Sunnizm (arab.أهل السنة) – jeden z trzech głównych odłamówislamu (pozostałe toszyizm icharydżyzm) wierny ortodoksyjnej tradycjiSunny, uznający wszystkichkalifów do 1258[a] r. za prawowitych następcówMahometa. Stanowią oni 80–90% wszystkichmuzułmanów. Sami siebie określają jako „ludzie tradycji i wspólnoty” (arab. أهل السنة والجماعةAhl al-Sunna wa’l-Dżama’ah).
Po upadkukalifatu w 1924[b] r. sunnici stracili władzę zwierzchnią. Duże znaczenie wśród wielu sunnitów, głównie pochodzenia arabskiego, zdobył fundamentalistyczny ruchwahhabitów (związany ze szkołą hanbalicką).
Sunnici,Szyici (którzy są nieoszacowani z powodu nieuwzględniania ich w oficjalnych statystykach np. wTurcji iArabii Saudyjskiej oraz zasadętakijji) iCharydżyci.
Sunnici dzielą się na cztery główne szkoły (arab. مذهبmadhhab, l.mn. مذاهبmadhāhib) prawa[1]:
Szkoła hanaficka (odAbu Hanify, zwanego wielkimimamem, VIII w.) opiera się naKoranie, Sunnie oraz osobistej opinii prawników, tzw. raj. Jest najpopularniejsza, bo obejmuje jedną trzecią świata islamu –Turcję,Bałkany,Żyzny Półksiężyc, częściowoAfganistan,Pakistan; nie ma jej wAfryce Północnej. Szkoła ta stanowi 35–40% sunnitów. Uchodzi za najbardziej otwartą filozoficznie i religijnie spośród wszystkich szkół sunnickich. Niemal wszyscy polscy muzułmanie są hanafitami.
Szkoła malikicka (odMalika ibn Anasa, VIII w.) opiera się tylko na tym, co spisane, a więc na Koranie ihadisach, kieruje się także interesamiummy muzułmańskiej. Jako jedyna kieruje się również zwyczajami i praktykami mieszkańcówMedyny z pierwszych lat islamu (amal ahl al-medina). Przyjęta jest wAfryce Północnej, wGórnym Egipcie. Stanowi około 20–25% wszystkich sunnitów.
Wszystkie szkoły prawa sunnickiego uważane są za równie prawowierne. W sunnizmie ujawnił się ostatnio ruch odrodzeniowy zwanysalafizmem, zmuszający wiernych (mumin) do wysiłku (idżtihad) w zdobywaniu wiedzy o wierze (ilm udin) i zakazuje jakiegokolwiek naśladownictwamazhabów (szkół prawnoteologicznych).
Mają wielkie podobieństwo do szkoły hanbalickiej jej nowoczesne odmiany:salaficka iwahhabicka, które szybko rozwijają się w krajachWielkiego Bliskiego Wschodu,Azji Środkowej,Maghrebu oraz w państwach Europy zachodniej (m.in. wNiemczech,Francji,Wielkiej Brytanii). Jednak, salafici i wahabici nie uważają się za członków jakiejkolwiek mazhaba, ale za jedynych autentycznych muzułmanów. Wahhabizm jest bardziej rygorystyczną odmianą salafizmu.
