 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 19 października 1921 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 4 lipca 1999 | ||
| Członek Rady Państwa | |||
| Okres | od 6 listopada 1985 | ||
| Przynależność polityczna | |||
| Minister sprawiedliwości | |||
| Okres | od 12 czerwca 1981 | ||
| Przynależność polityczna | |||
| Poprzednik | |||
| Następca | |||
| Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego | |||
| Okres | od września 1980 | ||
| Następca | |||
| Odznaczenia | |||
          | |||
| |||
Sylwester Zawadzki (ur.19 października1921 wWarszawie, zm.4 lipca1999 tamże) – polskiprawnik,polityk,minister sprawiedliwości, poseł naSejmPRLVI,VII,VIII iIX kadencji, członekRady Państwa (1985–1989), jeden z twórców systemu prawa komunistycznego w Polsce powojennej.
Urodził się w rodzinie Jana i Janiny Zawadzkich. W 1950 ukończył studia naWydziale Prawa i AdministracjiUniwersytetu Warszawskiego. W 1954 obronił pracę doktorską wInstytucie Kształcenia Kadr Naukowych przyKC PZPR[1]. W 1963 zostałprofesorem nadzywczajnym, a w 1973 profesorem zwyczajnym nauk prawnych. Od 1976 był członkiem korespondentemPolskiej Akademii Nauk.
W latach 1946–1948 należał doPolskiej Partii Socjalistycznej, następniePolskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W pierwszych latach poII wojnie światowej działał w organizacjach młodzieżowych. Był współzałożycielem i w latach 1950–1951 pierwszym przewodniczącym Rady NaczelnejZrzeszenia Studentów Polskich.
W latach 1950–1955 był pracownikiem naukowymInstytutu Nauk Społecznych przy KC PZPR, w latach 1955–1967 pracownikiem naukowymWyższej Szkoły Nauk Społecznych przy KC PZPR, w latach 1957–1963 pracownikiem naukowo-badawczymInstytutu Nauk Prawnych PAN, w latach 1963–1968 zastępcą sekretarza Wydziału I Nauk Społecznych PAN, od 1967 pracownikiem naukowym UW, w latach 1967–1981 redaktorem naczelnym miesięcznika „Państwo i Prawo”, w latach 1969–1977 dyrektorem Instytutu Nauk o Państwie i Prawie UW.
W latach 1961–1969 był radnymRady Narodowej miasta stołecznego Warszawy, w latach 1977–1980 zasiadał w Zespole Doradców NaukowychI sekretarza Komitetu Centralnego PZPR, w latach 1980–1981 był prezesemNaczelnego Sądu Administracyjnego (którego był współtwórcą[2]), w latach 1981–1983ministrem sprawiedliwości, w latach 1981–1986 przewodniczącymRady Legislacyjnej przy Prezesie Rady Ministrów, w latach 1985–1989 członkiemRady Państwa, w latach 1972–1989 posłem naSejm PRLVI,VII,VIII iIX kadencji, przewodniczącym Komisji Prac Ustawodawczych wSejmie VIII kadencji (1980–1983). W latach 1981–1983 był członkiem Komisji KC PZPR powołanej dla wyjaśnienia przyczyn i przebiegu konfliktów społecznych w dziejach Polski Ludowej[3].
Uczestniczył w obradachOkrągłego Stołu w zespole ds. reform politycznych oraz podzespole ds. stowarzyszeń i samorządu terytorialnego.
Był wieloletnim członkiem Związku Prawników Polskich, wiceprzewodniczącym Zarządu Głównego w latach 1955–1961 i 1972–1976, od 1981 był członkiem zagranicznymSerbskiej Akademii Nauk, w latach 1987–1991 wiceprzewodniczącym Międzynarodowego Stowarzyszenia Prawa Konstytucyjnego.
Był żonaty z Barbarą Jadwigą z Domańskich (1928–1997). Małżonkowie są pochowani nacmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A3 tuje-3-41)[4].
Jest autorem, współautorem i redaktorem wielu publikacji i opracowań, m.in.:
Został uhonorowanydoktoratem honoris causaUniwersytetu Wrocławskiego (uchwała Senatu UWr z 11 marca 1981, uroczysta promocja 14 maja 1981 – promotor: prof.Władysław Zamkowski), Nagrodą Sekretarza Naukowego Polskiej Akademii Nauk (1955, 1971, 1976), nagrodami resortowymi (zespołowo I stopnia 1971, indywidualnie II stopnia 1975), nagrodą „Trybuny Ludu” (1980).
.svg)
| Przewodniczący |
|
|---|---|
| Zastępcy przewodniczącego |
|
| Sekretarz |
|
| Członkowie |
|
|
