Stosunki polsko-kolumbijskie na poziomie dyplomatycznym zostały nawiązane w 1931 roku.
Stosunki dyplomatyczne Polski z Kolumbią nawiązane zostały w 1931. W 1933 w Kolumbii akredytowany zostałchargé d’affaires rezydujący w Meksyku. Jednocześnie w Bogocie mianowanokonsulem honorowym Stanisława Romana Lisockiego. W 1935 wCali ustanowiono agencję konsularną. Obie placówki podlegały najpierwPoselstwu w Meksyku, a później w Bogocie[1].
Po wybuchu II wojny światowej Kolumbiauznawała rząd emigracyjny w Londynie i w 1942 zezwoliła na utworzenie w Bogocie poselstwa. W kwietniu 1942 posłem w Kolumbii zostałMieczysław Chałupczyński, który uznawany był za przedstawiciela Polski do lipca 1944. Misje konsularne następnie ponownie podporządkowano poselstwu w Meksyku[1].
W 1945 roku władze Kolumbii nawiązały stosunki z władzami komunistycznymi w Warszawie[1].
Stosunki polityczne między oboma krajami opierają się na mechanizmie konsultacji politycznych na poziomie wiceministrów. Spotkania i wizyty na najwyższym szczeblu są sporadyczne[1]. W 2002 roku miała miejsce wizyta prezydentaAleksandra Kwaśniewskiego w Kolumbii[2], a w 2009 roku z wizytą w Polsce przebywał wiceprezydent KolumbiiFrancisco Santos Calderón[1].
Zgodnie z danymi GUS, w 2024 roku wartość polskiego eksportu Polski do Kolumbii osiągnęła wartość 165,5 mln USD, natomiast import z Kolumbii – 499,8 mln USD. Polski eksport obejmuje opakowania, monety, kosmetyki, farmaceutyki, produkty rolno-spożywcze, aparaturę pomiarową, turbiny gazowe, elektronikę oraz papier[3].
Działania z zakresu dyplomacji publicznej i kulturalnej prowadziAmbasada RP w Bogocie. Współpracę z uczelniami kolumbijskimi nawiązały m.in.Akademia Górniczo-Hutnicza,Uniwersytet Jagielloński,Politechnika Łódzka,Uniwersytet Warszawski,Uniwersytet Łódzki iPolitechnika Poznańska[1].
