twierdza tronowa, powstała w końcu XIV w. i wielokrotnie rozbudowywana, obroniła się m.in. przed wojskami króla polskiegoJana Olbrachta w 1497, zniszczona w XVII w., odtąd w ruinie;
cerkiew św. Jerzego „Mirăuți”, wzniesiona w końcu XIV w. jako cerkiew koronacyjna hospodarów mołdawskich, od momentu założenia metropolii mołdawskiej (1403) siedziba metropolity, zniszczona na początku XVI w., odbudowana na przełomie XIX i XX w. (jednak nie jest to wierne odtworzenie pierwotnej świątyni);
cerkiew św. Demetriusza, ufundowana w pierwszej połowie XVI w. przez hospodara Piotra Raresza, ozdobiona malowidłami od wewnątrz i zewnątrz, a także tablicą erekcyjną z herbem Mołdawii;
monastyr ormiański „Zamca”, powstały w XV w. jako siedziba biskupa ormiańskiego, składa się z cerkwi św. Auksentego oraz murów obronnych z zabudowaniami (w jednym z budynków znajduje się kaplica św. Grzegorza), w latach 1690–1691 służył jako baza wojsk polskich operujących w Mołdawii.
W 1775 roku na mocypokoju w Kuczuk Kajnardży większa część Bukowiny wraz z Suczawą przypadła Austrii, która przyłączyła ją doGalicji. Tereny te w 1919 r. stały się częścią Rumunii[3].
↑AleksandraA.DrzewieckaAleksandraA.,Język polski jako element warunkujący przetrwanie polskiej tożsamości narodowej na Bukowinie Południowej od drugiej połowy XVIII wieku, w: Jednostka wobec globalnego wymiaru stosunków międzynarodowych, s. 15-31, ISBN WUŁ 978-83-8220-375-2, 2021. Brak numerów stron w książce
_from_Fortess.jpg)
