Surmia żółtokwiatowa (Catalpa ovata) –gatunekdrzewa liściastego o szerokiej koronie[4] należący do rodzinybignoniowatych. Drzewo to jest gatunkiem typowym dlaChin iTybetu, gdzie dorasta do 10-15 metrów wysokości, ze względu na jej dekoracyjność, uprawia się ja w wielu krajach w tym w Polsce.
Szerokojajowate dorastające do 10–20 cm[4], podzielone do 2 par bocznych klap, z wierzchu liście aksamitnie owłosione, od spodu nagie, z plamkami nektarników w kątach łączeń nerwacji liści, nerwacja barwy ciemnowiśniowej, dojrzałe liście lekko sztywne i na wierzchołku krótko-zaostrzone[4].
Nieduże dorastające maksymalnie do 3 cm ∅[4], skupione w wielokwiatowychwiechach, barwy kremowej lub żółtawej z ciemniejszymi smugami i plamkami, miododajne[4].
Drzewo ciepło- i światłolubne, wymagające miejsc nasłonecznionych, a także osłoniętych od wiatrów. Dobrze rośnie na glebach suchych, toleruje również gleby piaszczyste suche, oraz żyzne i świeże[4].
Najmniej dekoracyjna surmia z wszystkich uprawianych w Polsce, ze względu na mało efektowne kwiaty, jednak wysoko odporna na zanieczyszczenia miejskie i najbardziej odporna na mrozy. Używana do nasadzeń alejowych i pojedynczych jako drzewosoliterowe[4].
