.jpg)
Syn Boży (Syn Boga,Bóg Syn,Słowo Boże st.pol.Bożyc) – tytuł przysługujący wNowym Testamencie tylkoJezusowi Chrystusowi.
WStarym Testamencie synami Bożymi kilkukrotnie nazywani sąaniołowie,naród wybrany, Izrael, został nazwany pierworodnym synem Bożym (Wj 4,22;Jr 3,19), wreszcie synami Bożymi nazywani są władcy z dynastiiDawidowej. Po zburzeniuJerozolimy w VI w. p.n.e. tytuł Syn Boży przypisano obiecanemuMesjaszowi, którego typem byłDawid. Tytuł„Syn” lub„Syn Boży” jest, obok tytułuΧριστός (Pomazaniec,Mesjasz,Chrystus), najważniejszym tytułem chrystologicznym wNowym Testamencie. Występuje on we wszystkich tradycjach Nowego Testamentu[1].
Według większościwyznań chrześcijańskichSłowo Ojca za sprawąDucha Świętegowcieliło się w człowieka i narodziło się jakoJezus Chrystus, aby przez swoją śmierć na krzyżu i zmartwychwstaniezbawić ludzkość.
Jezus Chrystus jako Syn Boży, Wcielone Słowo, jest równy Bogu Ojcu i Duchowi Świętemu co do bóstwa, majestatu, wieczności i wszechmocy[2]. Syn Boży ma podwójne narodziny – odwieczne zBoga Ojca i doczesne zMaryi. Jest równocześnie w pełni Bogiem i w pełni człowiekiem (ciało idusza) – jedną osobą, na którą składają się bóstwo orazczłowieczeństwo, dwie natury połączoneunią osobową.
W wyznaniachantytrynitarnych uznawany jakosyn Boga (filius Dei), ale mu nierówny i niedzielący z Bogiem Ojcem jednej natury –Bóg syn (deus Spiritus sanctus)[3][4].
Osobny artykuł:Syn Boży (teologia chińska).Teologia uprawiana na kontynencie europejskim oparta jest na pojęciach i definicjach zaczerpniętych ztomizmu, których brak jest wfilozofii chińskiej. Z tego względu wteologii chińskiej istnieje osobny artykuł opisujący nieco inaczej Osobę Syna Bożego, a korzystający z dorobkufilozofii chińskiej.
