z pełnym zapasem paliwa ważył 68 kg. Dysza silnika, o ciągu 453 kg-siły, satelity umieszczona była u jego spodu. U szczytu zaś znajdowała się antena. Ściana boczna pokryta była 3840 krzemowymiogniwami słonecznymi, dostarczającymi 29 W energii elektrycznej. Gromadzono ją wakumulatorach NiCd. Statek nie posiadał aktywnej regulacji temperatury. Większość środkowej części korpusu zajmował silnik i zapas paliwa. Dokoła nich umieszczone były zbiornikinadtlenku wodoru i azotu, oraz wyposażenie elektroniczne statku. Orientacja i prędkość statku kontrolowano silniczkami na azot, a pozycję orbitalną, silniczkami na nadtlenek wodoru. Każdy rodzaj napędu składał się z dwóch dysz. Jednej równoległej i jednej prostopadłej do osi obrotu.
Syncom posiadał podwójny (jeden zapasowy) aktywnyregenerator sygnału z translacją częstotliwości. Mógł on obsługiwać jedną dwukierunkową rozmowę telefoniczną lub 16 jednokierunkowych kanałów dalekopisowych. Podwójnytransponder miał moc 2 W. Wybór nadajnika i odbiornika odbywał się poleceniem z Ziemi. Jeden odbiornik miał pasmo 13 MHz przeznaczone dla transmisji telewizyjnej. Pasmo drugiego wynosiło 5 MHz. Zysk odbioru wynosił 2 dB, poprzez szczelinowąantenę dipolową. Sygnały były odbierane na dwóch częstotliwościach bliskich 7,36 GHz. Retransmitowanie odbywało się na częstotliwości 1,815 GHz. Dotelemetrii i przesyłania rozkazów służyły cztery anteny biczowe.
Z uwagi na eksperymentalny charakter misji, satelita często zmieniał swoje położenie na orbicie geostacjonarnej. W roku 1964 pracował na dwóch pozycjach: 64° W i 180° E. W 1964 był obecny nad południkiem 25° W. W latach 1966–1969, znajdował się nad 165° E. 6 grudnia 1974 znajdował się nad 6,08° W, z dryfem 0,188° W/dobę[1].
